Songs of Conquest

Er is één groot voordeel aan jaren als 2024, waar de grote namen en spelers een schaarser en onregelmatiger releaseschema hebben, en dat is dat het de deur opent om je tijd te besteden aan indiegames die je anders misschien zou verdoezelen of niet de tijd hebt om te ervaren. Dit is precies het geval dat ik ben tegengekomen met Lavapotion's Songs of Conquest, omdat mei me opnieuw in de verfrissende indiewateren heeft laten duiken om juweeltjes te ervaren waar ik vaak niet de tijd en ruimte voor zou hebben.

Dit spel is een beetje van alles. Aan de ene kant is Songs of Conquest een RPG die draait om het verkennen van een level, het voltooien van missies, het bevechten van vijanden, het verdienen van ervaring en het verbeteren van je personage. Aan de andere kant is het een turn-based strategie-avontuur, waarbij je verkenningsinspanningen worden onderbroken door een echt turn-based systeem en een gevechtssuite die gaat over het begeleiden van eenheden en troepen over een 3D zeshoekig bord om tegengestelde eenheden turn-by-turn te verpletteren. Maar tegelijkertijd zijn er elementen voor koninkrijksbeheer, unieke en met elkaar verweven verhaallijnen, multiplayer-systemen en community-gerichte functies die ervoor moeten zorgen dat deze game voortleeft lang nadat Lavapotion naar groenere weiden is verhuisd.

De campagnemodus van Songs of Conquest is, dankzij jarenlange Early Access-ontwikkeling, nu een behoorlijke inspanning. Er zijn vier verhalen om uit te kiezen, die elk draaien om een andere hoofdheld met een uniek verhaal dat ze volgen. Er is een meer traditioneel verhaal over ridders en mensen met een zuiver hart die de zwakken beschermen, verder inspirerende verhalen over moerasbewoners die opstaan om een groep bevrijde slaven in veiligheid te brengen, een ander over het terugbrengen van een factie naar zijn machtige dagen van weleer, enzovoort. Elk van deze unieke verhalen is opgesplitst in vier bedrijven, en hoewel elk afzonderlijk verhaal is (of liedjes zoals ze in het spel worden beschouwd), hebben ze bepaalde crossover-elementen, zoals terugkerende personages, locaties, eenheidstypen en dergelijke.

Deze verhalen worden allemaal in zeer thematische zin ondersteund met veel diepgaande verhalen, dialogen en zelfs verhalenboekachtige tussenfilmpjes. Lavapotion heeft geweldig werk geleverd door een rijke en brede campagne-ervaring te creëren die urenlang zal vermaken, maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, en er zijn onderweg een paar haperingen.

Ik heb bijvoorbeeld moeite om de turn-based elementen in de verkenning te waarderen. Er zijn belangrijke punten waar het zinvol is, maar het grootste deel van de tijd verplaats je gewoon een bepaald aantal velden en ga je dan door naar de volgende beurt zonder een reden om je echt af te vragen waarom je die zet doet. Het is voor het grootste deel turn-based beweging zonder repercussies, en buiten de gevechten heb ik niet helemaal het gevoel dat het goed is verwerkt. Tel daarbij op de beperkte progressie per campagne-act. Elke activiteit, elk gevecht, elke locatie die je verkent, enz. geeft je hoofdheld (de drager) ervaring. Om er echter voor te zorgen dat je niet één act uitmelkt, heeft Lavapotion een levellimiet op elke act gezet, wat betekent dat je na een beetje verkenning niets meer kunt doen om je personage te verbeteren. Dit zou geen probleem zijn als je aan het einde van elke act geen baas tegenkomt die je ondanks je voorbereiding absoluut afslacht met veel betere eenheden, een nederlaag die betekent dat je elke act helemaal opnieuw moet beginnen. Er is een duidelijk verschil met de moeilijkheidsgraad en hoe het springt van nauwelijks een uitdaging naar een schop vierkant tussen de tanden, ongeacht de door jou gekozen moeilijkheidsgraad, wat in de praktijk een beetje frustrerend is.

Dat gezegd hebbende, Lavapotion heeft een vrij bekwaam en breed vechtsysteem afgeleverd, een systeem dat zelfs diegenen onder jullie zal interesseren die normaal gesproken niet neigen naar strategiespellen. Je gebruikt verschillende eenheden om elkaar te ondersteunen en vijandige vijanden aan te vallen op een zeshoekig bord vol obstakels en andere overlast. Je hebt vaardigheden om mee te spelen en te gebruiken en de plaatsing van eenheden om in het begin mee te kampen, en aangezien er meestal nooit te veel eenheden zijn om te moeten beheren, verlopen de gevechten in een hoog tempo en worden ontmoetingen meestal vrij snel afgerond. Voor degenen onder jullie die niet overweg kunnen met turn-based strategie, is er ook een auto-battler-systeem, maar dit is, uit mijn ervaring, minder succesvol dan het zelf uitvoeren en leiden van de gevechten. Ik denk dat Songs of Conquest baat zou kunnen hebben bij iets diepere tutorials, maar als je een basiskennis van strategiespellen hebt, zou je het meer dan prima moeten vinden om dit spel op te pakken en te spelen, omdat het over het algemeen vrij eenvoudig is.

Afgezien van Songs of Conquest met een overvloedige selectie van eenheden, buit om op te jagen en te verwerven, personages van verschillende rassen, een fantastische soundtrack die perfect past bij het thema en de toon van het spel, en gedetailleerde en opvallende pixelbeelden die verder bij de rekening passen, heeft Lavapotion er ook voor gezorgd dat de community die heeft geholpen bij het verfijnen van dit spel door middel van Early Access nog verder wordt ondergebracht. Er is een Map Editor -functie waarmee iedereen zijn eigen nummers en ervaringen kan maken, en vervolgens een plek om nummers te vinden die zijn gemaakt door leden van de community om je Songs of Conquest -reis voort te zetten lang nadat de aftiteling van de campagne is gerold. Voor degenen die het graag opnemen tegen andere spelers op het slagveld, bestaat er ook een veroveringsmodus (schermutseling). Ik zou iedereen die zich hierin wil verdiepen aanraden om eerst de campagne te voltooien, want je hebt een breed en diep begrip van het spel en de verschillende eenheden nodig om hier te gedijen.

Ik wil ook even de tijd nemen om de prestaties van Songs of Conquest te benadrukken. De jaren van Early Access hebben duidelijk een effect gehad op hoe gepolijst deze game is, want in de tijd dat ik het voor deze recensie testte, heb ik nul problemen gehad en absoluut niets opgemerkt dat de onderdompeling zou beïnvloeden en verbreken. Dit is een fantastisch gepolijste indietitel, en daar mag Lavapotion ongelooflijk trots op zijn.

Alles bij elkaar genomen, voor degenen die op zoek zijn naar een strategiespel om de rest van mei op los te spelen, is Songs of Conquest misschien wel het ticket. Het zit boordevol inhoud, heeft een gepolijste glans die veel andere games niet bereiken, is gemakkelijk op te pakken en te spelen, en heeft systemen die zelfs de meer complexe elementen benaderbaar of overkomelijk maken. Het is niet perfect en heeft een paar minpuntjes, maar voor het grootste deel is dit een behoorlijk fantastische turn-based titel van Lavapotion.