Wild Bastards

Wild Bastards is de spirituele opvolger van Void Bastards en net als zijn voorganger stapelt dit spel veel genres en mechanica op elkaar tot een ietwat ongebruikelijk, maar zeer goed functionerend eindproduct. Er zijn lagen van een first-person shooter en een andere van een turn-based strategiespel, en als klap op de vuurpijl zijn er roguelike-elementen, cowboyhoeden, six-shooters en een neonverlichte alternatieve sci-fi-versie van een spaghettiwestern. Ja, er is hier veel aan de hand.

De Wild Bastards zijn, of waren, de gevaarlijkste bende bandieten in de melkweg totdat Jebediah Chaste en zijn bende bandieten, bijna één voor één, ze uitroeiden. Als de enige twee overgebleven bendeleden gaan Spider Rosa en Casino nu de melkweg in om je gevallen bendeleden te vinden en weer tot leven te wekken in een poging om terug te keren naar oude glorie - en natuurlijk om Chaste voor eens en voor altijd neer te halen.

Je gevallen bendeleden, waarvan er 11 zijn, zijn verspreid over de melkweg, dus je reist nu van zonnestelsel naar zonnestelsel, elk bestaande uit een aantal planeten. Wanneer je op deze planeten landt, gebruik je een tactische kaart om je route rond de planeet te plannen en ze bevatten alles, van rivaliserende bendes en veel buit tot mods, winkels die energie en schilden verkopen, upgrades en meer - en hopelijk bevindt een van je vermiste bendeleden zich ook ergens.

Al je bendeleden worden continu geüpgraded met permanente mods, genaamd Aces, en tijdens een run kun je extra mods krijgen die weer verdwijnen als je sterft of als je van het ene zonnestelsel naar het andere gaat. Zowel mods als Aces zijn belangrijk om mee te experimenteren, want het maakt niet uit welke mods je aan welke bendeleden geeft en je zult ze nodig hebben in de shoot-outs waar je onvermijdelijk in belandt.

In deze shoot-outs word je in kleine, hapklare FPS-arena-shootersegmenten gegooid die zich afspelen in deze rare neonverlichte en heel andere sci-fi westernwereld - evenals andere plaatsen met verschillende thema's. Deze gevechten kunnen 15 seconden tot enkele minuten duren en als je niet oppast, kun je het grootste deel van je bende binnen enkele minuten wegvagen - deze segmenten zijn eigenlijk veel tactischer dan je zou denken, want als je naar voren rent, met vuurwapens, zul je niet lang overleven.

Het is allemaal een soort kat-en-muisspel, niet alleen in de shooter-segmenten, maar ook wanneer je je route op de kaart plant. Je hebt hier geen onbeperkte tijd, want na een vooraf bepaalde tijd komen Jebediah Chaste 's jongste, en zeer gretige, handlanger Prince McNeil en andere slechteriken in de buurt van Chaste en als ze je te pakken krijgen, zit je niet alleen in de problemen, maar in echt grote problemen. Het is dus een kwestie van de kaart zoveel mogelijk verkennen, zoveel mogelijk buit pakken, je bendelid bevrijden als er een op de kaart is en dan verder haasten voordat je wild wordt achtervolgd.

Blue Manchu heeft 13 werkelijk uitstekende bendeleden gecreëerd, die allemaal heel verschillend zijn om mee te spelen, en ze stralen allemaal persoonlijkheid uit. Het enige negatieve dat je hier kunt zeggen, is dat er een paar zijn die echt niet werken, maar de overgrote meerderheid is echt uitstekend als je eenmaal hun sterke en zwakke punten leert kennen. De verschillende bendeleden hebben allemaal hun unieke wapens, bijvoorbeeld Casino is uitgerust met een jachtgeweer, The Judge met een futuristisch sluipschuttersgeweer, Spider Rosa heeft twee six-shooters en Smoky kan vuur uit zijn handen schieten.

Elk bendelid is ook uitgerust met een 'Stunt', een soort speciale vaardigheid die wordt geactiveerd wanneer je een power-up oppakt. Casino kan een casinofiche omdraaien waardoor een willekeurige vijand ontploft, The Judge kan Judgement Time activeren, waardoor de tijd 10 seconden vertraagt zodat hij extra nauwkeurige schoten kan maken, en Smoky kan vijanden van ver in vlammen doen opgaan.

Met zo'n groeiende groep bandieten zal er zeker drama volgen. Daarom is er een zogenaamd 'feud'-systeem waarbij verschillende bendeleden 'vrienden' kunnen worden of 'vetes' met elkaar kunnen aangaan. Als twee bendeleden vrienden zijn, zullen ze elkaar helpen in gevechten en als ze ruzie hebben, zullen ze niet samen rijden terwijl je over de kaart beweegt, wat de samenstelling van je bendelid kan bemoeilijken bij het plannen van je runs. Als je onderweg een blik gebakken bonen oppikt, kun je twee bendeleden een deel van deze heerlijke lekkernijen laten verzinnen.

Tot slot moet ook worden vermeld dat dit een roguelike is, maar je kunt tot op zekere hoogte beslissen hoe roguelike je wilt dat het is. Dit gebeurt via Ironman Mode, een instelling die in het menu te vinden is en op drie niveaus kan worden ingesteld; uit, aan en super. Afhankelijk van hoe het is ingesteld, kun je kiezen hoe straffend het spel moet zijn - en zelfs als het op 'uit' staat, is het nog steeds een roguelike waar we hier mee te maken hebben. Als je ervoor kiest om het op 'super' te zetten, moet je behoorlijk scherp zijn in het roguelike-genre als dit op enigerlei wijze leuk wil zijn.

Wild Bastards heeft een unieke uitstraling en het is waarschijnlijk niet voor iedereen weggelegd, maar je kunt je niet afvragen of de stijl consistent is of niet - want dat is het echt. Van de menu's, tot de tactische kaart, tot de FPS-segmenten. Het geluid is uitstekend, met echt goede 'Howdy pard'ner!' stemmen en dialecten voor je bendeleden - de oneliners die de vijanden tijdens gevechten bedenken, worden echter enigszins eentonig omdat elk type vijand niet veel variatie heeft.

Er zijn maar liefst 41 verschillende soorten vijanden die je tijdens het spel mag verslaan. Omdat veel van deze FPS-shoot-outs plaatsvinden in dezelfde omgevingen, maar op verschillende levellay-outs, hebben ze de neiging een beetje eentonig te worden, maar dat kan plotseling veranderen als je een outlaw krijgt met een nieuw wapen en nieuwe vaardigheden, en het weer interessant wordt.

Met Wild Bastards heeft Blue Manchu een werkelijk uitstekend, en iets anders, vervolg op Void Bastards gemaakt. Wild Bastards is goed uitgebalanceerd, voelt echt goed gemaakt aan en het is een zeer succesvolle roguelike, met geweldige personages, veel spannende mechanica op elkaar gelaagd en meer tactische diepgang dan je zou verwachten. Tegelijkertijd is het vrij toegankelijk, dus als je geen expert bent in strategie en roguelikes, is Wild Bastards een geweldige plek om te beginnen - en het is een van de grote positieve verrassingen van de nazomer.