World of Warcraft: The War Within

World of Warcraft bestaat al vele jaren en het algehele verhaal is zo complex geworden dat zelfs doorgewinterde fans het moeilijk kunnen vinden om te volgen. Om het in perspectief te plaatsen: de meest simplistische uitleg die ik heb gezien was een video van 30 minuten.

Als een oude gamer die er al sinds het begin is, hunker ik naar eenvoudige en begrijpelijke verhalen die logisch zijn binnen een beperkt gebied. Bijvoorbeeld: 'In dit gebied is er een kwaadaardige koning die de bevolking onderdrukt en van plan is naburige koninkrijken binnen te vallen - help hem en zijn leger van kwaadaardige soldaten uitgerust met geavanceerde militaire technologie te verslaan.' Dat krijgen we hier niet.

We bevinden ons opnieuw midden in een totale apocalyptische gebeurtenis die - deze keer nog letterlijker - dreigt een einde te maken aan al het leven op de planeet. The War Within is het eerste van drie hoofdstukken over de strijd tussen goed en kwaad. In de eenvoudigste vorm is het algemene verhaal dat de hele planeet Azeroth de ziel van een nieuwe Titan herbergt, de goden van het WoW-universum, en deze Titan is mogelijk de machtigste in de geschiedenis van het universum. Dat is de reden waarom, een paar uitbreidingen geleden, een andere Titan probeerde zijn zwaard door de planeet te steken. Alle kwade goden die we hebben bevochten, hebben geprobeerd de planeet te corrumperen tot kwaad, want als Azeroth aan de kant van het goede staat, kan het min of meer in zijn eentje de Void verslaan - het duister en het kwaad waar de Warlocks hun magie vandaan halen. In deze uitbreiding krabben we aan de oppervlakte en duiken we letterlijk onder het oppervlak van de planeet door een nieuw eiland waar we het binnenste van de planeet kunnen verkennen - of in ieder geval een deel ervan.

Hier ontmoeten we de Earthen, een soort dwergen gemaakt van steen. Het zijn werkende mensen die machines en functies draaiende houden om de planeet te beschermen en te onderhouden. Boven hen zijn Keepers, en boven hen Watchers - wezens die al sinds de vroegste dagen van WoW bestaan. Natuurlijk hebben ze veel problemen waar we mee kunnen helpen, waaronder een oppervlakte-invasie van de Nerubians en de nieuwe primaire schurk van het spel, Xal'atath. Deze schurk heeft in deze editie het lichaam van een overleden Night Elf meegenomen en is zo gematerialiseerd. Ja, het kan een beetje ingewikkeld worden.

Zoals altijd zijn er nieuwe systemen, zoals Delves - kleine mini-kerkers voor individuen en kleine groepen, voorheen bekend als 'scenario's'. Hier zijn ze geïntegreerd als grote grottenstelsels die moeten worden schoongemaakt, sommige moeten worden gered, of iets dergelijks. Het is eigenlijk best vermakelijk, en verschillende van hen hebben hun eigen specifieke spelmechanica, zoals paddenstoelen die als trampolines fungeren, of lichten die aan moeten blijven omdat duisternis fysieke schade veroorzaakt. Ik zou zelfs zo ver willen gaan om te zeggen dat als je er wat meer uit haalt in termen van nieuwe apparatuur en geld, ik ze zeker allemaal herhaaldelijk op het hoogste niveau zou willen voltooien - en ik vind het geweldig om Brann Bronzebeard als mijn persoonlijke genezer te hebben.

Als je het beu bent om aan de oppervlakte te helpen, is het tijd om onder de oppervlakte te duiken - letterlijk. Je vliegt naar beneden in een enorm ondergronds grottenstelsel. Het is al eerder gedaan, maar alle kleine grafische updates maken het mooier dan ooit, gevuld met luchtschepen, kleine vliegende eilanden en verdeeld in drie verschillende gebieden. Dit betekent natuurlijk ook nieuwe facties, terwijl sommige elementen van Dragonflight behouden blijven. Persoonlijk hou ik best van de ingebouwde luchtracebanen.

Voor de rest is het heel erg zoals we het kennen. Door middel van quests en kerkers bouw je een wereld en universum waar de speler doorheen beweegt, en je verkent het verhaal om steeds betere uitrusting te krijgen. Dit is nodig, want als de laatste raids over een maand worden uitgebracht, heb je behoorlijk goede uitrusting nodig om mee te kunnen doen.

De WoW-ontwikkelaars moeten worden geprezen omdat ze beter zijn geworden in het gebruik van verticaliteit. Hoogte is een dimensie die in het verleden slechts af en toe is gebruikt. Met Dragonflight werd het beter, maar met The War Within moet je constant in drie dimensies denken, wat een heel ander gevoel van ruimte en een gevoel van grootsheid geeft. En met het nieuwe Warband-systeem is het ineens gemakkelijker om meer personages te hebben en de saaiere delen over te slaan, om nog maar te zwijgen van meer ruimte op de bank. Het is niet helemaal vergelijkbaar met het Legacy-systeem in Star Wars: The Old Republic, maar het is een grote upgrade die je zeker stimuleert om alts te spelen.

De grafische kwaliteit is in de loop van de tijd verbeterd en hopelijk zal er een totale revisie van de hele game-engine zijn wanneer deze trilogie voorbij is. Maar nog belangrijker is de muziek die de sfeer in elke zone bepaalt. Het is terug op een indrukwekkend hoog niveau. Als je over de juiste apparatuur beschikt, zul je onder de indruk zijn van de orkestrale muziek die je oren vult - iets dat niet altijd de lof krijgt die het verdient.

Waar ik echter niet zo van onder de indruk ben, is de talentenboom. Hier hebben ze ervoor gekozen om nieuwe levels te laten resulteren in Hero Talents - speciale talenten boven level 70. Wat ik heb geprobeerd, is een breed scala aan passieve talenten die je dodelijker maken. Het werkt, maar ik had waarschijnlijk liever 10 extra punten gekregen om te gebruiken in mijn reguliere talentenboom in plaats van een heleboel extra passieve bonussen.

Bovendien ben ik een beetje moe van de dynamische vlucht. Ja, het kan worden uitgeschakeld, maar het vereist een Pathfinder-prestatie, wat tijd kost om een level omhoog te gaan - tijd die ik niet per se heb. Daar komt nog bij dat het crafting-systeem te complex is geworden; Er zijn te veel variabelen en extra details om rekening mee te houden, en de visuele presentatie lijkt een beetje rommelig.

Dat gezegd hebbende, er zijn veel elementen die ik erg leuk vind. Er zijn bijvoorbeeld veel nieuwe dingen te ontdekken zonder dat er per se prestaties of missie-items aan verbonden zijn. Bij toeval vond ik een grot achter een waterval. Er was geen ander doel voor de grot dan dat er een bloem te oogsten was - maar iemand heeft tijd besteed aan het maken ervan, wetende dat het geen functioneel doel dient, en dat is een van de dingen die ik in het begin het leukst vond aan WoW. Er is ook een iets minder 'redder van de wereld'-benadering van dit alles. Je komt als een vreemdeling in een wereld waar je niet per se welkom bent, en de focus ligt meer op ontdekking dan op heldendaden.

The War Within biedt meer van hetzelfde, hoewel de setting anders is. Maar het is moeilijk om niet geïnvesteerd te worden in het helpen van deze stenen dwergen, die zich volledig bewust zijn van hun beperkte levensduur, hun rol in de wereld en dat het hun doel is om te dienen door middel van onderhoud en hard werken. Het is moeilijk om je niet in te leven en je best te doen om ze te helpen - dus in dit opzicht is de uitbreiding zeker geslaagd. Ik was halverwege het levelen voordat ik zelfs maar in de binnenwereld kwam, die eruitziet als iets uit een dure animatiefilm - dit helpt ook de algehele indruk.