Inloggen
We gingen zitten met Brian Austin Green op San Diego Comic-Con Málaga om zijn vroegere, huidige en toekomstige projecten te bespreken.
"Hallo vrienden, ik ben op de San Diego Comic-Con in Málaga, dit is dag twee, en ik word hier vergezeld door Brian.
Hartelijk dank voor je komst. Je hebt net een persconferentie gegeven over Abominable.
Je ziet er erg goed uit, je ziet er niet abominabel uit."
"Je hebt een teaser vertoond van de nieuwe psychologische horror die volgend jaar uitkomt.
Wat kun je me vertellen over het project? Wat vind je ervan en hoe vind je het om terug te zijn bij psychologische horror?
Het is spannend. Dit project is echt uniek.
We probeerden iets te maken dat ons terugbracht naar onze liefde voor oudere films."
"en iets te maken dat echt slim was, dat je deed afvragen waar je naar keek, wat het betekende.
En als je dan aan het einde van het hele gebeuren bent, dan ga je, wegwezen hier.
Dat had ik in geen miljoen jaar zien aankomen, wat ik leuk vind.
Hoe was het om met (Iván) Mulero te werken?
Oh, hij is fantastisch."
"Het is zo geweldig als je een regisseur vindt, je vindt iemand die echt jouw taal spreekt.
Je hebt dezelfde dingen gemeen.
Je vertrouwt die mensen meer dan mensen die je normaal ontmoet.
En het klikte vanaf de eerste seconde."
"En we hebben zoveel gemeen wat betreft dingen waar we van houden, films waar we van hielden en het verhaal dat we wilden vertellen.
Dus het was geweldig. Het was geweldig om samen te werken met iemand wiens visie heel erg overeenkwam.
En je weet het niet als je er aan begint.
Ik bedoel, hij is een Spaanse filmmaker. Dat ben ik duidelijk niet."
"Dus je weet niet wat je gaat krijgen.
Dus om hier te komen en op dag één op de set te gaan, oh, dat was echt, echt iets speciaals.
Over de set gesproken, je zei iets heel bijzonders, heel interessant tijdens de persconferentie.
Dat is dat het een klein team was van 18 mensen die samenleefden en dezelfde passie deelden in een klein dorpje, een prachtig dorpje in Spanje."
"Wat kun je me persoonlijk vertellen over die ervaring?
Het was geweldig omdat het een gemeenschapsgevoel gaf met wat we aan het doen waren.
Iedereen die hierbij betrokken was, was ongelooflijk gepassioneerd.
En ze wilden allemaal dat dit het allerbeste zou worden."
"Dus we werden 's ochtends allemaal samen wakker. We ontbeten allemaal samen.
We stapten samen in deze auto's met vierwielaandrijving.
We reden naar de set en spendeerden echt lange, zware, ruwe dagen aan het doornemen van het script en het doen van deze decorstukken en het proberen om deze dingen op papier te krijgen.
En iedereen was er om dezelfde reden. Ze hielden echt van wat ze deden."
"We hielden allemaal van elkaar.
Iedereen steunde iedereen en was er.
Het was echt een bijzondere groep mensen.
En ik denk dat het ook iets unieks en speciaals had dat het zo'n kleine groep was."
"Ik had het er al eerder over in de persconferentie.
In de stad waar we verbleven was het hotel zo klein dat wij het waren.
We namen de hele zaak over.
Dus we stonden 's ochtends op en het was gewoon een gemeenschapsgevoel."
"Iedereen kwam na een lange dag thuis en was vies, bezweet en moe.
En we waren allemaal op dezelfde plek.
Dus we gingen in bad en daarna kwamen we allemaal beneden samen om gezamenlijk te eten.
Het was echt heel cool dat we het leven daarbuiten deelden."
"Het voelde dus echt alsof we allemaal een team waren dat dit deed.
Het ging dus niet alleen om onze ervaring op de set.
Je gaat naar huis en je bent op je eigen plek.
Ik wilde je natuurlijk iets vragen over Beverly Hills."
"Ken je de Spaanse titel?
Ja.
Ik denk dat het heel betekenisvol is.
Ik weet niet of je het daarmee eens bent.
Het is als het gevoel van leven."
"Gevoel van leven.
Precies.
Wat vind je daarvan?
Over het overbrengen van de boodschap?
De eerste keer dat ik het hoorde, toen ik 18, 19 was, had ik zoiets van, wat?
Omdat ik niet wist dat hier in Spanje dingen worden nagesynchroniseerd en een andere naam krijgen."
"(Het is een) grote industrie van stemacteurs.
Ja.
En ik realiseerde me niet dat niemand hier wist hoe mijn eigenlijke stem klonk.
Ik had geen idee toen ik eraan begon."
"Ik wist het echt niet.
Ik tastte volledig in het duister.
Maar ik begrijp het.
Ik begrijp het echt, vooral nu, als ik met mensen praat en ze praten over wat het voor hen betekende toen ze jonger waren en de ervaringen die ze in hun eigen persoonlijke leven deelden met de show."
"Sensaties van het leven, dat is logisch.
Het is duidelijk heel anders dan 90210.
Omdat dat veel meer over een specifieke stad en plaats ging.
Maar ik denk dat de sensaties van het leven het meer gemeenschappelijk maken."
"Het ging er niet noodzakelijkerwijs om hoe het voor ons was om in deze stad te zijn.
Het was hoe het was om die leeftijd te hebben, om naar school te gaan, die generatie, alles meemaken en samen opgroeien, goede en slechte tijden meemaken.
Ik denk dat de titel heel toepasselijk is."
"Oké, de laatste. We hebben niet meer tijd.
Over Sarah Connor.
We hebben Arnold Schwarzenegger op zondag op komst.
Hij is natuurlijk de Terminator."
"Wat kun je me vertellen over die ervaring en het werken met sci-fi?
Abominable wordt een intieme psychologische horror.
Sensacion de Vivir was iets socialer.
Niet zo passend."
"Niet sci-fi. Hoe zit dat dan?
Er waren niet veel strips over 90210.
Dus wat is er echt grappig aan Terminator, aan Sarah Connor, was dat ik al een enorme fan was van de franchise."
"In de jaren 90, als je een winkel binnenliep die surround sound systemen verkocht, grote tv's, speelden ze T2.
Dat was degene die ze lieten zien, want dat was de nieuwe ervaring van naar de film gaan.
Dus toen ik het telefoontje kreeg van, hé, je hebt morgen een auditie en hier is het voor, Ik was buiten mezelf."
"En de druk die ik op mezelf legde was van, oh, deze ga ik boeken.
En toen ik dat deed, was het ongelooflijk.
En ik begon de volgende dag al te werken.
Ik heb het geboekt."
"En ze hadden zoiets van, oké, je begint morgenochtend te werken.
Ik had zoiets van, oh mijn God.
En de scènes waarmee we auditie moesten doen waren geen scènes die echt in de show zaten.
Dus ik had geen idee wat mijn eerste werkdag zou worden."
"Maar ik was ongelooflijk opgewonden.
Fantastisch.
Heel erg bedankt voor je tijd, Brian.
Ik kijk uit naar de première van Abominable in 2026."
"Heel erg bedankt.
Veel plezier op Comic-Con.
Hartelijk dank."
