The Library of Babel

Library of Babel is de naam van het spel, maar in het begin wordt het opgeluisterd met de extra titel Stealth Platformer Journey. En dus zijn de verwachtingen al gesteld. We zullen veel stealth en platforming zien. Het verhaal van het spel is gebaseerd op het boek The Library of Babel. Ik heb het boek zelf niet gelezen, maar blijkbaar gaat het over een bibliotheek die voor elke mogelijke combinatie van letters en karakters een boek heeft. Dit betekent dat het merendeel van de boeken onleesbare onzin is, maar ergens is er een boek dat de zin van het leven in zich heeft geschreven.

De game draait om robots die een bron vinden die gegevens uitspuugt die ze proberen te doorzoeken om nuttige informatie te vinden. Ik zal niet de hele game spoilen, maar helaas valt er niet veel te spoilen. Als je dit speelt om een interactieve versie te krijgen van filosofische vragen over oneindigheid en hoe ermee om te gaan, zul je erg teleurgesteld zijn.

Waar de game in slaagt is in de sfeer. Hoewel het verhaal zinloos aanvoelt en de hoofdpersonen plat, is de wereld interessant. Ik wil meer weten over de beschaving die de robots hebben gecreëerd en waarom hun wereld is zoals hij is, ik wil weten hoe de persoonlijkheid van een robot kan worden veranderd door de harde schijf te bewerken en hoe ze de mensen bekijken die ze hebben gemaakt. Het helpt enorm dat de wereld erg mooi is, waar je ook bent, je zou een screenshot kunnen maken en de afbeelding als achtergrond voor je computer kunnen gebruiken.

De animaties daarentegen voelen schokkerig aan, het was een klein detail dat me steeds opviel. Een deel van mij vindt het charmant alsof je snel door een boek bladert, terwijl een ander deel van mij denkt dat het slordig aanvoelt. Zoals hierboven vermeld, is dit een platformspel. Helaas voelt het erg onhandig om te bewegen, waardoor het naar beneden wordt gesleept. Het voelt nooit vloeiend aan, maar ik moet nadenken over hoe en wanneer ik een manoeuvre moet maken. Meestal is het geen probleem, maar er zijn momenten waarop het vrij duidelijk is dat je keer op keer sterft omdat een bepaalde actie vereist dat je eerst recht omhoog springt en dan zijwaarts gaat. Het zorgt allemaal voor een gebrek aan momentum in een genre dat het meestal ongelooflijk goed gebruikt.

De platforming is vooral vermakelijk en op sommige punten vervelend. The Library of Babel heeft echter ook stealth-gameplay. Dus we moeten ons afvragen of de stealth beter is? Absoluut niet. In dit spel is de stealth het ergste deel. Er zijn twee manieren om te sluipen, je te verschuilen achter een gemarkeerd object en te wachten tot een vijand langzaam voorbij is gelopen. Of je kunt stilstaan zodat een bewegingsgevoelige laser niet meer op je wijst. Het wordt gewoon wachten en nog meer wachten, wat naar de mening van deze recensent een saaie game-mechanic is.

De game heeft echter ook puzzels, die opvallen als een duidelijk hoogtepunt. Sommige van de puzzels zijn de ouderwetse trek aan de hendels om de omgeving zich correct te laten gedragen, maar de andere zijn puzzels die teruggrijpen naar klik- en puntavonturen waarbij je objecten moet combineren en nieuwe toepassingen moet vinden voor het alledaagse.

Ik had bijvoorbeeld een versleutelde harde schijf die ontgrendeld moest worden. Mijn robot kameel kon het, maar had geen batterij meer. Dus ik vond een batterij die leeg was, en vervolgens een batterijlader die iets nodig had om de batterij op te laden. In mijn avonturen vond ik een peer die in zijn beschrijving had dat deze worden verfijnd tot energiebronnen. Dus verfijnde ik de peer door hem in een mok bier te doen. Dus perenbier aan de lader, de lader aan de accu, de accu aan de kameel en eindelijk kon ik de versleutelde harde schijf ontgrendelen.

Het geeft ongelooflijk veel voldoening als je de oplossing bedenkt, maar ik liep ook verschillende keren vast en vroeg me af wat ik in hemelsnaam moest doen. Dus als je er niet achter komt of naar een gids kijkt, kun je waarschijnlijk verwachten dat je permanent vastzit. Veel van deze puzzels vereisen ook dat je met verschillende mensen praat.

Als je The Legend of Zelda: Ocarina of Time hebt gespeeld, heb je misschien een vage herinnering aan een uil wiens dialoog je wilde overslaan en vervolgens een dubbele dosis kreeg. Alle dialogen in The Library of Babel voelen zo. Als u met een persoon praat, herhalen ze hetzelfde dialoogvenster als de eerste keer, en als u te snel probeert te klikken, klikt u mogelijk per ongeluk opnieuw op hetzelfde dialoogvenster. De ontwikkelaars zijn niet zo vriendelijk geweest om een skip-knop toe te voegen, maar ze hebben om een onduidelijke reden een herhaalknop toegevoegd.

Enkele van de grootste frustraties verschenen bij het spelen van de minigame die in wezen een replica is van Flappy Bird. De minigame was op zich al leuk, maar je zult veel pogingen moeten doen om de doelen te bereiken. In plaats van meteen opnieuw te kunnen beginnen als je crasht, beland je in een dialoog met iemand die zegt ach, volgende keer meer geluk. Dan moet je een dialoog met hem beginnen waarin hij tot in detail doorneemt hoe het werkt en dan kun je kiezen welke uitdaging je aangaat. Ik telde dat ik 20 keer op A moest klikken om voorbij alle dialogen te komen om het opnieuw te proberen.

Al met al was het een vermakelijke wedstrijd. Er waren een aantal geheimen die ik uiteindelijk niet heb ontgrendeld die iets opmerkelijks zouden kunnen ontgrendelen. Maar als iets vereist dat ik elk pad uitkam voor verborgen geheimen en 500 punten krijg in Flappy Drone, kijk ik liever naar iemand anders die het op YouTube doet dan dat ik er mijn eigen tijd aan besteed. De rating is dus 7/10. Een goede game, maar moet veel worden opgepoetst om echt goed te zijn.