The Precinct

Ik ga ongelooflijk oud klinken als ik dit zeg, maar ik herinner me de legendarische politieseries Hill Street Blues en NYPD Blue die eind jaren tachtig en in de jaren negentig op tv werden uitgezonden. Ze brachten het dagelijks leven op Amerikaanse politiebureaus in beeld, met alles wat daarbij kwam kijken op het gebied van persoonlijke relaties, de gevaarlijke realiteit van de straten van de stad en nog veel meer. Uitstekende serie.

Dat is precies de NYPD Blue-sfeer die ik krijg als ik The Precinct speel. In 1983 speel je in Averno City (een fictieve stad geïnspireerd door New York) en kruip je in de huid van Nick Cordell, zoon van de voormalige en inmiddels overleden politiechef Nick Cordell Sr. Als groentje moet je proberen door het leven te navigeren in The Precinct en in de straten van de stad terwijl je de verwachtingen van je vaders tijd bij de politie vasthoudt.

The Precinct is in het verleden vergeleken met eerdere Grand Theft Auto-titels (voornamelijk vanwege de semi-top-down camerahoek van de game, denk ik), maar na het spelen van The Precinct verdwijnt die vergelijking steeds meer. Dit is een politiesimulator, uiteraard met een aanzienlijke arcade-invalshoek, maar het is de weergave van het leven als politieagent in het Amerika van de vroege jaren 80, met alles wat daarbij komt kijken op het gebied van saai dagelijks werk, het eten van hotdogs op de hoek van de straat bij Farid's en de droom om hogerop te komen.

Je begint met, heel typisch, het vinden van een partner die na 25 jaar bij de politie op het punt staat met pensioen te gaan. Het leven als politieagent begint rustig, maar nadat de leider van het dominante misdaadsyndicaat van de stad is afgezet en de andere criminele organisaties van de stad hun intrek nemen om de leegte op te vullen, beginnen er dingen te gebeuren.

Al snel begin je te werken met twee hoofdrechercheurs die twee van de grootste bendes van de stad op de hielen zitten, maar omdat je zelf niet de leiding hebt over het onderzoek, word je op verschillende patrouilles gestuurd, met de auto of te voet, waarbij je je ogen en oren open moet houden, vooral voor bendeleden op straat.

Het leven als politieagent kan zowel triviaal als eentonig zijn. Je krijgt te maken met illegaal parkeren, te hard rijden, algemeen wanordelijk gedrag, overvallen in kiosken en dergelijke. Elke keer dat je een persoon aanhoudt die de wet overtreedt, moet je eraan denken om hem zijn rechten voor te lezen, zijn identiteitsbewijs te controleren, hem te fouilleren en dergelijke - en op basis van wat je hebt waargenomen, moet je een zaak tegen hem opbouwen en beslissen of het kan worden afgehandeld met een boete of dat de overtreder moet worden gearresteerd - of misschien zelfs moet worden losgelaten.

Na een tijdje wordt het echter een beetje triviaal om dezelfde mensen voor dezelfde overtredingen te arresteren, dezelfde dingen in hun zak te vinden en hen van dezelfde dingen te beschuldigen. Het begint meer grunt work te worden dan entertainment - waarschijnlijk net zoals het dat in het echte leven voor de politie is. Je kunt dit deel (ID-controles, fouilleringen, enz.) echter uitschakelen in de menu's van het spel, dus de ontwikkelaars wisten dat dit op de lange termijn een probleem zou kunnen zijn, maar dan verdwijnt het unieke politiegevoel een beetje.

Er zijn echter ook dagen die veel interessanter zijn. Een normale patrouille in de buurt kan eindigen in een hectische achtervolging door de stad, vuurgevechten op straat of het helpen oplossen van een moord die ertoe leidt dat de bendes van de stad vechten voor de nieuwe vacature op de top van Averno City. Het ene moment is het spel dus nogal eentonig, om vervolgens ineens actiever en interessanter te worden, om kort daarna terug te keren naar de eentonigheid van het dagelijkse politiewerk.

Als u even wilt ontsnappen aan de dagelijkse routine, zijn er een paar verschillende activiteiten in de stad waar u van kunt genieten. Er is bijvoorbeeld straatracen, wat een beetje misplaatst lijkt voor een politieagent om aan deel te nemen, maar hey, hier ga je. Je kunt ook verborgen elektronische kisten vinden met gestolen voorwerpen uit een museum, maar deze kisten zijn allemaal op slot en vereisen een code, en hier wordt het spel ineens een eenvoudig puzzelspel om de code te vinden.

Alles wat je doet, levert XP op, behalve als je buitensporig geweld gebruikt of iemand die je hebt vastgehouden beschuldigt van iets dat ze niet hebben gedaan - beide zijn min XP. Je XP ontgrendelt continu nieuwe wapens, nieuwe voertuigen, nieuwe delen van de stad en je rang bij de politie neemt ook toe, waardoor je nieuwe en zinvollere taken krijgt. Je krijgt nieuwe vaardigheden via een eenvoudige vaardigheidsboom waar je de tokens kunt plaatsen die je elke keer krijgt als je een nieuw level betreedt.

The Precinct is eigenlijk een moeilijk spel om te beoordelen omdat het zo fluctueert. Zoals ik al zei, kan het variëren van de eentonigheid van een agent op straat tot intense achtervolgingen, het oplossen van bendegerelateerde moorden en meer. Dit zijn waarschijnlijk de termen van een 'politiesimulator' - waar gewoon veel triviaal werk is, maar het werkt gewoon niet zo goed als een spel, maar toch, The Precinct blijft drijven vanwege de geweldige sfeer en prachtige stad.

Technisch gezien werkt The Precinct prima, ook al is het mechanisch een eenvoudig spel. Er zijn wat problemen met je partner die niet altijd weet hoe hij in je patrouillewagen moet komen, je moet heel precies staan om dingen van de grond op te rapen en de bruikbaarheid van de verschillende politieauto's varieert sterk - sommige zijn erg levendig en moeilijk te besturen, terwijl andere zo onhandig en traag zijn dat ze bijna nutteloos zijn in een achtervolging, bijvoorbeeld. The Precinct komt op sommige plaatsen een beetje onevenwichtig over.

De visuals daarentegen zijn erg goed gedaan. Zoals ik al zei, je ziet alles van bovenaf en dat betekent niet dat er niet veel detail in de spelwereld is, want dat is er echt. De smalle steegjes en donkere achtertuinen van de stad zijn erg sfeervol, vooral 's nachts wanneer de hele stad baadt in prachtig licht. Delen van de omgeving kunnen zelfs realistisch worden vernietigd, bijvoorbeeld wanneer een achtervolging uit de hand loopt - en dat doen ze ook. De audiokant is weer een beetje meer een allegaartje. De geluiden van de stad, het gebabbel van de politieradio en dergelijke werken goed, maar je zou willen dat je partner zijn hoofd wat vaker zou vullen met hotdogs, omdat het zo lang stil is.

The Precinct is, zoals je misschien al geraden hebt, een behoorlijk fluctuerende ervaring. Het heeft een coole politiesfeer uit de jaren 1980 en het ziet er goed uit - en er is iets bevredigends aan het patrouilleren door de straten en het omgaan met de dagelijkse problemen van een grote stad. Tenminste in het begin. Het is echter precies dit deel dat de uitdaging van het spel is, omdat het na de eerste paar uur nogal triviaal wordt, maar dan plotseling oplaait als je wordt opgeroepen voor een bendegerelateerde moord.

Als je denkt dat het bovenstaande interessant klinkt, dan zou The Precinct heel goed voor jou kunnen zijn en ik zou je aanraden om de gratis demo op Steam te proberen - omdat deze game wankelt op de rand van iets waarvan je denkt dat het best cool is, met de dagelijkse lus van politiewerk, anders laat je het vrij snel vallen omdat het gewoon te saai wordt.

Ik balanceer nog steeds op het randje - dus ik ga nog een dienst draaien met mijn praatgrage partner in de sfeervolle straten van Averno City.