Clarkson's Farm: Seizoen 4

Ik heb in het verleden veel enthousiasme getoond voor Clarkson's Farm. Ja, ik ben een doorgewinterde Top Gear fan, vooral van de seizoenen waarin de focus lag op de dwaze, uiterst vermakelijke vriendschap tussen de drie gastheren, en voordat het allemaal een beetje te groot, gepland en georganiseerd werd, maar tegelijkertijd is vrijwel iedereen met wie ik in contact ben gekomen over deze spin-off die zich richt op de avonturen van Jeremy Clarkson als professionele boer, er hals over kop voor gevallen.

Wat is hier het geheime ingrediënt? Waarom is dit specifieke programmaconcept zo vermakelijk en gezond? Het is niet per se Clarkson zelf, die nog steeds niet altijd sympathiek is, en het is ook niet per se het hele idee van het onderhouden van een groot Engels landhuis en de uitdagingen die daarmee gepaard gaan. Nee, de magie zit ergens onder deze oppervlakkige genremarkeringen, en het is altijd moeilijk geweest om precies aan te geven waarom Clarkson's Farm zo goed werkt als het doet, maar het is al na 10 minuten duidelijk dat het gewoon werkt.

Het vierde seizoen is een beetje anders in die zin dat je voor het eerst aan de personages kunt zien dat de voorgaande drie seizoenen zo'n succes zijn geweest. Caleb is niet langer een lokale ondernemende boer die nog nooit buiten dit relatief kleine stukje Engeland is geweest, hij is nu een stand-up comedian met zijn eigen show gebaseerd op Clarkson's Farm. Dit verlies van echte, geïsoleerde authenticiteit steekt hier en daar een beetje, en blijft een kleine schaduw over de eerste paar afleveringen van het seizoen.

Maar verder is alles gelukkig weer normaal. Ja, Jeremy wil een pub beginnen om het gemakkelijker te maken om alle middelen te verkopen die hij krijgt van zijn velden, zijn vee en de andere dieren die op het grote landgoed rondzwerven, maar verder is er gewoon een kalmte, een ontspannen over de hele manier waarop deze show is samengesteld die zich onmiddellijk in je botten nestelt, luid en duidelijk signalerend dat je je schouders een beetje mag laten zakken.

Of de metaalmoeheid uiteindelijk toeslaat, juist omdat de show niet de kans krijgt om zichzelf opnieuw uit te vinden of kunstmatig nieuwe uitdagingen aan te gaan, zal alleen de tijd leren, en het lijkt er ook niet op dat Clarkson zelf voor altijd geïnteresseerd is in het maken van tv, maar dit vierde seizoen laat nog steeds zien hoe fundamenteel vermakelijk dit uitgangspunt is.

Dat moet niet worden opgevat als een verdediging van de ideeën of meningen van Clarkson, maar onder de amusementswaarde zit eigenlijk, misschien onbedoeld, heel wat informatie over de uitdagingen waarmee zowel conventionele als biologische en progressieve landbouw worden geconfronteerd met verslechterende weersomstandigheden en onbedoelde problemen door Brexit. Dat dit wordt gezien door de ietwat sarcastische en financieel handige positie van Clarkson is een andere zaak, maar gelukkig is de serie redelijk goed in het geven van een stem aan andere, minder beschermde boeren die duidelijk worstelen om te overleven zoals het nu is.

Combineer dat met strakke montage, subtiele muziek en een talent voor het vinden van de schoonheid in zowel gecultiveerde als ongecultiveerde natuur, en je hebt weer een seizoen dat weer hetzelfde deuntje speelt, maar een waar je nog steeds graag op danst. Het is onmogelijk te zeggen of dit nog veel langer zal duren, misschien zullen roem en kunstmatigheid een weg naar binnen vinden, maar voor nu is Clarkson's Farm een van de beste programma's die je kunt vinden in de gedeelde bibliotheek van alle streamingdiensten, en dat is behoorlijk indrukwekkend.