Nederlands
Gamereactor
filmreviews
Sonic the Hedgehog 3

Sonic the Hedgehog 3

Sonic the Hedgehog 3 is een van de leukste en meest vermakelijke videogame-aanpassingen ooit gemaakt, met een optreden van Jim Carrey voor alle leeftijden.

HQ

De evolutie van Sonic the Hedgehog als een filmische franchise laat mooi zien hoeveel videogame-aanpassingen in relatief korte tijd zijn gegroeid. De eerste film, uitgebracht in februari 2020, bevatte een charmante geanimeerde Sonic, maar had weinig te maken met het universum van de SEGA-videogames. Het verhaal van het type "vis uit het water" is de bron die Hollwood altijd gebruikt, zodat ouders of iedereen die niet bekend is met het bronmateriaal zich niet buitengesloten voelen.

Het resultaat was een prima avonturenfilm, fatsoenlijk maar voorspelbaar, die te veilig speelde om veel enthousiasme bij Sonic-fans op te wekken. De tweede film liet zich eindelijk prominenter leunen op elementen die rechtstreeks uit de games werden geëxporteerd, met twee nieuwe geanimeerde personages, Tails en Knuckles, die in veel eigen scènes de hoofdrol speelden, maar nog steeds met een vervelend parallel subplot met menselijke personages die een bruiloft bijwonen (zucht).

Nu bouwt Sonic the Hedgehog 3 voort op de sterke fundamenten van de twee vorige films en plaatst het eindelijk de geanimeerde personages op de voorgrond. Ze verplaatsen de plot vooruit, waardoor de rest van de menselijke personages in meer secundaire rollen dan ooit achterblijven. Met één voor de hand liggende uitzondering: Jim Carrey's Robotnik, meer losgeslagen dan ooit, die terecht een van de beste komische uitvoeringen van zijn carrière geeft. Eentje die helemaal niet op zijn plaats voelt in het moderne Hollywood... op de best mogelijke manier.

HQ
Dit is een ad:

Jim Carrey, een icoon uit de jaren negentig, die uit zijn semi-pensioen kwam om de schurk van een ander icoon uit de jaren negentig te spelen, voelde in 2020 als een anachronisme. Je zou kunnen denken dat Carrey na twee films gewoon zou komen opdagen voor het salaris met een luie prestatie, vooral na het goed gerapporteerde ongemak met Paramount over zijn salaris en zijn volledige afwezigheid bij de promotie. Maar dat kan niet verder van de waarheid zijn: Carrey doodt het door niet één, maar twee versies van Robotnik te spelen (één onder zware make-up om hem er ouder uit te laten zien) en besteedt het grootste deel van de film aan interactie met zijn andere zelf, wat betekent dat hij op de set voor niemand acteerde. Dat is een ongelooflijke prestatie.

Hij danst, hij schreeuwt, hij kronkelt alsof hij geen 62 is. Het zal voor sommige mensen vervelend aanvoelen, omdat slapstick ouderwets is geworden. Recente Hollywood-films, en superheldenfilms in het bijzonder, hebben de smaak van het moderne publiek gevormd en een zekere postmoderne humor bijgebracht die vaak cynisch overkomt, de draak steekt met alle tradities, soms op slimme manieren, soms traditionele komische stijlfiguren vermomt als luie metareferentiële grappen.

Daarentegen voelt het optreden van Jim Carrey - en trouwens de hele Sonic 3-film - heel oprecht en zorgeloos aan. Zelfs als je het niet echt grappig vindt, omdat het uiteindelijk echt een kinderfilm is, is het nog steeds fascinerend om te zien hoe Carrey alles geeft zoals hij decennia geleden deed, mogelijk voor de laatste keer in zijn carrière.

Sonic 3 is een knaller van begin tot eind. Het voelt als een tekenfilmaflevering, met een meedogenloos plot dat van de ene locatie naar de andere springt, van de ene actiescène naar de andere, zonder tijd te verspillen aan expositie (daar is eigenlijk een briljante grap over) of flauwe subplots met de menselijke personages om de speelduur te doden en VFX-geld te besparen. Sterker nog, het zou zeker gebaat zijn geweest als het wat langer was geweest, omdat de achtergrondverhalen van sommige personages niet gaar aanvoelen en er een paar bungelende draden overblijven die meer hadden kunnen worden verkend.

Dit is een ad:
HQ

Een personage waarvan we wensten dat het meer schermtijd had, is verrassend genoeg Shadow, gespeeld door Keanu Reeves. Zijn boog is erg voorspelbaar, maar dat maakt het niet minder bevredigend om naar te kijken. De film leent de meeste plotpunten van Sonic Adventure 2, wat betekent dat fans van de Dreamcast-game uit 2001 weten wat ze kunnen verwachten, inclusief zijn tragische achtergrondverhaal, dat eigenlijk... Echt mooi gedaan. Maar de hele film voelt te gehaast aan. Het is niet zoals de Super Mario-film, die doodsbang was voor dialogen die langer dan een minuut duurden, maar het is nog steeds jammer dat Sonic 3 zichzelf niet wat meer tijd gunt om te ademen...

Want, in tegenstelling tot de vorige twee Sonic-films, werkt alles hier buitengewoon goed: de geanimeerde personages, de menselijke personages, de plot, de actiescènes, de humor. Actiescènes zijn aan de kortere kant in vergelijking met wat superheldenfilms ons gewend zijn met gevechten van 20 minuten, maar ze zijn er in overvloed, divers en goed verspreid over de film, inclusief leuke "ansichtkaart" -opnamen van Tokio en Londen.

Sonic the Hedgehog 3

Zelfs als we eerder zeiden dat de rest van de menselijke personages - afgezien van Carrey - buitenspel werden gezet, betekent dat niet dat ze volledig zijn gedumpt. De relatie tussen Sonic en Tom Wachowski, gespeeld door James Marsden, was het hart van de eerste film en dus de hele franchise, en dat wordt hier terecht gerespecteerd, mooi complementair met de andere emotionele helft van de franchise, de broederlijke relatie tussen Sonic, Tails en Knuckles. Zelfs de rest van de leden van de familie Wachowski krijgen kleine cameo-optredens die eigenlijk grappig zijn en goed geïntegreerd in het verhaal.

Op het gebied van fanservice, vrees niet, de film heeft veel verwijzingen naar Sonic-avonturen uit het verleden, terwijl hij er met zijn twee scènes na de aftiteling voor zorgt dat fans uitkijken naar de toekomst: dit zal niet stoppen in de derde film, zelfs niet in de buurt...

Sonic 3 wordt eindelijk een echt "Sonic-avontuur". Een die erop vertrouwt dat alle doelgroepen, van de SEGA-megafans tot ouders die hun kinderen begeleiden tijdens de vakantie, zullen accepteren dat een Amerikaanse film met een groot budget van begin tot eind kan aanvoelen als een tekenfilm op zaterdagochtend zonder zich te schamen voor zichzelf. Zonder de noodzaak om het af te zwakken om het beter verteerbaar te maken voor het grote publiek, of de elementen die rechtstreeks uit de videogames komen te zuiveren om ze meer "geaard" te maken.

Sonic the Hedgehog 3

En alles komt terug op die allereerste trailer voor de eerste film in 2019, met die afschuwelijke "realistische" Sonic die de franchise bijna doodde voordat deze zelfs maar begon. Een film als Sonic 3 had nooit met die conservatieve instelling kunnen worden bedacht. Dezelfde mentaliteit die van Monster Hunter een militaire film maakte, Borderlands tot een gecensureerd PG-13-avontuur voor het hele gezin, of Uncharted tot een cafeïnevrije Tom Holland-film met zichzelf in de hoofdrol. Gelukkig zegevierden gezond verstand en plezier voor één keer over zielloos corporatisme.

Sonic 3 is misschien wel de puurste videogame-aanpassing die er ooit is geweest, omarmt het bronmateriaal, schenkt ons een anthologisch optreden van Jim Carrey, terwijl het een paar goed doordachte eigen elementen toevoegt, en het geheel afrondt met de "Hollywood-smaak" om het te laten aanvoelen als een high-end blockbuster. Een van de beste, meest vermakelijke blockbusters van het jaar.

08 Gamereactor Netherlands
8 / 10
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen