She-Hulk: Advocaat - Eerste vier afleveringen

Degenen die in de jaren 80 gretig stripboeken lazen, hebben er zeker naar uitgekeken om Jennifer Walters in het Marvel Cinematic Universe te zien verschijnen, en nu is het wachten voorbij. Van de trailer en het teasermateriaal dat we hebben gezien, ben ik nauwelijks onder de indruk geweest, maar na het zien van de eerste vier afleveringen ben ik aangenaam verrast. Tot nu toe althans.

Zonder je te veel over de serie te vertellen en iets belangrijks te spoilen, gaat She-Hulk: Attorney at Law over de advocaat Jennifer Walters, die samen met haar neef, Bruce Banner, een auto-ongeluk krijgt. De impact zorgt ervoor dat Bruce's bloed zich vermengt met dat van Jennifer, wat er onmiddellijk toe leidt dat ze ook de toorn van het groene monster ondergaat en verandert in een vrouwelijke versie van de Hulk. Behalve dat ze, in tegenstelling tot Bruce's eerste jaar, haar humeur vanaf het begin kan beheersen.

She-Hulk: Attorney at Law is in veel opzichten anders dan alle andere Marvel Studios tv-series. Om te beginnen voelt de tv-serie soms aan als oudere, klassieke tv-series als Friends of Seinfeld waarbij elke aflevering om verschillende dingen draait. Zo is Jennifer in de ene aflevering het single leven beu en wil ze online daten, terwijl ze in een andere aflevering een rechtszaak probeert te winnen tegen een goochelaar die misbruik maakt van de magie die Wong hem leerde.

Zoals de titel van de serie al doet vermoeden, draait veel om het juridische en is het meestal best vermakelijk. Hierdoor bestaan de afleveringen niet uit veel actie zoals veel van de andere series, maar meer uit Jennifer die te maken heeft met haar nieuwe zelf en haar rol als superheldenadvocaat. Direct nadat She-Hulk in trailervorm te zien was, waren mensen er snel bij om de special effects te bekritiseren. Gelukkig zijn de special effects niet zo slecht als voorheen, maar ze zijn ook niet van topklasse. In sommige scènes ziet She-Hulk er echt geloofwaardig uit om seconden later een grimas te maken waardoor haar hele gezicht eruitziet als een misvormde Hulk en zelfs haar haar soms op één grote, zwarte puinhoop kan lijken. Maar het ziet er meestal goed uit.

Wat er niet zo goed uitziet als we het over deze groene figuren hebben, is Abomination die (met uitzondering van een paar seconden in Shang-Chi en Legends of the Ten Rings) zijn eerste echte MCU-terugkeer maakt sinds The Incredible Hulk. Opnieuw speelt Tim Roth het personage en is er niets mis met zijn ontwerp, maar aan de andere kant is hij veranderd in een echte badass schurk met een cheesy manier van spreken en gedragen die lang niet zo onaangenaam aanvoelt als in The Incredible Hulk. Met andere woorden, hij heeft een identieke karakterreis doorgemaakt als de Hulk in de handen van Kevin Feige. En dat is allemaal erg, mijn ogen dichtknijpen.

Inmiddels weten we allemaal dat de humor in Marvel's films en tv-series varieert in hoe grappig en toepasselijk het is. In het geval van She-Hulk zou ik zeggen dat het heel goed is afgehandeld. Zoals de meesten van ons al weten, is het niet ongebruikelijk dat Jennifer Walters de vierde muur doorbreekt, wat hier ook gebeurt. Zowel door met jou als kijker te praten als door verschillende gezichtsuitdrukkingen te maken om de scène een beetje extra op te fleuren. Het voelt in het begin vreemd omdat we dit nog niet eerder in Marvel's films hebben gezien, maar vrij snel raak je eraan gewend en ik heb geleerd om het relatief snel leuk te vinden.

Op basis van wat ik tot nu toe heb gezien, ben ik, zoals ik al zei, positief over She-Hulk: Attorney at Law. Het is een licht verteerbare maar oh zo charmante serie die een verscheidenheid aan personages samenbrengt die we eerder hebben gezien en we zullen in de toekomst zeker ook een paar andere bekende gezichten zien. Ik hoop alleen dat de resterende afleveringen net zo goed zijn als de eerste vier die allemaal geregisseerd zijn door Kat Coiro.