Nederlands
Volg ons
HQ
Gamereactor
Videos

Chef-kok: een nieuw jargon in de stad - Paul Nissen Cannes Film Festival Interview

De jonge filmregisseur en medeoprichter van Topo Colectivo Paul Nissen was aanwezig op de Marché du Film om te praten over hun aankomende project, de gemengde Deens-Spaanse smaak en andere eerdere werken.

Audio transcriptions

"Hallo vrienden, ik ben in Cannes voor het 78e Festival du Film, maar dit is eigenlijk de Marché du Film, dat is de industrie kant van de dingen, het is meer zoals je normale, je weet wel, industrie show, en ik ben hier samen met mijn Poul, die me een beetje vertelt over hoe het werkt en wat jullie doen, en het is ook goed omdat we een beetje Deense smaak toevoegen aan mijn verslag, het is natuurlijk Gamereactor, dus dat is altijd leuk, dus heel erg bedankt voor je komst, Poul."

"Het is me een genoegen.
Wat doen jullie hier?
Dus we zijn, ten eerste, connecties aan het maken, dat is belangrijk, toch?
En meestal bij het ontwikkelen van een project zoals een speelfilm, dus dat doen we eigenlijk."

"Ik ben een jonge regisseur, maar ik zeg altijd dat ik ervaren ben.
Dus ja, we werken nu al een hele tijd aan dit project, aan dit script, zo'n twee tot drie jaar.
En mijn achtergrond komt uit de korte film.
Ik ben ook een productiebedrijf begonnen, waar we in principe ook commercials en muziekvideo's maken."

"Maar ik heb altijd de intrige gehad, weet je, om te filmen.
Om het te proberen.
Oké, er zijn dus twee strengen.
Laten we het eerst over je huidige project hebben."

"Het heeft een naam, het heeft een concept.
Ik weet niet of je het aan potentiële investeerders laat zien, of wat kun je me vertellen over het project zelf?
Ja, we laten het inderdaad zien aan potentiële investeerders en coproducenten.
Ik heb Nabil Ehe ontmoet, de uitvoerend producent van het project."

"Om te beginnen hebben we met het script al de esthetiek van het project ontwikkeld.
Het script, we produceren op dit moment de teaser.
En ja, er zijn een paar mensen geïnteresseerd.
Dus het werkt voor jou?
Het werkt, ja."

"We hebben al verhoogd wat de ontwikkeling van het project is.
Dus daarmee proberen we het maximale te onderzoeken.
Proberen er het maximale uit te halen.
En dit project is dus, ik kom uit Denemarken en Spanje, niet?
Dus beide culturen doen mee aan het project."

"We zijn van plan om opnames te maken in Denemarken, in de stad Aarhus.
Oké, Aarhus.
Dat is een niet zo grote stad, maar wel heel belangrijk in Denemarken en Scandinavië.
En in Madrid woon ik nu."

"Oké.
Kun je ons iets meer vertellen over waar het over gaat?
Of is het voorlopig nog geheim?
Nee, nee, nee, ik kan er wel over vertellen, ja."

"Dus het heet Chef, een nieuwe slang in de stad.
En het is een absurde komedie.
Maar als je je in het project verdiept, realiseer je je dat het eigenlijk een portret van de samenleving is.
Een beetje satire?
Ja, heel erg satire."

"Maar als hoofdonderwerp hebben we culturele toe-eigening.
En de cultuur van annulering.
Oké.
Cultuur annuleren.
Het is iets wat we tegenwoordig heel veel zien, niet?
Je moet heel voorzichtig zijn met wat je zegt of wat je doet."

"Dat hoef je nu niet te zijn.
Je kunt zeggen wat je wilt.
We zijn officieel, maar je kunt zeggen wat je wilt.
Ja, ja, ja.
Maar, weet je, we hebben het veel gezien in de sociale media."

"Iemand zegt iets dat niet helemaal politiek correct overkomt bij de mensen.
Weet je, je krijgt veel mensen...
Op je springen.
Op je springen, ja."

"Dit gaat dus over het jargon van Chef.
We zijn erg gewend om mensen te horen zeggen, Bro, hoe gaat het, bro? Hoe gaat het, kerel?
Ja, ja, ja."

"Vriend, da, da, da, da.
En dit is dus de film over een man die iedereen Chef noemt.
Ja, dus zoals in The Bear?
Ja.
Dit is een deel van Denemarken."

"Ja, precies.
Dus iedereen belt gewoon Chef naar iedereen.
Het is gewoon de grote hausse in de wereld.
Het probleem is dat professionals, koks, chef-koks, dit waanzinnig respectloos vinden."

"Oké.
Dus ze zeggen, nee, nee, nee.
Je moet me bellen.
Ja, dit is mijn werk.
Dit is mijn beroep."

"Ik heb zoveel jaren gewerkt, opgeschaald, je weet wel, in rang gestegen, tot ik eindelijk een...
Chef.
Ja, ja, ja.
En dus..."

"Fucking Chef.
Ja, fucking Chef.
Ik ben een Chef.
Dus hoe komt het dat deze gasten gewoon Chef zeggen tegen eigenlijk iedereen?
Het is respectloos voor mijn beroep."

"Dus eigenlijk gaan ze gewoon de straat op om hiertegen te protesteren en ze sluiten de deuren.
We zien dus hoe een woord op een komische manier, in een soort zin, met humor kan worden gebruikt, een komische manier, die de grote samenleving kan beïnvloeden.
Het belangrijkste aan dit project is dat mensen, wanneer ze de film bekijken, ze een soort van zien, waar kijk ik verdomme naar?
Oké."

"Maar ze kunnen ook langzaam in het verhaal komen, en beslissen of ze wel of niet achter de chef staan.
Of ergens daar tussenin.
Of ergens daar tussenin, precies."

"Oké.
Oké, we hebben het dus over chefs en we hebben het over de beer gehad, hoe zou je zeggen dat de Deense en Spaanse smaken hier combineren?
Uit jouw ervaring."

"Heel goed, eigenlijk.
We hebben geweldige koks uit zowel Spanje als Denemarken.
Dus we gaan ook in op de keuken, op de gastronomie.
Oh, echt?
Ja."

"We willen laten zien hoe, je weet wel, sommige culinaire specialiteiten van iemand die gewoon...
Dat is heel typisch.
Ga tegen de chef.
Dat is een chef."

"Of niet zo chef, misschien.
Dus we willen laten zien, weet je, dat het een universele film is.
Oké.
Het is een grote universele film, alsof er niet alleen Deense en Spaanse acteurs bij betrokken zijn, maar we hebben wel Spaanse en Deense acteurs."

"Je bent in het Engels aan het filmen, neem ik aan?
We zullen in het Engels filmen.
Wanneer ga je filmen?
Precies.
En we gaan filmen in Denemarken en Spanje omdat ik daar het meeste verstand van heb, weet je?
Dus ik denk dat een regisseur met zijn of haar ogen moet laten zien wat hij of zij heeft beleefd en ervaren."

"Dus voor mij is filmen in Denemarken gewoon geweldig.
En de architectuur en de huizen met de kleuren en alles, het is ongeveer wat ik nodig heb voor de film.
Oké, dus de laatste."

"Je noemde je scherven.
Voor degenen die je niet kennen en je misschien in de toekomst zullen kennen, misschien in Cannes in de competitie met je speelfilms, maar voor degenen die je nog niet kennen, wat zijn de drie scherven die je noemde?
Dus als je gaat kijken, zul je waarschijnlijk het meest Plantas vinden, wat mijn laatste korte film was."

"En toen we net begonnen waren er nog twee.
We schoten deze No Pude, deze, en Bob.
En ik ben vooral blij voor Plantas omdat dit degene is die ik buiten heb geschoten waar ik echt al mijn kennis kon opdoen en naar buiten kon gaan om een echt project te filmen."

"waarvan ik dacht dat het de volwassenheid had om het te overstijgen en te werken.
Dus deze Plantas, eigenlijk gingen we naar verschillende festivals.
We hadden het Chelsea Film Festival in New Jersey en Colombia, Argentinië.
Het ging best goed."

"Dus ja, toen dat klaar was en het eindelijk zijn leven had, specialiseerden we ons toen ook in andere gebieden, zoals reclamespots.
Dus, weet je, we moeten allemaal eten.
Natuurlijk."

"Dus begonnen we al deze projecten te doen.
En het is best goed gegaan voor ons.
Maar nu is het moment aangebroken om weer verder te gaan met het project waar ik al drie jaar aan schrijf.
Goed."

"En de naam van de speelfilm is weer?
Chef, een nieuwe slang in de stad.
Laten we het in de gaten houden.
Heel erg bedankt voor je tijd, Paul."

"Dank je wel.
Label, Chef.
Ja, tag.
Cel label."

Interviews

Meer

Video's

Meer

Film Trailers

Meer

Trailers

Meer

Evenementen

Meer