Er waren in dit tijdperk ongelooflijk veel geweldige side-scrolling actiegames, maar de beste van allemaal was Contra III, die in Europa de titel Super Probotector droeg. De twee robots die de machohelden vervingen, pasten er eigenlijk nog beter in en droegen bij aan een ijzersterke futuristische setting met fenomenale gamebesturing, ijzersterke actie, een ongelooflijk goede soundtrack, gevarieerde gameplay, baasgevechten van wereldklasse en een gameplay-loop die zo goed is dat ik dit tot op de dag van vandaag vaak speel.
Ik heb lang getwijfeld of ik Final Fantasy VI of Secret of Mana op deze lijst zou opnemen, maar uiteindelijk, zoals je kunt zien, koos ik voor Mana. Ten eerste is Final Fantasy VI nooit uitgebracht in Europa, en ten tweede had ik hier waarschijnlijk meer plezier mee, niet in de laatste plaats omdat je lokale coöp kon spelen. Secret of Mana werd voor mij - en vele andere gamers - de toegangspoort tot Japanse role-playing games en blijft een van de beste games Square Enix (zoals ze nu worden genoemd) ooit uitgebracht.
Na twee geweldige Zelda-spellen voor de NES, die beide sterk van elkaar verschilden, kwam Nintendo (zoals gewoonlijk) met een nieuw avontuur dat opnieuw een nieuw concept had. De intro waar Link de storm in gaat is uitstekend en wat volgt is ongeveer 15 uur avontuurlijke magie waarbij Nintendo keer op keer bewijst waarom ze waarschijnlijk de beste ontwikkelaar in de gamewereld zijn.
Plaatsen twee en drie voor Super Nintendo zijn zo moeilijk te rangschikken dat het bijna crimineel is. Ik had eerlijk gezegd van plaats kunnen wisselen op basis van de stemming van de dag, maar hier en nu beland ik op Mario's vierde echte platformavontuur, misschien wel zijn beste ooit. Elk level is een soort unieke microkosmos met eigenaardige gameplay, alternatieve paden en tonnen geheimen. Is het de beste tweedimensionale platformgame aller tijden? Ik denk het wel, eigenlijk.
Ik vermoed dat velen van jullie je vuisten in de lucht schudden en dingen roepen die je niet zou moeten zeggen in het bijzijn van je moeder, maar de eerste plek was eigenlijk de gemakkelijkste plek voor mij om te kiezen. Street Fighter II definieerde niet alleen het Super Nintendo tijdperk voor mij, maar de hele jaren 90 en een niet onbelangrijk deel van de jaren 00. Het maakte in zijn eentje het vechtgenre tot de reus die het nu is en creëerde de regels voor hoe alles zou moeten worden gedaan, aangevuld met de beste cast van personages die een vechtspel ooit heeft gehad. Bekroond met een tijdloze soundtrack en gameplay die immuun is voor de tand des tijds, is dit iets wat ik vandaag de dag nog steeds graag speel, en een van de top vijf games die ik ooit heb gespeeld.