Two Point Hospital

21 jaar is een vreselijk lange tijd in de videogame-industrie. Genoeg tijd voor twee volledige consolegeneraties, voor net zo veel FIFA-games om te verschijnen, voor Nintendo om Mario in honderden games te stoppen (we hebben ze niet geteld) en nog veel meer. Het is toevallig ook precies het aantal jaar dat we moesten wachten om een fatsoenlijk vervolg van Theme Hospital. Het is niet zo dat er in de tussentijd geen managementgames zijn verschenen, maar het genezen van hilarische aandoeningen en runnen van een harteloos gezondheidszorgimperium heeft iets speciaals dat we hebben gemist.

Two Point Hospital kent een enorm simpele opzet: je moet een ziekenhuis managen; maken wat nodig is om te zorgen voor standaard menselijke functies; evenals het diagnosticeren en behandelen van alle beroerde patiënten die langskomen voor een behandeling. Het begint op een kleine schaal met één ziekenhuis in één gebouw met een handjevol kamers. Naarmate je door Two Point County heen verhuist en in je opbloeiende gezondheidsimperium met verschillende uitdagingen wordt geconfronteerd moet je in staat zijn om je met behoorlijk wat dingen tegelijkertijd in de gaten te houden, enkele lastige keuzes maken om aan de verwachtingen te voldoen en sterren te verdienen (de beoordeling in de game). Dit is ook waar de game het leukste is - als je uit je comfortzone wordt gedwongen - grotendeels, vooral in het begin, gaat alles namelijk van een leien dakje en hoef je geen rekening te houden met je financiën, tenzij je echt uitschiet.

Hierbij wordt een standaard werkwijze gehanteerd waar er een patiënt naar je ziekenhuis komt, een assistent deze ontvangt in de receptie en deze een nummertje geeft (vermoedelijk, we konden niet zo ver inzoomen) en deze moet wachten op hun beurt in het dokterskantoor. Daarnaast zijn er andere kamers, zoals voor algemene diagnose en cardio, waar sommige patiënten naar worden verwezen voor een uitgebreider onderzoek. Daarna, afhankelijk van de ziekte, kan de patiënt behandeld worden op de ziekenboeg, door een psychiater (behoorlijk wat Two Point-bezoekers vereisen dit soort hulp) of in speciale kamers die zijn bestemd voor specifieke hilarische aandoeningen (Pandemic - het verwijderen van de pan, Lightheadedness - vervangen het lampje, etc.). Iets verder in de game moet je medewerkers trainen, onderzoek doen en de marketing verzorgen. Oh, en vergeet ook het verkopen van drankjes, voedsel en tijdschriften niet; en niet te vergeten het plaatsten van planten, kunst en bankjes. Zelfs radiotoren, arcadekasten en fonteinen staan tot je beschikking om de plek om te vrolijken.

Sommige patiënten zijn niet te genezen en sommige komen zelfs te overlijden (als je een conciërge hebt met de Ghostbusting-vaardigheid kan hij of zij het plasma opzuigen). Het doel is echter niet om iedereen te helpen, tenzij dit toevallig je huidige doelstelling is. In plaats daarvan moet je een functionerend zakenimperium opbouwen en daarbij vallen altijd enkele slachtoffers.

Tijdens je carrière speel je nieuwe ziekenhuislocaties vrij door het voldoen aan de criteria voor een 1 ster-beoordeling, maar je kunt altijd later terugkeren om de tweede en derde sterren te behalen. Dat is meestal ook iets makkelijker als je iets verder bent en nieuwe kamers, voorwerpen of upgrades voor bestaande machines hebt vrijgespeeld. Het mooie van deze opzet is dat er altijd iets is om voor terug te keren als je een beetje vast komt te zitten bij je huidige doelstelling.

We hebben het vaak over geld gehad en simuleren van het zakelijke gedeelte is een belangrijk onderdeel van de ervaring. Je kunt geld lenen als je teveel uitgeeft, maar grotendeels is het financiële model erg vergevend en we waarderen het ontbreken van harde sancties waar sommige managementgames in het verleden last van hebben gehad. Het is vrij simpel om te zien wat je fout doet en dit te aan te passen om weer winst te maken. Naast de standaardvaluta die je verdient zijn er Kudosh, wat je krijgt door het voltooien van mijlpalen of missies. Deze valuta speelt meer voorwerpen vrij voor je ziekenhuis (het hondenschilderij is natuurlijk een 'must').

Het moet gezegd worden dat je weliswaar tot op een zekere hoogte kan micromanagen, waarbij ook je medewerkers behoren en je moet zorgen dat je de juiste persoon in de juiste kamer op de juiste tijd plaatst (en ze traint, zodat ze hierin gespecialiseerd zijn), maar Twin Point Hospital is grotendeels een strategische ervaring van boven af, waarbij het meest goed af gaat zonder jouw directe betrokkenheid. Je bent in dat opzicht meer een ziekenhuisbeheerder dan het personeelshoofd.

We moeten ook de audiovisuele presentatie benoemen: een belangrijke reden waarom we genoten hebben van onze tijd in Two Point Hospital. De personages zien er een beetje uit als Wallace & Gromit-personages en de animaties zijn vrij hilarisch als je de tijd neemt om zo nu en dan in te zoomen vanuit je godperspectief. Er zijn ook enkele plezierige melodieën te beluisteren en wat radiogesprekken om te horen - en deze zijn ook sfeerbepalend.

Als we een punt van kritiek moeten aanstippen is het dat alles grotendeels iets té goed verzorgd is. We hadden graag wat meer willekeur gezien. Het zijn die doldwaze momenten waarop je moet verzekeren dat je genoeg clowns kunt genezen om aan een quotum te voldoen en tegelijkertijd al je machines één voor één kapotgaan - dit zijn de echt memorabele momenten en daar hadden we meer van gewild. Iets anders dat vreemd aanvoelde is het tijdsbestek; het is wellicht bedoelt als een grap, maar het idee om honderd dagen in een ziekenhuis te moeten wachten klinkt ons verschrikkelijk in de oren, maar in Two Point County is dat de orde van de dag.

Two Point Hospital is een fijne tijdsbesteding die je niet van een hele nacht berooft (eerder "nog een beurt"), maar eerder vermaak biedt voor een uurtje of twee. Dankzij een gemoedelijk speltempo is het een type game waar je weer makkelijk instapt en een titel die genoeg en regelmatige onderbrekingen toestaat. Er zijn enkele elementen die we graag zien toegevoegd worden aan de game, zoals een 'sandbox'-modus waarin je zelf de regels kunt bepalen en hadden graag meer willekeur gezien. Misschien zien we dat in de 'post-launch'-content, maar tot dat zo ver is verklaren we de game voorlopig als volledig gezond.