Sonic Racing: Crossworlds

Het is 15 jaar geleden dat Sumo Digital het waanzinnig leuke Sonic & Sega All-Stars Racing uitbracht, waarmee we voor het eerst in kartformaat konden racen met Sega's iconische egel. Het is er nooit in geslaagd om het raceavontuur van Nintendo's loodgieter te overtreffen in termen van populariteit en kwaliteit, maar het leidde toch tot twee sequels van de ontwikkelaar. Nu zit Sonic the Hedgehog weer achter het stuur, maar deze keer is het Sonic Team dat verantwoordelijk is voor de ontwikkeling en hoewel er veel overeenkomsten zijn, is dit waarschijnlijk de beste racetitel tot nu toe met Sonic in de schijnwerpers.

Toen Sega voor het eerst Sonic Racing: Crossworlds liet zien, was het grote nieuws, zoals de titel van het spel suggereert, dat je tijdens dezelfde race tussen verschillende werelden kon reizen. Het is duidelijk geïnspireerd door de succesvolle films van Paramount Pictures, en tegelijkertijd een geniale zet die het kartgenre zeker nieuw leven inblaast. Het mixen van de verschillende werelden creëert een gevoel van onvoorspelbaarheid voor elke nieuwe map, waarbij de coureur die een race leidt voor de tweede ronde, kan kiezen in welke van de twee werelden de coureurs de volgende ronde zullen afdrijven. In het begin zijn er een paar vooraf bepaalde werelden om naar toe te reizen, maar wanneer de speler in elke Grand Prix de gouden trofee heeft gewonnen, gaat de deur naar alle werelden open, waar het niet alleen gaat om zogenaamde Crossworlds-kaarten die zich afspelen tussen twee werelden, maar ook om gewone kaarten.

Iets waar Sonic Team de laatste tijd van heeft geprofiteerd, is de lange gamegeschiedenis van de mascotte, niet in de laatste plaats Sonic X Shadow Generations is hier een teken van. In Sonic Racing: Crossworlds hebben ze personages verzameld uit een aantal verschillende spellen, waaronder Sage uit Sonic Frontiers, Jet uit Sonic Riders en Omega uit Sonic Heroes. Vergeleken met Sonic Team Racing, dat een bescheiden 15 personages bevatte, zit het deze keer vol met verschillende coureurs om uit te kiezen. Maar het zijn niet alleen de personages die in de geschiedenis van Sonic zijn gebruikt, maar ook de kaarten en muziek verdienen een vermelding.

Door te strijden om de best mogelijke tijd (Time Trials) op verschillende kaarten, kun je nieuwe muziek ontgrendelen in de jukebox van het spel. Je bent echter niet voorbestemd om naar de jukebox te staren terwijl deze nostalgische hits speelt, maar je kunt je eigen afspeellijst maken met je favorieten uit Sonic's eerdere avonturen. Persoonlijk heb ik snel een lijst samengesteld met nummers van Sonic Mania, Sonic Free Riders, Sonic Colors, Sonic Unleashed en Sonic Frontiers die het racen echt nog leuker maakten. Alle kaarten hebben natuurlijk een bijbehorend nummer, maar om te voorkomen dat het repetitief wordt, raad ik je ten zeerste aan om je eigen afspeellijst aan te passen en vervolgens de volgorde van de nummers door elkaar te halen. Dit bleek een functie te zijn waarvan ik niet eens wist dat ik die nodig had, maar ik kan nu niet meer zonder.

Als het op de kaarten aankomt, is Sonic Team geen van de beste (of slechtste) momenten van de egel vergeten. In Sonic Racing: Crossworlds zoeven we door elke denkbare locatie, zoals de Griekse Apotos uit Sonic Unleashed, Kronos Island uit Sonic Frontiers, Radical Highway uit Sonic Adventure 2, Northstar Islands uit Sonic Superstars en White Space uit Sonic X Shadow Generations. Hoewel dit op prijs wordt gesteld, is er ook een groot risico om een plek te vergeten en het is een feit dat ik soms meerdere kaarten als anoniem ervaarde. Ik mis bijvoorbeeld Green Hill Zone, Egg Planet Park of waarom niet een middeleeuws geïnspireerde kaart van Sonic and the Black Knight? Sommige kaarten zijn volledig uniek, maar missen ook een duidelijk karakter, en dit komt niet in de laatste plaats tot uiting in de zogenaamde Crossworlds-kaarten die ik eerder noemde.

Je kunt nu al zien dat het grootste probleem met Sonic Racing: Crossworlds anonimiteit is. Ik heb de soms ongeïnspireerde kaarten al genoemd, maar er zijn ook verschillende andere dingen om op te wijzen. Allereerst vind ik dat de drivers niet expressief genoeg zijn. Als je tegen rivalen racet (daarover later meer) kunnen ze reageren op de gang van zaken, maar verder mis ik de glinsteringen tussen de coureurs tijdens de races of elke vorm van aanmoediging dat ik ze in het menu kies. Het resultaat is dat het me niet echt kan schelen als wie ik speel, wat verre van voelt zoals ik me normaal voel.

Een ander ding waar ik Team Sonic Racing om bekritiseerde en dat opnieuw een probleem is, zijn de ongelooflijk ongeïnspireerde wapens. In de voorganger bestonden ze allemaal uit slierten van Sonic Colors en ook deze keer zijn een paar van de wapens slierten. Er zijn echter ook andere vreemde wapens waarvan ik denk dat Sonic Team een veel beter alternatief had kunnen bedenken. Je kunt jezelf bijvoorbeeld beschermen met behulp van een metalen schild dat niet afkomstig is van een spel en gemakkelijk vervangen had kunnen worden door de bubbel uit de klassieke 2D-spellen. Een ander voorbeeld zijn de homing-objecten die bestaan uit bokshandschoenen en in mijn wereld zouden er voorbeelden van projectielen moeten zijn in plaats van bokshandschoenen? Als je tot op zekere hoogte anonieme kaarten, wapens en gebrek aan voice-acting combineert, voelt het niet echt alsof ze genoeg tijd hadden om een zo goed mogelijke game af te leveren.

Vanaf het begin zijn alle personages (met uitzondering van een paar skins) ontgrendeld en persoonlijk vond ik het een beetje teleurstellend om geen nieuwe personages te kunnen ontgrendelen. Het is echter een kleine klacht en kan net zo goed positief zijn in de ogen van iemand anders. Er valt sowieso nog veel meer te ontgrendelen. Ik noemde eerder de mogelijkheid om je eigen afspeellijst samen te stellen, maar hoe meer je speelt, hoe meer nummers je ontgrendelt, zodat je uiteindelijk de ultieme afspeellijst kunt samenstellen. Daarnaast kun je je eigen profiel versieren met nieuwe titels die je tussen de races door verdient, maar bovenal gaat de ontgrendelbare content over de verschillende voertuigen.

Er zijn een aantal verschillende soorten voertuigen beschikbaar om uit te kiezen, die allemaal prioriteit geven aan de verschillende aspecten van snelheid, acceleratie, kracht, controle en boost. Daarnaast kun je weer op een hoverboard springen zoals in de vreselijke Kinect-titel Sonic Free Riders, die veel snelheid biedt maar ten koste gaat van het aankunnen van scherpe bochten. Nieuwe onderdelen voor de voertuigen kunnen worden gekocht voor Donpa-tickets die je na elke race verdient door verschillende uitdagingen te voltooien. Het aanpassen van je eigen voertuig spreekt sommigen zeker aan, maar persoonlijk vind ik het na een tijdje gewoon saai en frustrerend als iedereen zijn karretje moet aanpassen voor de races in lokale multiplayer of in de online modus. Ik had veel liever gezien dat de coureurs hun eigen unieke auto's hadden, met specifieke statistieken die bij verschillende voorkeuren passen.

Het zijn echter niet alleen de verschillende voertuigen die van invloed kunnen zijn op de eigenschappen van uw specifieke voertuig. Hoe meer je speelt, hoe meer gadgets je ook ontgrendelt die het rijden aanpassen. Ze hebben allemaal verschillende betekenissen waarbij de ene je snelheid kan verhogen, terwijl de andere de acceleratie verbetert. Je kunt maximaal zes gadgets activeren, maar sommige nemen meer dan één slot in je kit in beslag, wat nauwkeurigheid vereist om uiteindelijk als overwinnaar uit de bus te komen. Je zult er eigenlijk rekening mee moeten houden, omdat de verschillende kaarten gemakkelijker of moeilijker kunnen worden als je een ongeschikte kit gebruikt. Een kaart met scherpe bochten loont niet echt de moeite om de snelste te zijn, tenzij je aan de reling wilt likken. Ook hier is er iets te veel aandacht voor het aanpassen van de auto's en ik had liever opties gezien die dit volledig uitschakelden, hoewel het in bepaalde situaties zeker zijn charme heeft.

Acht races, elk bestaande uit drie maps, zijn beschikbaar voor alle singleplayer-enthousiastelingen om aan te pakken. Net als Mario Kart zijn er nu ook verschillende snelheden om uit te kiezen en door in alle races goud te verzamelen, ontgrendel je Super Sonic Speed, wat duidelijk de voor de hand liggende manier is om Sonic Racing Crossworlds te spelen. Hier wordt de snelheid opgevoerd naar elf waar het zo snel gaat dat ik bijna geen tijd heb om te reageren op wat er om me heen gebeurt. Degenen die denken dat Mario Kart 8 Deluxe te traag is met 200cc, zullen zich moeten vastmaken om hier bij te blijven. Het doorspelen van de races zal dus niet in het minst saai zijn, en het zal ook niet saai zijn als de gespiegelde modus is ontgrendeld.

Wat ik mis is een pure verhaalmodus waar de voorganger zo goed in slaagde. Als je niet alles wilt verzamelen, is de kans groot dat je de singleplayer-modus beu wordt. Dat gezegd hebbende, zijn er nog een paar andere dingen te doen naast de acht Grand Prix-competities van de game. Sonic Racing: Crossworlds introduceert een nieuw concept waarbij je voor elke Grand Prix wordt geconfronteerd met een nieuwe rivaal die er alles aan zal doen om je te saboteren. Dit is dan ook nog een reden om weer deel te nemen aan de Grand Prix, aangezien het hele rivaliserende systeem bestaat uit 24 rivalen (allemaal standaard karakters). Als je ook een rivaal verslaat, wordt de moeilijkheidsgraad van de volgende rivaal naar een ander niveau verhoogd als je dat wilt, wat ook de uitdaging en de beloning die het met zich meebrengt vergroot.

Als je het alleen maar rijden van Grand Prix of tijdritten beu bent, is er gelukkig ook Race Park om je hart op te halen, dat bestaat uit zes verschillende opties. In een daarvan worden de coureurs verdeeld in teams waar je niet alleen een goede plaats in de race bemachtigt, maar ook strijdt om zoveel mogelijk ringen te verzamelen, terwijl je in een andere modus tegen tegenstanders inrijdt om de gemeenschappelijke boostmeter van het team te vullen, wat het hele team een echte boost zal geven wanneer de meter wordt gemaximaliseerd. Dit betekent dat sommige van de coöperatieve elementen van Team Sonic Racing behouden blijven, wat ze absoluut verdienen om te doen. Helaas wordt er geen pure modus aangeboden waarin je net als in de voorganger speelt en wapens deelt.

Race Park is ook gebaseerd op het rivaliserende systeem, maar heeft een kleine twist. Hier laat Sonic Team maar weer eens zien dat ze de geschiedenis van Sonic koesteren en ons nostalgische kicks willen geven, want de rivalen zijn dit keer verdeeld in trio's en zijn in eerste instantie gebaseerd op Sonic Heroes. Hier mogen we het opnemen tegen Team Sonic, Team Dark, Team Rose en Team Chaotix, waar ik persoonlijk kinderlijk blij van werd. Om de een of andere reden worden de rivalen hier echter gepresenteerd als hologrammen, wat ik niet echt begrijp waarom, maar het speelt ook een heel kleine rol. Race Park werkt als een zeer goede aanvulling op het spelen van reguliere Grand Prix, en samen met Time Trials is het scala aan spelmodi voor solospelers nog steeds volledig acceptabel.

Samenvattend is Sonic Racing: Crossworlds een goed spel dat voor elk wat wils heeft. Maar het heeft ook zijn voor de hand liggende problemen die voor de ontwikkelaars achteraf moeilijk te corrigeren zullen zijn. Ik waardeer het dat Sega bereid is om in het spel te investeren en het concept van kruisbestuiving van verschillende werelden echt te omarmen, aangezien we binnenkort Aang uit Avatar: The Last Airbender, Joker uit Persona 5 en Teenage Mutant Ninja Turtles (om er maar een paar te noemen) kunnen verwelkomen. Ik weet zeker dat ik nog niet genoeg rubber heb verbrand, maar ik ben van plan om meteen de multidimensionale wegen op te gaan.