Volgarr the Viking II

Ondanks het feit dat we in de negende generatie gameconsoles zitten, is er aan retro games geen gebrek. Ik zou zeggen dat het bereik, behalve natuurlijk tijdens het 8- en 16-bits tijdperk, nog nooit zo uitgebreid is geweest als nu voor degenen die dingen willen spelen die zowel klassiek aanvoelen als er klassiek uitzien. Er is geen tekort voor degenen die pixels willen vinden en als je iets wilt dat je bijvoorbeeld aan Castlevania doet denken en je tegelijkertijd op de proef stelt, komt Volgarr the Viking 2 als mede door de keel. Het is een spel dat flirt met de 'old school' spellen en voor degenen die op zoek zijn naar zoiets, is er veel plezier te beleven.

Volgarr is in alle opzichten een klassiek side-scrolling actiespel. Ik noemde Castlevania hierboven, maar het spel is waarschijnlijk te vergelijken met bijvoorbeeld de klassieke Ghosts 'n Goblins waar veel spelers waarschijnlijk wel eens hun haar naar hebben gedragen. Volgarr is erg moeilijk en het is ook duivels omdat je Viking maar een enkele treffer kan weerstaan voordat hij sterft. Het gaat dus heel erg om het onthouden van de lange paden en ook om het jagen op power-ups die in kisten te vinden zijn. Deze voegen niet alleen een soort eigenschap toe, maar elke eigenschap waarmee je jezelf uitrust, zorgt er ook voor dat je nog een klap kunt weerstaan. Alleen al op het eerste niveau leerde ik meer delen die me keer op keer doodden en het voelde soms behoorlijk oneerlijk. Sommige hitboxes en trial-and-error-momenten voelden echter een beetje te kut, maar zoals ik in de inleiding schreef; als dit iets is waar je naar verlangt, dan biedt Volgarr II dit in schoppen.

Ik weet niet of ik het echt eens ben met de manier waarop Volgarr II me wil uitdagen. Het voelt een beetje te hardcore naar mijn smaak en ondanks dat ik onlangs Black Myth: Wukong heb gespeeld, is het hele 'one hit means death'-gedoe een spelmechanisme waar ik nooit echt mee aan boord ga. Natuurlijk zijn er enkele checkpoints en moet je voorbereid zijn op veel vallen en opstaan om op een bevredigende manier door de levels te komen. Maar de game-ontwikkelaars hebben ook iets vreemds gedaan door keer op keer dood te gaan. Want, na een aantal 'vervolgen', verandert je Viking in een onkwetsbaare. Het spel vertelt je gewoon dat je te slecht was en verandert je in een zombie en onkwetsbaar, zodat je verder kunt spelen. Het is een beetje vreemd, in plaats van gewoon een systeem te hebben waarmee je nog een paar klappen kunt opvangen of iets dergelijks.

Het is allemaal erg arcade met aanvallen die in één richting worden uitgevoerd en naast je zwaard heb je ook een speer die je kunt gooien. Het is niet alleen in staat om vijanden op afstand te verslaan, maar kan ook worden gebruikt om platforms te creëren. Meestal is dit nodig om een richel te bereiken waar zich een kist bevindt. Er is ook wat platformactie betrokken bij het timen van sprongen en het is over het algemeen een vrij stijve besturing die niet altijd even responsief aanvoelt.

Ik denk dat de pixels dit aantrekkelijk maken. De game ziet er charmant uit met een heerlijke bombastische soundtrack en er is absoluut niets mis met de presentatie als zodanig. Het is duidelijk dat ze hebben geprobeerd de side-scrolling actiegames uit het verleden na te bootsen in alles, van graphics tot game-ontwerp. Je krijgt vijf levens voordat een 'continue' je terugwerpt naar het begin van een level en zoals eerder vermeld, zijn deze vrij lang, dus de uitdaging duurt een hele tijd. Checkpoints zijn vrij royaal verspreid, maar ik had liever gezien dat de cursussen in verschillende subsecties waren verdeeld in plaats van zo lang te zijn als ze zijn.

Volgarr the Viking II voelt aan als een behoorlijk niche-game in die zin dat het vooral probeert diegenen aan te spreken die dit soort uitdagingen willen in dit pak pixels, en de hele combinatie voelt absoluut retro aan op elke denkbare manier op precies de juiste manier. Dus als je weet dat jij die gamer bent, is het zeker de moeite van het bekijken waard, maar voor mij viel het niet echt op.