The Midnight Walk Preview: Bescherm Pot Boy ten koste van alles!

Een van de meest intrigerende games uit een grotendeels matte PlayStation State of Play was The Midnight Walk. Een stop-motion avontuur gedompeld in mysterie over een reis door een wereld geteisterd door duisternis. Met gedurfde ambities om de gezellige en horrorgenres te combineren, was The Midnight Walk een spel dat vrij snel mijn aandacht trok.

Onlangs kregen we de kans om een deel van The Midnight Walk te bekijken, inclusief het eerste hoofdstuk van de game en enkele elementen van elders in het avontuur. We hebben zelf niet kunnen spelen, maar werden in plaats daarvan door deze ervaring geleid door Moonhood's Olov Redmalm en Klaus Lyngeled, wat wel een extra niveau van diepgang toevoegde, bijna alsof je naar het commentaar van een regisseur keek, hoewel het leuk zou zijn geweest om wat praktische ervaring te hebben.

The Midnight Walk speelt zich af in een miniatuurwereld, waar boeken en schoenen gigantisch zijn en de personages klein genoeg om eromheen te knijpen. We spelen als The Burned One, een personage dat ontwaakt met de simpele missie om het vuur te herstellen in de wereld, die sindsdien in duisternis sluimert. Er is een rijk mysterie en raadselachtig gevoel in de wereld in The Midnight Walk, een gevoel dat je meteen afleidt uit de beelden van de game. De stop-motionanimatie doet meteen denken aan Tim Burton, 9, Over the Garden Wall, en toch behoudt het zo'n sterk gevoel van unieke creativiteit dat het gebruik van vergelijkingen met andere griezelige animatiewerken het spel niet genoeg recht doet.

Meer dan 700 modellen worden bewaard in het ruime kantoor van Moonhood Studios, dat eruitzag als een museum gewijd aan het spel in de korte videotour die we kregen nadat de gameplay-sessie was afgelopen. Piepschuim, keramiek, klei en meer zijn gebruikt om deze modellen te maken. Oude WO2-krantenknipsels, stukjes van een wagen, een schoen van een ontwikkelaar, ze versieren allemaal The Midnight Walk zonder goedkoop of storend aan te voelen. De hoofdpersoon van Pot Boy (een kleine metgezel die met je meereist op je uitstapje) bruist van zo'n magnetische persoonlijkheid. Er zit zoveel zorg en detail in The Midnight Walk dat het serieus moeilijk is om niet onder de indruk te zijn van het werk in de beelden, zelfs als je alleen maar naar de gameplay kijkt.

Het geluid is ook een traktatie. NPC's zijn volledig ingesproken en de soundtrack combineert concepten van griezelig en gezellig beter dan je zou denken als je hoort dat deze twee genres bij elkaar passen. Hoewel The Midnight Walk zeker aanvoelt alsof het in een griezeliger categorie past dan een echt horrorspel, heeft het zijn angsten, omdat schichtige wezens je in het spel zullen achtervolgen en je dwingen om van de ene veilige locatie naar de andere te sluipen, uit angst dat ze je licht zullen verslinden. We kunnen ons voorstellen, zeker in VR, dat dit tot wat jump scares zal leiden.

The Midnight Walk komt naar zowel VR- als reguliere platforms, wat betekent dat het een evenwicht moet vinden tussen de eisen van de twee. De gameplay lijkt daarom nogal simplistisch, althans van wat we hebben gezien, maar bepaalde elementen voelen aan alsof ze zich creatief hebben aangepast aan de beperkingen van het VR-platform in zijn huidige staat. Het gebruik van eye-monitoring-technologie voelt vooral intrigerend aan, omdat het kan zien wanneer je ogen gesloten zijn, waardoor je in het spel kunt luisteren naar vijanden en interessante punten. Het grootste deel van de gameplay van The Midnight Walk is gecentreerd rond je gezichts- en gehoorzintuigen. Als je niet op de ene kunt vertrouwen, zal de andere een back-up van je maken, wat later in de preview voor een aantal interessante segmenten zorgde.

Grotendeels lijkt het spel een mix te zijn van langs bepaalde vijanden sluipen en dan verder lopen om de omgevingen te zien en het verhaal voort te zetten. Omdat we het spel zelf niet hebben gespeeld, kunnen we niet echt praten over hoe bevredigend dit is of niet. Op het eerste gezicht zijn er zorgen dat de aanvankelijke charme zou kunnen verdwijnen, maar dat is zeker niet gebeurd in onze tijd, en aangezien The Midnight Walk ook een korter avontuur wil zijn, kunnen we ons voorstellen dat de aantrekkingskracht niet zal afnemen, maar het is moeilijk om in te schatten hoe lonend de gameplay-lus van stealth en het in brand steken van dingen is zonder enige praktische ervaring.

The Midnight Walk is waarschijnlijk een spel dat je alleen al vanuit het uitgangspunt zal afschrikken of aantrekken. Als je geen fan bent van stop-motion, of het idee van een avontuur met minder actie niet leuk vindt, zul je waarschijnlijk ergens anders kijken, maar als iemand die verbluft was door het uiterlijk van deze game zodra de preview-sessie begon, ben ik afgestapt van gewoon geïntrigeerd naar heel, heel enthousiast over wat Moonhood Studios aan het koken is. In een tijd waarin het voelt alsof creativiteit en waardering voor kunst elke dag op de proef worden gesteld, is het belangrijker en verfrissender dan ooit om een spel als The Midnight Walk te hebben, dat tot nu toe een prachtig avontuur lijkt te zijn. Mijn enige hoop is dat de gameplay lonend genoeg is om me het gevoel te geven dat ik dit avontuur moet spelen, in plaats van het alleen maar in al zijn glorie te bekijken.