Het filmjaar 2024 was belabberd. Laten we het geen seconde verbergen of verbergen. Dit zijn de tien slechtste films die we de afgelopen 12 maanden hebben gezien...
HQ
(10) Rebel Moon - Deel twee: De Scargiver
Oh, Zack Snyder. Het maakt niet uit hoeveel digitaal bloed er wordt gespetterd, hoeveel naakte lichamen er ook worden blootgelegd, hoeveel laserprojectielen en scherpe bijlen er ook in de lichamen van mensen worden gepompt... het kan nooit compenseren dat Rebel Moon een compleet hopeloos begin was en blijft van een al vergeten vervolg. Dat het tweede deel van Snyders space opera marginaal beter was dan het hopeloze deel 1 deed er niet toe toen de regisseur de definitie van terughoudendheid en dramaturgie nog steeds niet begreep. Het kiezen van een popcultuurfenomeen dat je leuk vindt en het in een blender gooien is niet genoeg om een spannend verhaal te vertellen, want Rebel Moon had absoluut niets te zeggen achter het papperige CGI-oppervlak. Integendeel, met deel II is Snyder een parodiërende schaduw van zichzelf geworden in wat misschien wel een van de lelijkste, luidste en meest zinloze filmproducties van het jaar is.
(09) Ontdooid
Toen een gepensioneerde Jerry Seinfeld aankondigde dat hij weer aan het werk ging om een speelfilm te regisseren die gedeeltelijk was gebaseerd op de echte ontbijtoorlogen van de Amerikaanse jaren 60, hoopten velen van ons op iets grappigs. Een grappige film gebaseerd op een eigenzinnig, humoristisch en effectief script. In plaats daarvan werden we achtergelaten om te rouwen. Geïmproviseerd, schooltheaterachtig, misplaatst, belabberd moeras waarin Seinfeld nog een laatste keer bewees wat een vreselijke acteur hij werkelijk is (en een nog slechtere regisseur).
(08) De Kraai
Wanneer een twee meter lange Zweed denkt dat hij elke mantel aankan nadat hij een grimas heeft getrokken als een stonede kleuter in de rol van een demonische clown in volledige make-up, en de leren jas van stripicoon Eric Draven aantrekt - kan er van alles gebeuren. En dat deed het ook in de veel verguisde verfilming van het geliefde stripboek van James O'Barr. The Crow (2024) was niet alleen slecht, en het sloeg niet zomaar de plank mis. Het was verschrikkelijk en het was gedurende de hele film duidelijk dat Ghost in the Shell-regisseur Rupert Sanders het originele verhaal niet begreep dat ons stripfans eind jaren 80 boeide.
Dit is een ad:
(07) De Unie
De actiekomedie waarin Marky-Mark en Halle Berry van plan waren om 32-jarige middelbare schoolliefdes te spelen die zich herenigen wanneer Berry's spijkerharde superspion een nieuwe partner nodig heeft (waarop ze een bouwvakker kiest die nauwelijks over een korting kan springen) onderscheidt zich als misschien wel een van de slechtste films van het jaar. Veel van deze ronduit gênante Netflix-tragedie voelde voor ons als een slechte Saturday Night Live-sketch, niet in de laatste plaats toen de internationale superspion Roxanne (gespeeld door een 60-jarige Halle) achter slechteriken aan zou rennen en eruitzag als een extreem oude dame die een boommarter met een net probeerde te vangen. Het script en de regie worden niet veel slechter dan dit.
Dit is een ad:
(06) Mevrouw Web
Kop op, Morbius: Sony heeft zijn meme-potentieel overtroffen met Madame Web, een van de meest verbijsterende Hollywood-producties die we in jaren hebben gezien. Nee, schrap onze vorige verklaring. Morbuis was op zijn minst gedenkwaardig belabberd en leuk om grappen over te maken. Madame Web was gewoon zielig. Kunstmatig. Onsamenhangend. Hopeloos. Een triest excuus voor een spin-off. Een anti-film. Maar het ergste van alles? We herinnerden ons nauwelijks iets van de film, wat een van de ergste lotgevallen is die een film echt kan ondergaan. Het leek alsof elk mens op aarde begreep wat een vreselijk idee dit was, behalve de tunnelvisieproducenten van de film die vastbesloten waren om de allerlaatste druppel uit een franchise te persen die nooit is hersteld van zijn waardeloze superheldeninspanningen. Toen het beste aan Madame Web de genadeloze YouTube-opmerkingen van de trailer waren, begon je je af te vragen of Sony niet opzettelijk probeerde 's werelds grootste webslingeraar te saboteren.
(05) Joker: Folie à Deux
Natuurlijk, de karakterstudie van 2019 was een schaamteloze rip-off van Taxi Driver, maar het was ook zwaar, strak, donker, interessant en uiteindelijk een zeer goed uitgevoerde karakterstudie die gewicht en motief gaf aan zowel Gotham als de Joker als personage. Die film had eigenlijk geen vervolg nodig, maar zoals we allemaal weten staat geld voorop. Meestal voor kwaliteit, tegenwoordig. Het vervolg Joker: Folie à Deux staat op de vijfde plaats van slechtste films van het jaar en is in alle denkbare opzichten een belachelijk plat en vooral dwaas contrast met zijn voorganger. De muzikale nummers voelen aan als waardeloze schetsen en het eens zo fascinerende portret van Arthur is vervangen door holle onzin.
(04) Kraven de Jager
Het kan niet gemakkelijk zijn om de laatste nagel aan de doodskist van een heel filmuniversum te zijn. We hebben echter niet gehuild om het lot van Kraven the Hunter; in plaats daarvan juichten we de dood van de Spider-Man-spin-off toe dankzij de charmeloze antiheld van Aaron-Taylor Johnson. Met Kraven the Hunter had de roedel hijgende, onwetende Sony-producenten het Marvel-paard geslagen, waarbij regisseur JC Chandor tevergeefs probeerde een gedoemde stripboekfilm te redden van de vergetelheid, maar het lelijke eindresultaat sprak voor zich. Het was de zoveelste in een lange reeks grotesk slechte stripboekrollen die uit Sony's slecht beheerde filmfabriek werden uitgespuugd en hoewel Sony verschillende kansen heeft gehad om van zijn fouten te leren, was Kraven the Hunter bezaaid met precies dezelfde problemen als bijvoorbeeld Morbius en de recente Venom-spoelen; het was het zoveelste zielloze, slaperige en tandeloze stuk afval dat in de bioscopen werd gepompt om de Spider-Man-licentie vast te houden. Johnson's buiklach was niet genoeg om dit treinwrak van een film te redden, maar de slordige kwaliteit leidde er in ieder geval toe dat Sony op zijn minst hun plannen voor dit filmische universum schrapte. Altijd wel iets. Vrolijk kerstfeest ook voor jou, Sony Pictures!
(03) Rode
De kerstman is ontvoerd door een 300 jaar oude superheks en zijn stoïcijns charmeloze en dodelijk saaie lijfwacht kan hem niet vinden. Wat te doen? Neem contact op met een oude hacker die in zijn badkuip slaapt en laat hem met de computer het duistere hol van de boze heks vinden. Dit alles terwijl de bodyguard in een snotterig leren jack en de zonnebrildragende, arrogante hacker twee uur lang onafgebroken kibbelen. Nee, er is niets aan deze miljardenkarikatuur dat grappig, succesvol, kerstachtig of charmant is. Red One was gewoon verschrikkelijk, van het eerste tot het laatste frame.
(02) Beste Kerstman
Correct spellen is niet altijd gemakkelijk, zoals we hier bij Gamereactor weten. Dit overkomt ook de kleine Liam die toevallig 'Aan Satan' op zijn verlanglijstje schrijft in plaats van 'Aan de kerstman'. Jack Black kruipt in de huid van Beëlzebub zelf en begint Kerstmis zo veel mogelijk te verpesten, wat in deze ronduit walgelijke onzinfilm al snel een ondraaglijk moment op de streamingbank wordt voor alle betrokkenen. Er is geen enkel element in deze Farrelly-film (de broers die ooit There's Something About Mary maakten) dat niet abominabel slecht is en aangezien Jack Black zowel in deze als in Borderlands is verschenen, kunnen we gerust zeggen dat hij het slechtste jaar van zijn carrière heeft gehad.
DE
SLECHTST
F I L M
2 0 2 4
(01)Borderlands
Hoe omschrijf je de ellende van Borderlands zonder alleen maar te vloeken en sekswoorden te gebruiken? Moeilijk, dat is het. Zo vreselijk was het, deze tragisch onzorgvuldige, domme en super slordig in elkaar gezette bewerking van Gearbox's geliefde actiecavalcade. Alles was hier slecht. Zo pijnlijk erg dat een aantal van ons op de redactie tijdens de persvertoning de bioscoop daadwerkelijk moest verlaten. Het script voelt alsof het niet echt bestaat, de personages zeggen weinig van wat ze willen en de actiescènes zijn als één grote grap.