Synduality: Echo of Ada

Als er een markt is die geen tekort heeft aan titels, dan zijn het wel de zogenaamde extraction shooters. Dus als het zin heeft om te proberen de populaire titels uit te dagen, is er iets speciaals nodig. Laten we het proberen, dacht Bandai Namco. Met mechs! En anime-meisjes! Synduality: Echo of Ada is gebaseerd op de anime- en mangaserie Synduality.

In een niet al te verre toekomst (2099 om precies te zijn) is er een regenbui losgebarsten. Een regen die niet wilde stoppen, en in slechts een paar dagen tijd hadden overstromingen het leven gekost aan 92 procent van de hele wereldbevolking. Alsof dit nog niet genoeg was, bleef deze blauwe regen daarna onregelmatig vallen en iedereen die hem aanraakte stierf onmiddellijk. Dit zorgde ervoor dat mensen ondergronds vluchtten en vervolgens werd er een grote stad gebouwd met de naam Amasia. Maar we zijn nog bijna 100 jaar verwijderd van het startpunt van het spel. Als we het verhaal ingaan, is deze stad ingestort na een mysterieus ongeluk. Gelukkig zijn de overlevenden erin geslaagd om wiegen uit te vinden (wat in feite mechs zijn met een andere naam) waarmee mensen eropuit kunnen gaan en de wereld opnieuw kunnen verkennen.

Samen met onze AI-assistent nemen we de lift naar de oppervlakte en zien we de wereld die lang geleden is vernietigd. Hier leven in plaats daarvan monsters genaamd Enders, een evolutie van de dieren die ooit over de aarde zwierven, maar in plaats van te sterven door de regen, agressief werden en bandieten in hun eigen wieg. En wat is een betere manier om hiervoor te zorgen dan in een gewapende machine? Machines die leuk zijn om te besturen. De spelmechanica van deze PvPvE is niet gebrekkig. Je wieg heeft twee wapens (het type wapen is aan jou. Ik gaf de voorkeur aan een sluipschuttersgeweer om vijanden van een afstand af te rekenen, maar ook iets dat vijanden met schoten kon bestoken als ik in mêlee terechtkwam) en is uitgerust met een speciale aanval op basis van hoe je je magiër ontwerpt, dat wil zeggen AI-metgezel. Ze hebben een goede reactie, of het nu gaat om springen, schieten of het gebruik van de jetpack om uit gevaar te komen.

Maar een extractieshooter heeft echte spelers nodig om het spel echt een impuls te geven. Op veel missies die ik deed, kwam ik minstens één andere speler tegen. Het was altijd een spannend moment om te zien of iemand me wilde vermoorden of niet. Meestal was het een hallo van elke kant met een emote en dan gaan we onze eigen weg. De overgrote meerderheid leek niet bijzonder enthousiast om te vechten. Maar het gebeurt. Ik zag een andere speler in gevecht met de AI-gestuurde bandieten van het spel en besloot te helpen. Toen ze eenmaal verslagen waren, wilde ik vertrekken, maar in plaats daarvan werd ik in de rug geschoten. En als je sterft, verlies je al je materialen, inclusief je machine. Dus als je een onderdeel hebt gebruikt dat vooraf was geboekt, is het verloren gegaan en kan iedereen het van de grond oprapen. Ik ben niet echt een fan van dit systeem, hoewel ik kan begrijpen waarom het is inbegrepen.

Het moet gezegd worden dat ik geniet van de gameplay-loop die hier wordt gegeven, ondanks dat het al snel erg repetitief aanvoelt. Ik bereid mijn machine voor, bepaal de uitrusting en bekijk verschillende uitdagingen die het verhaal van het spel vooruit helpen. Dan verzamel ik alle kleine snuisterijen die ik kan vinden om te gebruiken bij het bouwen van mijn basis of om in te leveren bij missies. Door de kijker kijken om een vliegend monster neer te schieten. Rondglijden om een andere speler gedag te zeggen. Het boren van grote AO-kristallen, die een bron van energie zijn in de fictieve wereld en de belangrijkste inkomensverdiener. En als ik heb verzameld wat ik nodig heb, de batterij bijna leeg is (alle machines hebben een batterij, meestal tussen de 20 en 30 minuten, dus je kunt niet langer op verkenning gaan dan dat), of ik sta op het randje van de dood, ik ga naar een lift en daal af naar de rustige basis. Het is een ervaring die de jongeren van vandaag volgens mij 'chill' noemen.

Wat ik echter niet leuk vind, is hoe Bandai Namco ervoor heeft gekozen om mobiele game-achtige dingen op te nemen in een game die eigenlijk geld kost. Er zijn gelukkig geen loot boxes of gatcha, maar er zijn countdowns - en seizoenspassen. En je kunt een valuta kopen als je niet kunt wachten. Deze komen als je je basis upgradet, wat op zijn beurt verschillende voordelen geeft, of als je medicijnen of munitie probeert te koken. 'Wacht 18 minuten op je munitie of betaal ervoor!' Ben je niet tevreden met hoe je de look voor je AI-maatje hebt gemaakt? Jammer. Omdat je het niet kunt veranderen, behalve kleding, zonder ervoor te betalen. Dit alles maakt ook deel uit van het slakkentempo van het spel. Het duurt erg lang om het spel vooruit te helpen. Ik denk ook niet dat de vijandelijke variëteit erg goed is, en ze verschijnen altijd op dezelfde plek op de kaart. Er is geen enkele manier om het uiterlijk van uw wieg te veranderen als u eenmaal de verschillende onderdelen hebt geselecteerd. Geen kleuren, geen patronen, je neemt wat je gegeven wordt. De game heeft ook last van verschillende technische problemen, zoals vijanden die plotseling in het niets verdwijnen om ergens anders te verschijnen, en wapens die niet vuren. Ze hebben ook een misstap gemaakt met coöp. Je kunt met anderen spelen, maar alleen door samen te werken met mensen die je in de spelwereld ontmoet. Je kunt het spel niet ingaan met een stel vrienden die allemaal in dezelfde groep zitten.

Synduality: Echo of Ada probeert in te breken in een overvolle markt met nieuwe ideeën, maar het voelt niet alsof het lang genoeg in de oven heeft gebakken. Het duurt niet lang voordat het repetitief begint aan te voelen en de vijanden meestal saai aanvoelen. Bandai Namco zal de live service game regelmatig moeten updaten om spelers geïnteresseerd te houden. De basis is er, met responsieve en leuke mecha-actie, maar helaas gaat het niet helemaal omdat de problemen zich snel beginnen op te stapelen.