Shotgun Cop Man

Ongeveer zes jaar geleden merkte ik dat ik absoluut in de ban was van een dwaze maar moeiteloos leuke indie-actiegame die bekend staat als My Friend Pedro. Dit heerlijke idee nam alle vloeiende en chaotische gevechten die films als John Wick immens populair maakten en leverde het vervolgens op een zijwaarse, bloederige en gewelddadige manier die perfect is voor fans van Hotline Miami en soortgelijke ervaringen. Tot op de dag van vandaag is My Friend Pedro een van mijn favoriete indies, daarom had ik geen overtuigingskracht meer nodig toen DeadToast Entertainment aankondigde dat er een nieuw spel in de maak was.

Deze heet Shotgun Cop Man, en het is een heel letterlijk genoemd spel met een vergelijkbare opzet en flair als die van My Friend Pedro. Je speelt opnieuw als een geweerdragende en no-nonsense hoofdrolspeler die de taak heeft om door vijandelijke troepen en door vallen geteisterde levels te schieten om een einddoel te bereiken, behalve in plaats van gewelddadige wreedheden te begaan in opdracht van een bewuste banaan, heb je nu een veel moreel duidelijker doel; om Satan te vinden en te arresteren door zich steeds dieper in de hel te wagen.

Ja, deze game gaat helemaal over een wetshandhaver die de onderwereld intrekt om de Boze te vinden en te arresteren, en dat is echt alles wat er te weten valt over deze game vanuit een verhalende structuur. Zelfs de Steam -pagina is brutaal eerlijk over deze gestroomlijnde verhaallijn, omdat ons wordt verteld om gewoon "naar de hel te gaan, Satan te arresteren". In feite - en dit is een van mijn favoriete onderdelen van Shotgun Cop Man - is er eigenlijk ook geen dialoog, behalve wanneer je een van de negen hoofdniveaus voltooit en verder de hel in gaat om Satan kort tegen te komen en voor de held om een soort juridische dreiging te schreeuwen en voor Satan om elke keer gewoon te antwoorden met "Fuck you, Shotgun Cop Man " terwijl hij met een middelvinger naar de speler zwaait. Ik zou hier kunnen stoppen en dit zou vrijwel alles zijn wat je moet weten over Shotgun Cop Man vanuit een verhaalperspectief.

Maar hoe dan ook, de gameplay. Dit is waar DeadToast opnieuw hun vaardigheden aanscherpen. Shotgun Cop Man is een eenvoudige titel en dat valt niet te ontkennen. Er zijn negen hoofdstukken om te voltooien, die elk ongeveer 17 niveaus hebben om te overwinnen, waarbij niveaus tussen de 30 seconden en 2 minuten duren om te verslaan. Tijdens elk level is het hoofddoel om een eindmarkering te bereiken, gevaren te vermijden, kleine omgevingspuzzels op te lossen en onderweg vijanden te verslaan. Het addertje onder het gras is dat de gameplay erg snel en meestal behoorlijk veeleisend is, wat betekent dat er extra doelen zijn om elk level binnen een tijdslimiet te verslaan, alle vijanden onderweg te doden, dit te doen zonder schade op te lopen, en zelfs alle drie tegelijk te voltooien om het level als echt verslagen te beschouwen. Het lijkt misschien rudimentair, en in veel opzichten is het dat ook, maar het is ook veel uitdagender om te voltooien dan wat op het eerste gezicht lijkt en dit is hoe deze game tot leven komt en nieuwe hoogten bereikt. De drive om beter te worden en de mechanica onder de knie te krijgen, zorgt ervoor dat dit spel de hele tijd zo spannend en boeiend blijft.

Om de zaken fris te houden, probeert DeadToast de speler constant uit te rusten met nieuwe wapens. Je houdt altijd je vertrouwde jachtgeweer bij de hand, omdat de bewegingsmechanica draait om het gebruik van je wapens als een manier om lift te genereren, d.w.z. door het jachtgeweer op de vloer af te vuren om als pseudo-sprong te dienen. Het andere wapen is het wapen dat kan worden verwisseld, en dit geeft toegang tot machinegeweren, miniguns, sluipschuttersgeweren en talloze andere manieren om vijanden en de omgeving aan gruzelementen te blazen. De wapens worden willekeurig gedropt en gespawnd, wat betekent dat je voor een langere periode kunt gaan met alleen je vertrouwde jachtgeweer en basispistool, of kunt worden uitgerust met de beste tools voor meerdere levels tegelijk. Je zult in de laatste schoenen willen staan naarmate de verscheidenheid aan vijandelijke soorten zich uitbreidt naarmate het spel vordert, net als de valstrikken en problemen die je moet vermijden, waardoor wat ooit een zeer eenvoudige en rudimentaire gameplay-structuur was, verandert in bijna een bullet hell-chaosfestijn waar je stressniveaus een recordhoogte bereiken terwijl je probeert elke vorm van schade te vermijden.

Dit is meestal een platformuitdaging die spelers moeten overwinnen, met zijwaartse levels vol vallen en gevaren voor de omgeving, maar er zijn momenten waarop baasgevechten in de vergelijking sluipen. Elk van de negen kernhoofdstukken heeft twee baassituaties, een is een kamer waar je vastzit met tientallen vijanden en gevaren, en een andere waar je daadwerkelijk een krachtige nieuwe vijand tegenkomt met nieuwe aanvallen en vaardigheden. Beide zijn zwaar en stressvol en snel, maar ook enkele van de hoogtepunten van Shotgun Cop Man. Ze hebben ook de neiging om de snelheid van de reguliere levels weer te geven, omdat je deze meestal in het beste geval in een paar minuten kunt doorlopen, wat bijdraagt aan een spel dat in een paar uur kan worden voltooid (misschien het dubbele voor completionisten die op zoek zijn naar de ongrijpbare 100%). De enige grote anomalie hierin is Satan zelf, aangezien dit een veel veeleisender baasgevecht is dat 10+ minuten kan duren om te overwinnen, tenzij je de hele tijd perfect bent.

DeadToast is een ontwikkelaar die weet hoe hij eenvoudige dingen moet doen, maar heel, heel goed. Shotgun Cop Man is, net als My Friend Pedro, een zeer vermakelijke actieplatformgame die niet veel van je tijd kost en toch moeiteloos herspeelbaar en leuk aanvoelt. De dreunende metalen soundtrack en de simplistische art direction werken wonderwel in het voordeel van de game (zelfs als de bullet hell soms een beetje veel is om te volgen, maar wanneer is dat niet het geval voor bullet hell-games?), en de manier waarop het er constant in slaagt om nieuwe systemen, vallen, vijanden en wapens te bouwen en te introduceren, betekent dat je je nooit verveelt of moe wordt van de formule. Dit is weer een fantastische indie-actiegame van een ontwikkelaar waarvan ik echt zou willen dat we er vaker games van zouden kunnen zien dan eens in de vijf tot zes jaar.