The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered

De originele Oblivion is waarschijnlijk het spel waar ik in de loop der jaren de meeste uren in heb gestoken. Ik herinner me dat ik de trailers herhaaldelijk bekeek toen ik een werkloze twintiger was, en ik was opgewonden als een klein paaslammetje dat het spel eindelijk uit zou komen. Toen het aankwam, speelde ik honderden, zo niet duizenden uren, waarbij ik Cyrodiil afspeurde naar zelfs de kleinste missies of ruïnes die nog niet eerder waren ontdekt, en dan uiteindelijk de laatste Oblivion poorten die gesloten moesten worden. Ik had nooit gedacht dat Bethesda hun oude spel zou updaten, maar toen begon het internet te gonzen met beweringen dat Oblivion in een nieuwe en glanzende versie zou komen, en hoewel het spel verschillende keren werd geplaagd, is het nooit uitgekomen. Dat veranderde echter onlangs toen Oblivion Remastered in de schaduw werd geplaatst en ik een paar dagen geleden naar een downloadknop voor Steam keek. Hier zijn mijn ervaringen met Bethesda en de update van Virtuos.

Ik ga me vooral concentreren op wat er nieuw is in de Remastered -versie, aangezien de meeste mensen waarschijnlijk net zoveel, zo niet meer hebben gespeeld dan ik, dus laten we beginnen. Ik zal beginnen met waar mensen waarschijnlijk het meest over hebben gehoord, namelijk de nieuwe verflaag die de klassieker heeft gekregen. Volgens de ontwikkelaars draait Oblivion Remastered op de oude Creation Engine game-engine, waarvan Bethesda nog steeds een nieuwere versie gebruikt voor games als Fallout 4 en Starfield, en ze noemen het het brein achter de update. Dat wil zeggen, het is wat de AI en spelmechanica aandrijft, en daarbovenop draait de Unreal 5 grafische engine, dus alles ziet er glanzend en nieuw uit. Je kunt duidelijk de Creation Engine voelen die de show runt achter alle grafische bling. Het voelt als Oblivion tot in de kern, ten goede of ten kwade. De game heeft nog steeds die charmante jank waar mensen over klaagden toen de game voor het eerst uitkwam, maar waarvan het internet nu heeft besloten dat deze absoluut niet mag ontbreken in de game. De personages praten nog steeds op een grote manier door elkaar, en als je in een van de wijken van de hoofdstad aankomt, word je gebombardeerd met dezelfde wrange uitbarstingen van de personages die je altijd hebt ontvangen. Als je er eenmaal aan gewend bent dat de graphics net zo mooi zijn als ze zijn, voelt Oblivion Remastered erg op het origineel. In die mate een product van zijn tijd, en dat is geweldig.

Er zijn echter een paar dingen aan het spel toegevoegd om het ook frisser te laten aanvoelen. Er zijn bijvoorbeeld meer stemmen voor de verschillende rassen in het spel, wat het een frisse wind geeft. Ik merkte wel dat de geluidskwaliteit iets anders was tussen de oude en nieuwe stemmen, en dat is ongetwijfeld deels te danken aan de opnieuw opgenomen lijnen.

Een andere toevoeging is dat het nivelleringssysteem is geüpdatet. Waar je voorheen werd beloond voor de vaardigheden die je het meest gebruikte, kun je er hier voor kiezen om twaalf vaardigheidspunten uit te geven aan de vaardigheden die je wilt, wat betekent dat je ook beter kunt worden in vaardigheden die je niet per se zo veel hebt gebruikt, wat best gaaf is. Ik weet echter niet wat ik verkies. Ik denk niet dat ik echt een groot verschil voelde, maar het is goed om opties te hebben. Al met al zijn de nieuwe toevoegingen best aardig, maar het verandert niets aan het feit dat dit Oblivion is en daar ben ik best blij mee.

Een ding dat ik wou dat de ontwikkelaars hadden veranderd, was dat de vijanden nog steeds een level omhoog gaan met jou. Mijn grootste kritiek was, en is nog steeds, dat je in het begin dieven tegenkomt met botte ijzeren wapens, maar als je een level omhoog gaat, ontmoet je gewone bandieten met de beste uitrusting, waardoor je je afvraagt, als ze rondrennen met Daedric-uitrusting, moeten ze dan wel willekeurige mensen beroven? Het zou in het origineel kunnen worden aangepast, en ik hoop dat dit het geval zal zijn in de nieuwe versie, want het is waarschijnlijk het meest irritante aan zowel het origineel als deze nieuwe iteratie van het legendarische fantasiespel.

Laten we het hebben over wat je kunt zien in de trailers, de prachtige graphics die de game heeft aangetrokken als een badjas over een versleten pak. De vele grafische spieren van Unreal worden gebruikt in de update, van allerlei lichteffecten tot de magie van Ray-Tracing, die ook de framerate kan vertragen. Als je een machine hebt die het aankan, ziet het er allemaal indrukwekkend uit, maar ik had framegeneratie nodig om meer dan 60 frames per seconde te bereiken, en ik hoor ook dat de game sputtert op consoles. Ik vraag me af of het na verloop van tijd beter zal worden? Je zou het hopen. Gelukkig kan veel ervan worden uitgeschakeld, waardoor minder krachtige systemen het spel kunnen draaien, maar het ziet er lang niet zo goed uit. De belichting is een groot deel van wat de game er zo geweldig uit laat zien in de trailers, en als het weg is, ziet het er helaas allemaal een beetje plat uit.

De personages zijn ook een punt waarop ik wat ambivalente gedachten heb. Het internet heeft besloten dat de mondbewegingen slecht zijn, maar daar heb ik geen probleem mee. Het internet houdt ervan om te klagen, maar wij geschiedenisleraren leren iets dat bronkritiek wordt genoemd, en ik denk niet dat het een groot probleem is. Wat ik een probleem vind, is dat de personages er raar uitzien. Er zijn geen aardige mensen in Oblivion. Bijna iedereen ziet eruit als karikaturen en ziet er slechter uit dan in het origineel Oblivion. Ik denk dat het komt omdat rimpels en zo er toen gewoon niet echt uitzagen als rimpels en nu wel, wat leidt tot extreem lelijke personages, zelfs als we het hebben over jonge en rijke mensen in de hoofdstad. Het is bijna alsof Unreal alles te realistisch heeft gemaakt, en dat vind ik niet leuk. Het haalt een deel van de charme uit het spel die ik voelde voor het origineel. Het is misschien subjectief en alleen ik, maar de ontwikkelaars hadden het hier beter kunnen doen. Ze zouden kunnen hebben met de vele texturen, vooral in de grotten waar je de naad op de bodem van de grotten kon zien waar kleine driehoekjes waren die geen oppervlak hadden. Het is een beetje slordig.

Het verhaal is hetzelfde als je de reguliere versie van het spel speelt. Alle uitbreidingen zijn inbegrepen, wat geweldig is, en het is historisch gezien dezelfde ervaring die velen waarschijnlijk keer op keer hebben gehad in de negentien jaar dat de game uit is. Als je de premium-versie koopt, krijg je wat extra missies en wat paardenbepantsering, wat nogal ironisch is voor de kenners, maar ik weet niet zeker of het de extra 10 euro waard is. Ik denk nog steeds dat het verhaal standhoudt zoals het hoort, en hoewel er verschillende missies zijn die ik in een mum van tijd kan voltooien omdat ik ze uit mijn hoofd ken, zijn er nog steeds missies die cool zijn om te ervaren met de bijgewerkte graphics. Shivering Isles is ook geweldig om te zien in de nieuwe beelden die de ontwikkelaar de game heeft gegeven. Unreal 5 past gewoon meer bij de zuurdere stijl van het domein van Sheogorath dan misschien bij de idyllische landschappen van Cyrodiil.

Dus al met al denk ik dat Oblivion Remastered een bekwame heruitgave is van een legendarisch spel dat de nostalgie naar boven zal brengen bij de meesten die al bijna twee decennia met het verhaal en Martin Septim's strijd tegen Mehrunes Dagon leven. Bethesda en Virtuos hebben de sfeer en het skelet van wat Oblivion was behouden en bijgewerkt om fris aan te voelen. Oblivion is een product van zijn tijd, en ik weet niet of nieuwe spelers in staat zullen zijn om te leven met de jank en onhandigheid die de rest van ons tegenwoordig charmant vindt, maar als een mooie en glanzende tijdcapsule is Oblivion Remastered alles wat je zou willen. Niet meer en niet minder.