Tony Hawk's Pro Skater 3 + 4

De Tony Hawk-spellen waren echt een hoofdbestanddeel van mijn vroege carrière als gamer. Ik en mijn vrienden speelden ze veel en omarmden alles, van de muziek, de Jackass-cultuur, de kledingstijl en de houding. Dat waren de dagen. Het is dan ook met een extra dosis nostalgie als je Tony Hawk's Pro Skater 3 + 4 begint en de zoete tonen van CKY en Motörhead hoort. Toen realiseerde ik me hoe oud ik ben geworden als het niet zo voor de hand liggend en soepel aanvoelt om in een van de twee beschikbare nummers te spelen. Het voelt buitenaards aan, ook al werkt het op precies dezelfde manier als toen - vroeger.

Ik heb een beetje te veel Skate gespeeld, denk ik. Een spel dat de skateboardsport op een meer realistische manier probeerde te benaderen. Tony Hawk is precies het tegenovergestelde met volledig arcade-plezier vanaf de eerste seconde. Je weet wat ik bedoel, denk ik. Zo niet, dan bedoel ik dat het langzamere tempo van de Skate -spellen (de enige skateboardspellen die ik de afgelopen 15 jaar heb gespeeld) me heeft doen denken dat skateboardspellen zo zouden moeten werken. Ik ben vergeten hoe Tony Hawk werkt en was geschokt door het hectische tempo en de waanzinnige hoeveelheid oefening die ik moet inwrijven om het board weer soepel te laten rollen.

Als het eenmaal weer tot rust begint te komen en ik niet steeds opnieuw in de steek laat, maar echt een aantal fatsoenlijke scores bij elkaar krijg, herinner ik me waarom we in deze spellen leefden toen ze voor het eerst begonnen. Het is pure, zij het arcadeachtige, schittering. Het samenstellen van darkflips met een wallride en over een rail springen en vijftien meter grinden, dan naar beneden springen en landen in de neushandleiding en het afmaken met een goede oude kickflip brengt dat tienerbeest in mij naar boven. Ik moet me inhouden om een paar Etnies, een DC Shoes Company-hoodie en een skateboard te bestellen dat uiteindelijk stof zal verzamelen leunend tegen de gangmuur. Ik ben te oud, maar digitaal ben ik achteruit gegaan sinds ik het feest begon dat Tony Hawk's Pro Skater 3 + 4 is.

Ik ben blij om te zien dat Tony Hawk's Pro Skater 3 + 4 ook behoorlijk is opgepoetst. Het is echt leuk. Je kunt zien dat het hetzelfde spel is, maar alles is gekleed in frisse nieuwe kleren - alsof het een gloednieuwe titel is, maar niet. Afgezien van de nostalgie, is er niets dat erop wijst dat dit in wezen games zijn die beginnen te grenzen aan het antieke. Er is ook veel nieuwe content, met nieuwe tricks, jong talent in de vorm van professionele skateboarders en (helaas) nieuwe muziek. Niet alle oude favorieten zijn opgenomen van de originele soundtracks en dat zorgt ervoor dat je af en toe een traantje wegpinkt, maar je kunt tenslotte niet alles hebben.

De demo die door Activision is uitgebracht is nogal schaars, maar het maakt me zeker dorstig naar meer. Er zijn twee klassieke nummers die we met plezier spelen - de industriële track Foundry en College (die zich logischerwijs afspeelt in een school). De oude schaatsgoeroe Tony Hawk, samen met jonger talent in de vorm van de Braziliaanse Rayssa Leal, zijn de skaters waaruit we moeten kiezen - tenzij je de digitale deluxe editie pre-ordert, want dan kun je rondschoppen als Doom Slayer, de hoofdrolspeler uit de Doom games.

Ik kijk er naar uit om alles te zien wat ze hebben bedacht, maar tot nu toe is het echt veelbelovend. Niemand was teleurgesteld toen Tony Hawk en zijn bedrijf voor het eerst opnieuw werden gemaakt en eerlijk gezegd denk ik dat deze versie dezelfde ontvangst zal krijgen. Er is niets dat anders suggereert - niets.