The Accountant 2

Niet alleen is het voor mij moeilijk te begrijpen hoe het hier zo mis kon gaan, het is voor mij ook onbegrijpelijk hoe een filmmaatschappij opnieuw kan denken aan het uitbrengen van een vervolg dat zo betreurenswaardig is als dit. Is er geen beroepstrots meer over? Is het echt niet mogelijk om de tape om te draaien als je op de montagetafel beseft dat je uitbundige actiethriller een complete mislukking is? Ben Affleck's langverwachte Wish-versie van Jason Bourne en zijn autistische kijk op het leven is terug, en dit is een van de slechtste sequels die ik ooit heb gezien.

De Boekhouder was geen meesterwerk. Het was zeker geen Bourne Identity en zeker ook geen Salt. Maar het was een acceptabele actiethriller. Gavin O'Connor bood misschien wel zijn slechtste film aan, maar dat was natuurlijk ook niet erg, want de oude man regisseerde tenslotte Warrior (meesterlijk) en The Way Back (briljant). Affleck deed het goed als autistische huurmoordenaar, er was een greintje afstand in de oppervlakkig serieuze opzet en de actiegedeelten waren gewelddadig en inventief.

In The Accountant 2 werkt absoluut niets. De inmiddels gepensioneerde FBI-baas van JK Simmons voelt zich als een heel ander personage, Affleck doet een nieuwe, rare stem die hij niet deed in de eerste film en wanneer de autistische supermoordenaar Christian Wolff zich aansluit bij de FBI en zijn kleine broertje belt (vreselijk gespeeld door een constant overacterende Jon Bernthal) om te proberen een stel moordenaars/ontvoerders te vinden, Je hebt al blootgelegd dat je niet begrijpt wat de voorganger tot een succes maakte.

Uit de intro blijkt duidelijk dat regisseur Gavin O'Connor de 'menselijke' kant van zijn analytische moordenaar wilde laten zien. Als de film begint, heeft Affleck de eigen app van een datingservice gehackt en meer matches gekregen met de verliefde dames dan alle andere mannen (samen) en de volgende tien minuten gaan over hoe hij probeert te speeddaten, maar faalt omdat hij niet grappig, sociaal bedreven of charmant is. Deze waanzin gaat door voor wat een eeuwigheid lijkt, maar wordt vervangen door een scène waarin de Fury-versie van Bernthal incheckt in een luxe hotel, gratis al zijn kleren uittrekt en een kennel oproept om te proberen te onderhandelen over een vermindering van de hoeveelheid tijd die zijn nieuw gekochte puppy heeft om in de kennel te blijven. De monoloog waarin Bernthal tekeer gaat en raast over puppy's en hun vermogen om een band op te bouwen met hun meester/maat, met een geladen pistool in zijn rechtervuist en met slechts minimaal ondergoed is zonder twijfel de ergste die ik in 2025 heb gezien. Die oude man kan echt helemaal niet acteren.

Het wordt er ook niet beter op als de gebroeders Braxton en Christian herenigd worden. Het is duidelijk dat regisseur Gavin O'Connor een soort Tarantino-achtig geklets wilde opbouwen met duidelijke knipogen naar Rainman, maar het eindigt gewoon in totale en volledige vernedering als Affleck zich moe en verloren voelt in zijn rol, en zijn nieuwe stem, terwijl Bernthal zoals gewoonlijk gewoon 'doet alsof' hij iets uitbeeldt door rond te rennen met opgepompte borst, kauwgom met een manier van lopen die ons het meest doet denken aan de 'power walk' van WWE-oprichter McMahon. Het is zo erg dat het gênant is, en hoewel een paar actiescènes waarin beide hoofdrolspelers hun mond houden duidelijk acceptabel zijn, is dit het meest onnodige vervolg sinds A Prince in New York 2. Schandalig slecht, Affleck. Schandalig slecht.