Suikoden I & II HD Remaster Gate Rune and Dunan Unification Wars

Er is iets aan de hand met Konami. Jarenlang heeft het bedrijf harde kritiek gekregen, waarvan een deel verdiend was. Nu, beetje bij beetje, keert het terug naar het pad van succes. De dagen van pachinko-machines, NFT-weddenschappen of beruchte spellen zoals Metal Gear Survive zijn al lang voorbij. Dat is er allemaal nog, maar het is niet meer het eerste waar we aan denken als we aan Konami denken. Het is waar dat deze poging tot heropleving vooral gebaseerd is op de exploitatie en het herstel van de meest emblematische IP's; Maar dat hoeft niet slecht te zijn. We hebben het tenslotte over Castlevania, Silent Hill, Metal Gear, Yu-Gi-Oh!, of de sage die ons vandaag bezighoudt: Suikoden.

Het belangrijkste hier is dat er twee manieren zijn om dingen te doen, net zoals er twee manieren zijn om bestaande games of sagen terug te brengen: de goede en de slechte. En hetzelfde geldt voor remasters: er zijn goede en slechte. Suikoden I & II HD Remaster Gate Rune and Dunan Unification Wars, afgezien van een titel waarvan we de naam niet kunnen onthouden, hoort bij de eerste regel. Dus, om je eetlust op te wekken, want de remasters van Suikoden I & II - de PS1-originelen - zijn goed uitgekomen. Voeg daarbij de remake van Silent Hill 2 en hoe de toekomst er Metal Gear Solid Delta uitziet... Heeft iemand de Konami-code gebruikt in een ritueel dat in een mistig dorp werd gehouden? Wat maakt het uit. Laten we het vieren.

Uiteraard is deze compilatie in de eerste plaats gericht op fans van een serie waar al lang een beroep op wordt gedaan. Maar als dit de eerste keer is dat je Suikoden speelt, moet je weten dat de legende geen toeval is. Evenmin is het feit dat Konami heeft gekozen voor de eerste twee - en beste - afleveringen. Beiden hadden destijds al het vermogen om het beste van de typische JRPG-structuur van die tijd (16-32 bit) over te brengen, waardoor persoonlijkheidslagen werden toegevoegd die uniek waren en nog nooit eerder in het genre waren gezien. Zoiets als de Squaresoft-imitatie die zoveel anderen hadden geprobeerd, maar met het geluk om de spijker op de kop te slaan met die identificerende elementen.

Omdat het in deze recensie niet mogelijk zal zijn om beide games uitgebreid door te nemen, zal ik samenvatten wat die kenmerken zijn. Allereerst wordt de serie gekenmerkt door verhalen met een duidelijke politieke en militaire focus. En hoewel het ook middeleeuwse accenten heeft, voelt alles eigentijdser en realistischer aan, vooral op esthetisch niveau en dankzij een veel Japansere setting dan andere JRPG's die in de Land of the Rising Sun zijn ontwikkeld. Bovendien is de manier waarop het met oorlog omgaat briljant en stelt het voortdurend dilemma's en morele vragen over het onderwerp, zoals eer of de noodzaak om al dan niet mensenlevens te verspillen. Is er echt een goede kant? Is vriendschap mogelijk in zo'n context?

Een andere geweldige eigenschap van Suikoden is de mogelijkheid om verschillende soorten gevechten aan te bieden. Aan de ene kant zijn er de typische turn-based gevechten, maar met speciale kenmerken zoals de mogelijkheid dat bepaalde personages combo-aanvallen kunnen uitvoeren vanwege hun relatie in de plot, runen voor magie of zelfs details zoals het kunnen "loslaten" van vijanden in plaats van weg te rennen als wij degenen zijn met het hogere niveau. Maar het mooie van Suikoden is dat er andere - minder talrijke - situaties zijn waarin we kunnen genieten van heel andere gevechten. Er zijn dus oorlogsgevechten, dit zijn strategische minigames (veel verbeterd in Suikoden 2) en duels, een gevecht tussen twee personages. In het laatste geval hebben we slechts drie mogelijke acties en het werkt op een steen-papier-schaar-manier, maar met het verschil dat we niet helemaal blind zullen spelen; In feite zullen het de zinnen zijn die onze tegenstander zegt die ons zullen helpen af te leiden wat hun volgende zet is, en ons daarom zullen helpen de juiste actie te kiezen. Sommige van de duels zijn gedenkwaardig, en een bijzonder moeilijke, cof, cof.

En tot slot, de kers op de taart. De echte signatuur van Suikoden: de 108 Stars of Destiny. Het klinkt gek, maar geen enkele andere JRPG heeft ooit in zijn structuur opgenomen dat een van de belangrijkste verzamelobjecten in het spel de personages in je groep zijn. Hier zijn er geen 5 of 6 tekens, maar 108. Allemaal rekruteerbaar, allemaal speelbaar in gevechten en de meeste zijn nuttig bij andere taken in het spel. Dat laatste is mogelijk wanneer de held laat in het verhaal een kasteel kan verwerven dat als basis voor ons leger dient. De vertaling is dat alle gerekruteerde personages daarheen zullen gaan, en sommige zullen zelfs speciale functies in de basis hebben: een winkel openen, koken, liften maken, minigames aanbieden, enz. Suikoden zijn dus ook uitstekende managementspellen. En het upgraden van de basis is echt geweldig.

Laten we ons nu concentreren op wat er nieuw is in deze remasters, die zowel oude als nieuwe spelers zullen waarderen. We hebben al gezegd dat Konami goed werk heeft geleverd, maar wat we misschien niet hadden verwacht, is dat beide titels er grafisch zo goed uitzien. Als je het releasenieuws hebt gevolgd, weet je al dat de fasen opnieuw zijn gedaan voor deze vernieuwingen. Dat betekent dat het achtergrondartwork nu in HD is. Het beste van alles is dat dit is gedaan zonder de essentie van het origineel te veranderen. Er zijn scènes waar het bijzonder opvalt, vooral wanneer er levende elementen zijn zoals watervallen, of bij het ervaren van een zonsondergang, maar absoluut alle elementen zijn aangeraakt: huizen, bomen, standbeelden, vloeren, enz. En bovendien zijn de nieuwe effecten voor pixelart-animatie puur goud.

Persoonlijk bezit ik beide games als PS1-klassiekers voor PSP, PS Vita en PS3. En als je ze ter vergelijking naast elkaar zet (bijvoorbeeld op PS Portal ), word je echt weggeblazen. Het is geen kleine klus, en het is waarschijnlijk wat Konami de meeste hoofdpijn heeft bezorgd. En over de PSN-klassiekers gesproken - die alleen in het Engels waren - de andere grote nieuwigheid van de compilatie is voor veel mensen een reden tot grote vreugde: ze komen volledig gelokaliseerd in andere talen aan. Hoewel de eerste Suikoden nog nooit eerder in het Spaans was geweest, werd Suikoden 2 alleen vertaald in de PAL ESP-versie van het originele PlayStation-spel. En het is trouwens geen erg goede vertaling. De vertaling van deze remasters is eenvoudig maar onberispelijk.

Dit is belangrijk omdat geen van de eerste twee Suikoden-spellen erg toegankelijk was. Platformgewijs, omdat het je dwong om oudere PlayStation-consoles te bezitten, met beperkte toegang tot de PlayStation Store. En voor de prijs, want de PS1-originelen kosten tot op de dag van vandaag nog steeds een arm en een been. Alleen al daarom twijfel ik er niet aan dat de serie eindelijk veel meer mensen zal bereiken en de verkoop zal krijgen die het altijd verdiende. Of in ieder geval meer aandacht. En toegankelijkheid en kwaliteit van leven is ook waar het bij deze remaster om draait. In feite zijn er nog twee andere belangrijke nieuwe functies die u moet kennen. Aan de ene kant hebben we het gesprekslogboek, waarmee je het menu kunt openen en op elk moment de vorige chats met de personages kunt lezen. Dit is erg handig voor die momenten in een JRPG wanneer je niet helemaal weet wat je moet doen, en zou verplicht moeten zijn in elke remaster van het genre. En aan de andere kant is er het vooruitspoelen in gevechten, waarmee je gevechten met dubbele of zelfs driedubbele snelheid kunt versnellen als je vooruit gaat. Dat neemt een hoop kaf weg als we sneller verder willen komen in het verhaal.

Helaas ontbreken andere opties die meer typerend zijn voor geëmuleerde klassiekers dan remasters, maar die aanwezig zouden moeten zijn. Bijvoorbeeld de mogelijkheid om de actie terug te spoelen of de mogelijkheid om de partij op elk moment op te nemen. Konami heeft ons verteld dat deze remaster een zeer handige autosave-functie bevat. Dit is waar, maar het is uiterst beperkt omdat het alleen werkt als je een kamer betreedt met een opslagbol. Met andere woorden, er zal alleen automatisch opslaan zijn in situaties waarin we handmatig opslaan bij de hand hebben. Onzin. Vooral als een baas je vernietigt en je een sectie van 40 minuten opnieuw moet spelen. Niet in 2025, als je het spel toegankelijker wilt maken.

Het zou ook leuk geweest zijn om opties te hebben die aanwezig zijn in andere remasters van het genre, zoals de optie om turn-based gevechten te beperken (of zelfs te elimineren). Het is niet iets dat ik zou gebruiken, maar aangezien het spel een aantal hoge moeilijkheidsgraden heeft, zou het geen kwaad hebben gedaan. Vooral omdat sommige mensen niet op Easy willen spelen, maar die pieken wel op Normal of Hard zullen opmerken. Ten slotte, hoewel Konami veel moeite heeft gestoken in het verbeteren van de menu's, is het meer esthetisch dan functioneel. Met andere woorden, beide games hebben nog steeds last van enkele van dezelfde problemen als de originelen. Het uitrustingssysteem in de eerste Suikoden is bijvoorbeeld onaangenaam.

Positief is dat het nieuwe personage-artwork perfect is. En het is heel opvallend dat ze zijn gedaan door Junko Kawano, die tenslotte ook de originele heeft gedaan. Ze veranderen, maar behouden de stijl en zijn veel cooler. Ook zijn de nieuwe omgevingsgeluidseffecten geweldig en voegen ze veel realisme toe, ook in gevechten.

Kortom, hoewel Suikoden I & II HD Remaster Gate Rune and Dunan Unification Wars niet per se de definitieve versie van deze twee geweldige games is, is het wel de best mogelijke versie tot nu toe en vooral de meest toegankelijke. De prijs (€ 49,99) zal sommige mensen misschien afschrikken, maar ik garandeer je dat het alleen al voor de vertaling, de visuele verbeteringen en de onbetwistbare kwaliteit van de originelen de moeite waard is. De verhaallijnen zullen je grijpen, de soundtracks zullen je opwinden, de gevechten zullen je uitdagen en de Stars of Destiny zullen ervoor zorgen dat je blijft spelen. Nou, misschien zal de kookminigame van Suikoden 2 - die ook een overtreffend vervolg is - dat ook doen.