The Life of Chuck

Er is iets buitengewoon charmants aan het feit dat horrormeester Mike Flanagan nooit verbergt dat zijn grootste idool Stephen King is, een man met wie hij nu aan drie speelfilms heeft gewerkt en wiens steun hij nog steeds geniet in zijn poging om Carrie te moderniseren. Flanagan houdt meer van King dan van het leven zelf, en dat is te zien wanneer hij verfraait en uitbreidt
King's korte verhalen tot lange speelfilms.

Na het aanpassen van Gerald's Game en Doctor Sleep voor het grote scherm, heeft Flanagan nu een ander kort verhaal op zich genomen (onderdeel van de collectie If It Bleeds ) in de vorm van The Life of Chuck, en net als The Shawshank Redemption en Stand By Me is dit een iets ander verhaal dan de man die ons alles gaf, van It tot The Shining, Misery, Cujo en Salem's Lot.

The Life of Chuck is verdeeld in drie hoofdstukken, gepresenteerd in niet-chronologische volgorde, en gaat over boekhouder Chuck Krantz en zijn leven. Het thema hier is hoe wij als mensen worden gevormd, gevormd en deel gaan uitmaken van de ervaringen die we tegenkomen en doormaken, en in dezelfde geest als King's andere met drama gevulde werken, is het vaak vrij traag en emotioneel geforceerd.

In het eerste hoofdstuk is Chuck overleden. Sinds hij zijn 39 jaar leefde als een godvrezende man, geliefd en geliefd bij iedereen, wordt hij bedankt voor zijn bijdrage aan de mensheid via een groot reclamebord in het centrum van de stad waar basisschoolleraar Marty Anderson woont. Marty begrijpt het billboard niet, weet duidelijk niet wie Chuck is en komt er ook nooit echt aan toe om onderzoek te doen, omdat hij het einde van de wereld tegemoet gaat. Wij, het publiek, zien dit door Marty's onwetende ogen, en terwijl de wereld instort, zoekt hij troost bij zijn enige vriend, de in paniek geraakte Felicia, die net zo verward en doodsbang is als iedereen.

Einde van het eerste bedrijf.

In het tweede hoofdstuk is Chuck volwassen, gekleed in een gekreukt Brooks Brothers pak en op weg naar zijn werk als hij een straatmuzikant passeert in de vorm van drummer Taylor Gordon (The Pocket Queen ) en voordat hij het weet, is hij midden op straat begonnen te dansen op het ritme van de drums, als een bezetene. Tom Hiddleston (Chuck) heeft duidelijk veel danslessen gevolgd om in de rol van de dansende accountant te passen, en dit hele hoofdstuk gaat over hoe muziek het overneemt en hoe dans een vitaal, groot deel van zijn leven is.

Einde van het tweede bedrijf.

In het derde en laatste hoofdstuk leren we waarom Chuck zo goed kan dansen, waarom hij zijn leven zo intens heeft geleefd en waarom hij altijd heeft geprobeerd de allerbeste, vriendelijkste, liefste en meest godvrezende vrijgevige mensen te zijn, en hier spoelt King/Flanagan de tijd terug naar zijn jeugd, die, in ware King-geest, doordrenkt is van tragedie en wat subtiele humor. Het wordt hier en daar een beetje delicaat, en het acteerwerk is prima, niet in de laatste plaats van Mark Hamill in de rol van de alcoholische grootvader Albie, maar over het algemeen werkte deze film niet zo goed voor mij.

Technisch gezien was het goed, Flanagan is net zo bekwaam als altijd, en zijn casting is altijd perfect, maar als verhaal voelde The Life of Chuck zo overbelast dat het opgeblazen en dik overkwam, en voor mij kan ik niet anders dan het gevoel hebben dat het te opzettelijk "emotioneel" was op een manier waardoor de hele film aanvoelde als het soort oppervlakkig escapisme waar Hollywood altijd zo goed in is geweest om onze strot door te drukken.

The Life of Chuck is eigenlijk een behoorlijk charmant verhaal over het leven, alle wendingen die we allemaal hebben meegemaakt en zullen meemaken, maar het wordt een beetje te onsamenhangend en geforceerd in termen van dramaturgie, en het wordt te gekunsteld in termen van emoties en de betraande momenten die Chuck als persoon definiëren. Op die manier doet het me een beetje denken aan The Green Mile, dat goed gemaakt, stijlvol en sfeervol is, maar ook lijdt aan hetzelfde fundamentele probleem in termen van hoe tranentrekkend en zwaar de boodschap het is, en probeert te zijn.