Nederlands
Gamereactor
reviews
The Occupation

The Occupation

De tijd dringt... en er is een verhaal om te ontrafelen in White Paper Games' meeslepende first-person avontuur.

HQ
HQ

Het 'immersive sim'-genre is één van onze favoriete en biedt een combinatie van gameplay die enkele hoogvliegers heeft voortgebracht in de afgelopen twintig jaar. Als het goed wordt gedaan dan kan het resultaat magnifiek zijn, maar het is een riskante aangelegenheid om iets te met zoveel verschillende elementen. Eind vorig jaar zagen we hoe lastig het is om een goede actie-stealthgame te maken toen Underworld Ascendant over zijn eigen voeten struikelde, terwijl daar de nodige zwaargewichten uit de game-industrie achter zaten. De volgende studio die een poging waagt is het ietwat vergelijkbare Britse White Paper Games en de studio's tweede titel is niet minder dan extreem ambitieus.

Normaal gesproken beginnen we onze reviews niet met zoveel context, maar het is ook het opmerken waard dat dit een studio is die interessante games maakt. Hun debuuttitel, Ether One, verkende enkele pittige stof rondom geestelijke gezondheid en toen we hen, nog voor de release van hun eerste game, tegenkwamen was het duidelijk dat deze aanstormende studio er een was om in de gaten te houden. Jaren later, toen we The Occupation voor het eerst te zien kregen, wist de opzet direct onze aandacht te grijpen. Deze neemt ons mee terug in de tijd naar de jaren '80 en een bureaucratisch gebouw in het noorden van Engeland dat is gevuld met verhalen die liggen te wachten om door de speler ontrafelt te worden.

The Occupation gaat, net als zijn voorganger, serieuze onderwerpen niet uit de weg en het duurt niet lang voor deze situatie naar voren treedt. Het jaar is 1987 en je speelt een journalist die de gebeurtenissen rondom een terroristische aanval onderzoekt waarbij meerdere doden zijn gevallen, en niet alles is wat lijkt en niets is zwart-wit. Het bedrijf dat je onderzoekt, wat hightechbeveiliging gebruikt zijn geheimen veilig te houden, is betrokken in een wetsvoorstel genaamd The Union Act, dat individuele vrijheid aantast en het makkelijker maakt om buitenlandse nationaliteiten uit te zetten. Gezien het politieke klimaat van Groot-Brittannië en ook die in de Benelux de afgelopen jaren, is de boodschap van de game duidelijker dan ooit.

Dit is een ad:

The Occupation is dus een 'immersive sim', maar naast de alternatieve eind jaren '80-setting is hetgene dat het onderscheidt van games als Dishonored de afwezigheid van geweld. Je bent een onderzoeksjournalist en geen actieheld in een grauwe actiethriller, alhoewel dat niet wil zeggen dat er geen spannende momenten zijn te beleven tussen je geplande afspraken, met mensen die betrokken zijn bij het verhaal, door. In plaats van je geweer te trekken, doorzoek je dozen met dossiers naar een allesbepalende hint. In plaats van een vijand in het vizier te nemen, gluur je door de lamellen om er zeker van te zijn dat je niet betrapt wordt door een beveiliger.

The Occupation

Hoewel je tussen de perspectieven van twee verschillende personages wisselt, speel je grotendeels als Harvey Miller, een journalist die een verhaal onderzoekt dat simpelweg niet klopt. De game bestaat uit een reeks hoofdstukken die je in 'real-time' speelt, waar je hints aanwijzingen verzamelt voorafgaand aan een interview met iemand die bij het bedrijf werkt dat je onderzoekt. Je houdt de tijd bij via een horloge aan je linkerpols en je collega bij de krant stuurt je berichten via de pager in je rechterbroekzak. Als laatste zit al het bewijs dat je tijdens je onderzoek vindt in je koffer en houdt je notities bij in een map die je op ieder moment tevoorschijn kan toveren. Er is veel moeite gestopt om je te laten omgaan in de omgeving en het moment, inclusief (en misschien wel het belangrijkste) het genrebepalende om een hoekje kijken om op gevaar te letten.

Er wordt gebruikt gemaakt van een ambitieus aantal ineensluitende gameplaymechanismes, maar helaas werken deze niet even samenhangends als had gemoeten. Eén element dat het goede ontwerp van de omgeving in de weg staat is het gunstig ingedeelde ventilatiesysteem, wat vaak de meest frictievrije manier is om verder te komen en noodzaak weghaalt om de wereld beter te verkennen. De bewakers kunnen ook spelbrekers zijn en hun verschillende staten van alertheid voelen niet altijd even goed uitgebalanceerd. We zijn regelmatig de hoek ingedreven door een veiligheidspatrouille die er een eeuwigheid over deden om weer weg te gaan, waardoor we gesnapt werden nadat we dachten dat de kust veilig was.

Dit is een ad:
The OccupationThe Occupation

De bewakers zelf zijn een benauwende, maar vreemd genoeg een opfleurende aanwezigheid in de game en beschikken over de nodige persoonlijkheid. Wat meer is dan je kunt zeggen over de meeste dingen die je in games als deze opjagen. Ondanks hun karaktervolle manier waarop ze je proberen te pakken te krijgen in de verschillende gebouwen van de faciliteit, kan hun tussenkomst het algehele speltempo van de ervaring verpesten. Als je wordt ontdekt terwijl je rondneust in plekken waar alleen bevoegd personeel mag komen levert dit een tijdstraf op en wordt je naar de strafhoek gestuurd in het bewakingskantoor. Dat is in theorie prima, maar als herhaaldelijk ontdekt worden - en daarom niet vindt wat je zoekt voor je volgende interview - betekent dat dit drastisch het aantal vragen verandert die je kunt stellen. Als je zelfs te vaak wordt gepakt, dan kun je het hele interview mislopen.

Dit zou niet echt een probleem zijn als je de hoofdstukken afzonderlijk kon spelen, maar dat lijkt niet het geval en er zijn ook geen 'checkpoints' tijdens de hoofdstukken. Bovendien kunnen ze wel een uur duren om te voltooien. Wat er ook gebeurt je zit vast aan de uitkomst en doordat we moeite hadden met de bewakers en betrapt bleven worden resulteerde dit in weinig bevredigende resultaten, zelfs tijdens een tweede poging. De lamellen dicht doen en een kantoor in het donker doorzoeken met bewakers in de buurt is echt spannend, maar kan ook even frustrerend worden als je gedwongen onder en tafel moet wachten tot dezelfde vervelende hardvochtige bewaker ophoepelt. Overigens tikt de klok door en stuurt je maatje vanaf het kantoor je haar telefoontje weer mist en daarnaast begint je interview al over een paar minuten.

Een 'immersive sim' rondom een zenuwslopend onderzoek is een geweldig idee, maar White Paper Games slaat op enkele gebieden de plank mis. Het feit dat je belangrijke gedeeltes van het verhaal kunt missen en de game wel gewoon kunt uitspelen is aan de ene kant lovenswaardig, maar de opzet van de game en het gebrek aan eigen 'save'-punten leent zichzelf ook niet echt om alles nog eens te spelen. Eerlijk gezegd zorgde ons klungelige speurwerk ervoor dat we te maken kregen met een weinig bevredigend einde. Het verhaal was echter zo meeslepend dat we onmiddellijk opnieuw aan de game begonnen, maar we hadden graag de optie gezien om losstaande hoofdstukken uit de kiezen na de eerste 'playthrough', misschien zelfs de optie om halverwege te 'saven'. Frustrerende momenten tijdens onze tweede speelsessie verergerde onze frustratie alleen maar, vooral dankzij de eigenzinnige bewakers en andere vage momenten.

The Occupation

Tijdens onze tweede playthrough werden wel veel van de sterkere punten van de game overduidelijk. We hebben enorm genoten van het verkennen van de gebouwen en de wijze waarom de studio het verhaal vertelt met de omgevingen is zeker knap. Er zijn sommige briljante kleine momenten die liggen te wachten om ontdekt te worden en we konden het aandacht voor detail in alle aspecten van de spelwereld waarderen. In feite was de algehele verhaalvertelling enorm goed uitgevoerd, met enkele prima prestaties van de voice-cast, enkele voortreffelijk geschreven dialogen en een overkoepelend verhaal dat de nodige indruk aflevert. In het algeheel is het een van de meest interessante games die we sinds tijden hebben gespeeld en ondanks het feit dat we ons vaak ergerden, konden we er niet mee stoppen.

Het is geen game die wordt gedefinieerd door diens graphics, maar de schilderachtige visuele stijl wist ons vrij goed te bevallen. Het besluit om voor een iets minder stijlvolle richting te kiezen werkt goed met de jaren '80-setting. Nog beter is de soundtrack, waarbij er cassettebandjes en opnames zijn te vinden om op bepaalde plekken te beluisteren en die dienst doen als 'collectables'. Eerder noemden we de voice-acting al, maar het is de moeite deze wederom aan te stippen aangezien het een enorme invloed heeft op de algehele sfeer. Was deze minder goed geweest dan had dat zeker invloed op de hele ervaring gehad. Het is overduidelijk dat dit allemaal het werk is van een klein team, maar dat deze goede besluiten hebben genomen om op sommige vlakken iets verder te gaan en andere vlakken zich juist in te houden. Dat gezegd hebbende, er zijn enkele technische schoonheidsfoutjes die we zijn tegengekomen - inclusief een flinke vastloper (op de PlayStation 4 Pro), vreemd gedrag van de computer (zoals een bewaker die door muren liep) en een bizarre audio-bug.

The Occupation gaat niet de boeken in als een van de beste 'immersive sims' ooit. Daarvoor zijn er teveel imperfecties, maar het voelt toch als een belangrijke titel. Als je fan van het genre bent, negeer dan het cijfer. Er zijn hier namelijk genoeg goede ideeën te vinden die dit een ervaring maken die je wilt beleven. Evenzo als het concept van het rondsluipen in kantoren terwijl je zaklamplichten ontwijkt en floppy's scant in het donker je leuk klinkt, dan kunnen we je van harte aanbevelen je de ruwe randjes voor lief te nemen. Voor de rest is het echter lastiger om te verkopen, omdat The Occupation uiteindelijk een gebrekkige poging is om iets unieks en origineels te maken. De risico's en dapperheid van de studio is echter iets om te applaudisseren, maar ook de reden dat de titel alleen aanbevolen kan worden met de nodige kanttekeningen. Een ding is zeker, dit is een gedurfde en fascinerende game en we kunnen niet wachten om te zien waarmee de studio hierna komt.

HQ
The OccupationThe OccupationThe Occupation
07 Gamereactor Netherlands
7 / 10
+
Geweldige sfeer; interessante wereld om te verkennen; voortreffelijke verhaalvertelling; enkele toffe ideeën.
-
Enkele gameplaymechanismen niet goed uitgevoerd; soms frustrerend; enkele technische schoonheidsfoutjes.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen