Thunder Ray

Er zijn gameseries die onderin de vriezers van ontwikkelaars zijn geplaatst en daar zullen ze blijven. Bij Capcom vinden we de role-playing game Breath of Fire, Sony heeft de wasbeer Sly Cooper en Nintendo heeft F-Zero (nee, de nieuwe battle royale-game telt niet mee). Maar Nintendo heeft ook een andere klassieke gameserie die ze lijken te zijn vergeten, namelijk Punch-Out!! waar het laatste spel 14 jaar geleden voor de Wii werd uitgebracht in de vorm van Doc Louis's Punch-Out!!. Het werd ook alleen uitgebracht als WiiWare in Noord-Amerika. En in alle eerlijkheid, niet veel anderen hebben het aangedurfd om de afgedankte genrehandschoen op te pakken. Tot nu.

Indiestudio Purple Tree uit Argentinië, met negen mensen in het team volgens hun website, heeft eerder de Golazo! serie, maar besloten om te kijken hoe ze dit soort boksspellen nieuw leven konden inblazen. Het resultaat is Thunder Ray, wat toepasselijk genoeg ook de naam is van het hoofdpersonage in het spel. Het is heel duidelijk dat de inspiratie Punch-Out!! is. De opzet is precies hetzelfde. We zien het gevecht achter Thunder Ray's rug en met verschillende tegenstanders voor ons. Het is dan een kwestie van de patronen van de verschillende bazen leren kennen en wanneer ze welke slag zullen slaan. Er is een beetje vallen en opstaan op de hogere moeilijkheidsgraden, omdat je je niet zomaar een weg naar de overwinning kunt banen. Als een vechter bijvoorbeeld met zijn rechterhand begint op te laden, moet je in de tegenovergestelde richting buigen om de klap te vermijden. Of een andere vechter geeft op geluid gebaseerde aanwijzingen voor wat er gaat komen. Zowel onze eigen bokser als de tegenstanders hebben een graadmeter voor de resterende gezondheid. Maak het leeg door stoten te gooien en de concurrent naar de grond te sturen. Wie drie keer op de mat valt, verliest. Het meeste is herkenbaar uit de oude NES-klassieker. Maar dat is wanneer de game een aantal onverwachte dingen in de mix gooit.

Wie wil er immers tegen menselijke boksers vechten als er aliens zijn om te pummelen? Thunder Ray wordt het beu dat er geen mens is die in de buurt komt van zijn niveau van vaardigheid en na een ander gevecht in het openingsgevecht, dat dient als een instructieve strijd om alle knoppen en zo, lijkt hij zijn gebed verhoord te hebben. Een kleine alien komt en ontvoert Ray de ruimte in. Er is een grotesk groot monster, een heks, een schimmige figuur die lijkt op iets uit een Disney-film (maar dan met een mes) en andere interessante personages. Ze hebben ook verschillende krachten die we meestal niet bij mensen zien. De heks creëert een lichtschild dat moet worden gebroken voordat ze kan worden geschaad. Een ander personage kan ons vergiftigen en een derde kan ons in verwarring brengen, waardoor de joystick en knoppen worden omgekeerd. Het zijn dit soort dingen die ervoor zorgen dat het spel niet repetitief wordt, wat de basisformule is van ontwijken en stoten zonder rond de ring te bewegen. Purple Tree heeft er daarom ook extra bewegingen in gegooid. Rechts en links op de stuurknuppel is natuurlijk de richting waarin we leunen om stoten te voorkomen, maar naar beneden kunnen sommige stoten naar het hoofd worden ontweken en naar boven zet je hertogen op om te blokkeren. Alle vier de knoppen worden ook op verschillende manieren gebruikt. Twee zijn voor het slaan hoog, met de linker- of rechterhand, tegen het hoofd, terwijl de andere twee tegen het lichaam zijn. Door LB of RB ingedrukt te houden op de Xbox controller (en dus ook op andere handcontrollers) is het mogelijk om op te laden voor een extra harde klap. Maar je moet wel tactisch zijn, want je moet ook inkomende klappen in de gaten houden. Uiteindelijk loopt een speciale aanvalsmeter vol en als deze vol is kun je beide knoppen tegelijk indrukken voor een grote combo.

Wat vooral opvalt zijn de graphics. De kleuren vallen echt op en het voelt alsof je een boks-manga leest of een anime bekijkt. De achtergronden en personages hebben echt gewoon... karakter. Aangezien de tegenstanders buitenaardse wezens zijn, is het ook gelukt om een aantal echt memorabele gevechten te creëren. Het eerder genoemde schaduwpersonage Lord Worw is mijn favoriet. Alle aanvallen en bewegingen vloeien goed. Er zijn ook een aantal echt bloederige beelden vermengd, vooral wanneer bepaalde personages worden verslagen en exploderen, waardoor bloed en ingewanden vliegen.

Het spel is goed voor wat het is en als je een fan was van Punch-Out!! In de goede oude tijd is dit misschien iets om te bekijken. Vooral omdat de game relatief goedkoop is. Wat de hele ervaring echter naar beneden haalt, is de speeltijd. Er is maar één spelmodus en dat is om het verhaal tegen acht verschillende personages te spelen. Dit duurt ongeveer 2,5 tot 3 uur, afhankelijk van hoe snel je de gevechten kunt voltooien. Daarna is de enige optie om het allemaal opnieuw te doen.