The Woman in Cabin 10

Het whodunnit-moordmysteriegenre is de laatste tijd geëxplodeerd. Er komen zoveel nieuwe projecten in dit segment dat het moeilijk kan zijn om bij te houden, en even uitdagend om te bepalen welke verdomd de moeite waard zijn. Onlangs ging Netflix in première met een nieuw project op dit gebied, een film die bekend staat als The Woman in Cabin 10, en je hebt misschien de met sterren bezaaide line-up gezien en je afgevraagd of het een horloge waard is. Eerlijk gezegd staat dat ter discussie.

Het uitgangspunt van deze film is dat een onderzoeksjournalist is uitgenodigd om een luxe jachtreis bij te wonen die een uitzending markeert, als je wilt, van een rijke filantroop. Tijdens de reis zijn er verschillende socialites en beroemdheden aan boord, die allemaal aanwezig zijn om getuige te zijn van de laatste dagen van de absurd rijke Anne Bullmer, wat misschien klinkt als een aangename manier om een paar dagen op de open oceaan door te brengen, maar in werkelijkheid verandert in een nachtmerrie. Op de eerste nacht wordt de vrouw die in hut 10 woont vermoord, overboord gegooid in de barre Noordzee, en dit zorgt ervoor dat Kiera Knightley's journalist Lo aandringt om de waarheid te ontrafelen. Maar hier wordt de vangst geïntroduceerd. Bij elke bocht die ze maakt, verdwijnt het bewijs en lijkt het niet meer op een moord en meer op het geraaskal van een gekke vrouw. En toch wordt ze bedreigd om te stoppen met het zoeken naar antwoorden, dus waar ligt de waarheid echt...?

Het uitgangspunt is eigenlijk degelijk en heeft een interessante diepgang. Er is een meeslepend mysterie in het hart van deze film waardoor je begint te twijfelen aan Lo en wat ze zag. De gaslighting en de manier waarop het verhaal hieromheen is opgebouwd is effectief, maar dit is tegelijkertijd het probleem, want verder heeft The Woman in Cabin 10 niet echt trucjes in petto.

De plot draait om deze lei van rijke jachtpassagiers aan wie je wordt voorgesteld, maar die vervolgens bijna geen invloed hebben op het verhaal langs de lijn. Het maakt echt niet uit dat Hannah Waddingham, Daniel Ings, Kaya Scodelario, Paul Kaye, Christopher Rygh en David Morrissey aan boord zijn en personages spelen omdat ze helemaal geen doel hebben. En dit steekt in het bijzonder, want dit zijn interessante personages met diepgang die het ontdekken waard zijn en die schijnbaar nooit een gedachte was in het creatieproces.

In plaats daarvan concentreert het verhaal zich op Lo en hoe ze door een plot navigeert dat draait om Guy Pearce's welbespraakte maar mysterieuze echtgenoot met Anne, Richard. Hij heeft geheimen en zij wil ze ontdekken, en dit leidt tot het verkennen van elk hoekje en gaatje op het jacht, praten met zowel passagiers als bemanningsleden om erachter te komen wie The Woman in Cabin 10 was en waarom niemand iets weet over haar bestaan. Natuurlijk, Knightley en Pearce zijn prima in hun respectievelijke rollen, maar ze lopen niet weg met hun optredens en stelen overal de schijnwerpers. In plaats daarvan zijn ze gewoon bruikbaar als hoofdrolspelers, wat een groter probleem wordt wanneer de film echt geen overtuigende ondersteunende personages heeft om de focus op te verleggen.

Je zou nog steeds kunnen denken dat ondanks deze ondeugden de krappe speelduur van 90 minuten in ieder geval betekent dat The Woman in Cabin 10 je tijd niet verspilt, maar er zijn momenten in dit plot die veel te langzaam gaan en een verhaal uitpakken dat nooit naar zinvolle ontwikkelingen snelt. Het kruipt voort tot de explosieve finale die je bijna overrompelt met hoe snel alles afloopt. Het komt op het punt dat wanneer de aftiteling rolt, het een beetje verrassend voelt dat het voorbij is, allemaal omdat het tempo onevenwichtig en inconsistent is.

Maar nogmaals, het is de karakterontwikkeling die hier de echte boosdoener is, want schrijver/regisseur Simon Stone besloot duidelijk om dit element samen met zijn mysterieuze vrouw in de Noordzee te gooien. En dit is een belangrijk ding om op te merken, omdat moordmysterie en whodunnit-verhalen gedijen op de kijker die net zo stomverbaasd is als de hoofdrolspeler en zich altijd afvraagt welke verdachte de moordenaar is. Maar hier, zelfs na 30 minuten, ben je er redelijk van overtuigd dat het maar om één persoon kan gaan, omdat er geen enkele moeite wordt gedaan voor de rest van de cast. Natuurlijk, als je die informatie eenmaal bij de hand hebt, zijn de vragen hoe en waarom de moord heeft plaatsgevonden, en natuurlijk is er hier een interessanter verhaal om te verkennen, maar het had zoveel beter kunnen en moeten zijn.

Om een lang verhaal kort te maken, 90 minuten lang The Woman in Cabin 10 vraagt niet echt veel van de kijker, maar het is ook een nogal slecht geconstrueerd verhaal dat niet de gratie en vaardigheid heeft om door zijn uitgangspunt te navigeren. Het is weer een Netflix-film die eerlijk gezegd zonder enige zorg had kunnen worden weggegooid, omdat hij niet veel indruk achterlaat op de kijker, zelfs niet ondanks een sterke cast en een duidelijk bekwaam budget.