Valkyria Chronicles 4

We hebben tien lange jaren gewacht op een consolevervolg van het fantastische Valkyria Chronicles uit 2008 en deze is er nu eindelijk in de vorm van Valkyria Chronicles 4. De rpg neemt ons terug naar het conflict tussen de Atlantic Federation en de Imperial Alliance (The Empire) op het Europese continent. Dit is Sega's Tweede Wereldoorlog-epos dat zich afspeelt in een eigen alternatief universum en de reeks keert in stijl terug.

Voor fans van de reeks was de terugkeer naar de console groot nieuws. Zowel het tweede als derde genummerde deel in de reeks verschenen op de PlayStation Portable en het voelde alsof de serie gedoemd was nooit terug te keren, afgezien van enkele spin-offs zoals Valkyria Revolution. Valkyria Chronicles 4 doorbreekt die trend en speelt zich af in dezelfde periode als de eerste en derde games, maar voor het eerst speelt het conflict zich niet af in het fictieve Gallia.

Als je de reeks nooit eerder hebt gespeeld: geen paniek. Je hoeft de games namelijk niet gespeeld te hebben om te begrijpen wat er aan de hand is. Valkyria Chronicles 4 voelt zelfs een beetje vrijstaand van de reeks, maar het verhaal gaat ongeveer als volgt: We komen terecht in de jaren '30 in een alternatieve wereld waar Europa geteisterd wordt door oorlog. De Atlantic Federation in het westen vecht tegen de Oost-Europese Imperial Alliance om de grondstof 'ragnite' erts (in principe gewoon aardolie). Dit conflict was ook het achtergrondverhaal van de andere titels, maar dit keer ligt de focus hier op.

Gallia, het ragnite-rijke neutrale land dat hiertussen vastzit, vormde de voorgaande setting. In de eerste Valkyria Chronicles werd dit land bezet door The Empire, maar het verhaal liet ons zien dat geen van beide kanten - noch de Atlantic Federation, noch de Imperial Alliance hun handen in onschuld wasten. Toch kunnen we stellen dat The Empire overduidelijk de grote boosdoener was. De enige echte terugkoppeling met de voorgaande titels is het feit dat alle hoofdpersonages uit Gallia komen. Dat is vreemd gezien hun neutraliteit en aangezien de Atlantic Federation niet bepaald populair was. Het voelt daardoor zelfs een beetje er aan geplakt, in plaats van onderdeel van de oorspronkelijke Valkyria Chronicles.

Wat we echter wel krijgen is een beduidende verhalende ervaring waar je meer dan veertig uur over doet om te voltooien. Het neemt je mee op een reis van liefde en verlies met diepgaande en meeslepende personages, zoals de leider Claude, die enigszins terughoudend is en zelfs behoedzaam rondom de altijd gestoorde Raz. Het is dan ook onvermijdelijk dat je verliefd wordt op de personages die je ontmoet en op de verhalen die je hoort. Dit wordt in een manga-stijl vertelt, wat voor fans van het origineel als een welkome terugkeer moet aanvoelen. Je geeft om de helden en houdt van elk door hun eigenaardigheden (zoals een personage die altijd een helm draagt of een andere die er van houdt om grappen te vertellen). Deze nieuwelingen in de reeks krijgen ook de nodige aandacht tijdens de tussenfilmpjes en eigen zijverhalen. Er is dan ook een enorme en diverse cast aan personages in Valkyria Chronicles 4.

Visueel zien deze tussenfilmpjes er situationeel uit; het lijkt bijna handgetekend. Het is verbluffend en een fantastische manier om zo een emotioneel verhaal te vertellen. Deze visuele kwaliteit is ook terug te vinden in het belangrijkste gameplay-gedeeltes van Valkyria Chronicles 4. Het klinkt misschien cliché om het een combinatie van genres te noemen, maar dat is precies wat we hier hebben. Het is namelijk een prachtige jrpg die diep van binnen een turn-based strategiegame is. Dit alles wordt gezien vanuit een 'third-person' perspectief, waarbij ook enkele deels 'real-time' elementen om de hoek komen kijken. Dat is vreemd, maar probeer het, want het werkt.

De gevechten zelf kunnen twintig minuten tot een uur in beslag nemen om te voltooien. In het begin zijn deze vrij eenvoudig en bevatten ze 'tutorial'-elementen, maar het duurt niet lang voordat ieder foutje dat je maakt meedogenloos wordt afgestraft. Voordat je er als een kip zonder kop inspringt moet je echter nadenken over tegenaanvallen en de zetten van de tegenstander. Je leert hoe je moet 'flanken', troepen uit de groep moet lokken en hoe je 'kill zones' opzet. Je bestuurt je troepen vanuit third-person en, met een beperkt aantal actiepunten en schoten, beweeg je naar je nieuwe positie. Kom je in het zicht van enkele troepen, dan kunnen deze op je schieten. Je kunt jouw soldaten ook vaker dan een keer per beurt gebruiken, weliswaar met minder ammunitie en aanvalskracht.

Op het slagveld zijn er zes 'classes' om mee te spelen. De Scout is je "sprint en pak de vlag"-type (wat de vijanden er van weerhoudt te 'respawnen'), terwijl de Lancer meer een anti-tank class is. Er zijn zelfs een reeks tanks en andere voertuigen waarover je controle kunt nemen. De Grenadier was onze favoriete nieuwe toevoeging in Valkyria Chronicles 4, aangezien deze een nieuw tactisch element bieden. Je kunt daarmee zitten en verborgen ruimtes bombarderen, die vaak ook vijandelijke troepen bevatten, maar later - dankzij enkele upgrades in de 'tech tree' - kun je pillendoostanks van een afstand vernietigen door hun radiateur te raken. Dit maakt helaas de Lancer een beetje nutteloos, vooral als je een Engineer in de buurt positioneert om ammunitie bij te vullen.

Dergelijke tactieken waarmee je het systeem voor de gek houdt maken de game zeker makkelijker en dat is in Valkyria Chronicles 4 ook een van onze kleine minpunten. Het feit dat je gewoon kunt 'campen' en er op los bombarderen verpest de uitdaging een beetje. Het deed echter weinig af aan de algehele ervaring en als we het goed kunnen herinneren was dit ook al een probleem in het origineel.

In plaats van het upgraden van individuele personages kun je het type personage upgraden. Dit betekent dat je bij het selecteren van je squad voor een gevecht iedereen kunt kiezen. In tegenstelling tot veel andere rpg's worden hierdoor personages met een laag level niet verwaarloosd of genegeerd.

Personages zijn niet het enige wat verbeterd is in je hoofdkwartier. In het Research & Development-gedeelte kun je ook wapens en voertuigen upgraden, evenals nieuwe commando's leren die je kunt gebruiken tijdens gevechten om je squad een boost te geven: bijvoorbeeld het verbeteren van hun precisie.

Je squadgenoten hebben ook vrienden waarmee ze graag zij aan zij vechten. Dit kan bovendien zorgen voor een combo. Zoals je ondertussen waarschijnlijk al begrijpt is dit een echte verhalende tactische ervaring waar we dol op zijn. Wees echter gewaarschuwd: als je personage doodgaat op het slagveld, verlies je deze voor altijd in Valkyria Chronicles 4. Dat betekent dat deze niet meer in tussenfilmpjes verschijnt of ergens anders, en daardoor kan het best emotioneel worden.

Qua productiewaarde hebben we onze waardering voor de visuele kwaliteit inclusief de tussenfilmpjes al laten blijken en het audiogedeelte is bijna even indrukwekkend. Veel van de muziek lijkt geleend uit de eerste game en dat werkt nog steeds. Het kan indringend en emotioneel zijn of oppeppend na een overwinning, waarmee het perfect de sfeer en stemming weet neer te zetten.

Ervaren spelers van de reeks zijn bekend met de uitgebreide verhalende elementen. Wat betekent dat je na een tactisch gevecht van 20 minuten tot een uur bijvoorbeeld 20 minuten aan verbluffende tussenfilmpjes krijgt voorgeschoteld. Dit kan de meer doorsnee speler die geen zin heeft om hier 40 uur in te stoppen wellicht afschrikken, maar wij konden hier enorm van genieten.

Hoe vat je dit dan samen? We proberen niet te 'corny' te klinken, maar het is alsof je een animéfilm speelt, weliswaar met een tactisch tintje. De personages zijn ietwat over-de-top (maar nooit té veel), het verhaal grijpt je aan en de personages zorgen er voor dat je van ze houdt. De gesprekken zijn soms een beetje 'cheesy' met een paar tenenkrommende momenten, maar dat is niets nieuws.

Wat je echter moet weten is dat Valkyria Chronicles 4 een verbluffende en meeslepende ervaring is die je vele uren achterelkaar laat spelen. Het biedt enorm veel uitdaging, geeft je een verhaal om over na te denken en is de tijd die het vraagt meer dan waard. We hebben enorm genoten van onze gevechten tegen The Empire en het maakt de verwachting, die wij als fans van de franchise hadden, zeker waard.