WWE 2K24

Het lijkt erop dat de WWE 2K-serie echt de tragedie moest ervaren die WWE 2K20 was, een van de slechtste games die ik ooit heb gespeeld. Dit bracht de ontwikkelaars ertoe de serie, die zelfs vóór deze game erg middelmatig was, te pauzeren om hem weer op de rails te krijgen. De terugkeer gaf ons toen WWE 2K22 en WWE 2K23, die beide de serie nieuw leven hebben ingeblazen, en nu zet WWE 2K24 deze inspanning voort als een zeer goed spel, dat helaas een aantal klassieke problemen heeft die nooit lijken te verdwijnen.

Het is moeilijk voor mij om het verdriet van vier jaar geleden los te laten, maar het lijkt erop dat de tijd nu rijp is. 2K24 biedt vrijwel alles wat ik nodig heb en wil van een worstelspel, van geweldige gameplay tot diepgaande spelmodi. Maar hoe moeilijk kan het zijn om zaken als haarfysica op te lossen? Hoeveel jaar heeft haar eruit gezien als plasticine, vaak dwars door een worstelaar heen? Te veel jaren, is het antwoord. De game ziet er verder meestal fantastisch uit, en hoewel sommige gezichten tijdens de ontwikkeling te weinig liefde hebben gekregen en duidelijk te vaak met een stalen stoel in het gezicht zijn geslagen, is de kwaliteit qua uiterlijk erg goed.

De kwaliteit van wat er in de ring gebeurt is ook goed. Er zijn geen grote veranderingen geweest ten opzichte van wat we vorig jaar zagen, en dat is een goede zaak. Wat is toegevoegd is een kleine minigame waarin de worstelaars klappen uitwisselen, je weet wel de klassieker "je slaat me, ik sla je, jij slaat me, ik sla je terug". Je moet deze stoten nu timen door de stootknop ingedrukt te houden en los te laten in een krimpende zone. Iedereen die drie keer faalt, heeft de strijd verloren en is degene die aan het kortste eind trekt.

Het systeem van gastscheidsrechters is vernieuwd. Elk personage kan nu een "gastscheidsrechter" zijn, of het nu een vrouw is in een wedstrijd met twee mannen, een manager of een vriend van een van de deelnemers. Voorheen was het mogelijk om gastscheidsrechter te zijn of te zijn, maar ze moesten hun normale kleding dragen, maar nu heeft iedereen zijn eigen ingang en een klassiek zwart-wit scheidsrechtersshirt. Als je ervoor kiest om als scheidsrechter te spelen, is het aan jou om 1, 2, misschien 3 te tellen, maar hoe snel of langzaam je wilt tellen, is aan jou. Het is ook mogelijk om vals te spelen en te zeggen dat een deelnemer het opgaf tijdens het vechten in een onderwerpingsgreep. Je kunt schakelen tussen de scheidsrechtersmodus, waarin je gewoon dingen doet die de scheidsrechter doet, en de worstelaarmodus, waarin je kunt vechten als je dat wilt. Als de scheidsrechter geautomatiseerd is en een positieve relatie heeft met een deelnemer, geeft dat hem een voordeel, en het tegenovergestelde als het iemand is die hij niet mag.

Er blijven echter een paar problemen in de ring als herinnering aan het vervlogen 2K20-tijdperk. Teleportatie voor korte afstanden gebeurt nog steeds, er zijn onhandige animaties waardoor aanvallen volledig mislukken, en de ringtouwen lijken erop uit te zijn om je zoveel mogelijk te pakken te krijgen. Meerdere keren ben ik verstrikt geraakt in, of werden lichaamsdelen in groteske richtingen gebogen door de touwen. Dit soort dingen moet snel verdwijnen, omdat het een deel van het plezier van het spel wegneemt. Gelukkig hebben de ontwikkelaars een aantal nieuwe wedstrijdtypen toegevoegd om te proberen deze scheuren te dichten. De drie nieuwe, naast de gastjuryleden, zijn Casket, Gauntlet en een ambulancewedstrijd, de lijst met beschikbare wedstrijdtypen is nu erg groot. Casket is de thuisbasis van de Undertaker waar je iemand in een kist moet leggen en het deksel moet sluiten. Gauntlet is een "winner takes all"-wedstrijd: wanneer iemand verliest, komt er iemand anders binnen. Dit is totdat iedereen knock-out is geslagen en er nog maar één overblijft. Het ambulancespel is precies hoe het klinkt, gooi iemand achter in de ambulance en sluit de deuren om te winnen.

Net als bij wedstrijdtypes bieden de spelmodi veel diepgang. De grote focus ligt dit jaar op 2K Showcase of the Immortals. Wrestlemania wordt 40 jaar oud en 2K viert dit door... 21 wedstrijden. Sommige 'Mania's' hebben niet eens een match. Noch de allereerste noch de tweede editie heeft een match, wat vreemd aanvoelt, en het vieren van de lange geschiedenis zonder iets te hebben van waar het begon, is raar. Veel is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat de meeste mensen uit die tijd niet in het spel zitten. De eerste wedstrijd is in plaats daarvan van Wrestlemania III met een van de beste wedstrijden ooit, Ricky "The Dragon" Steamboat tegen "Macho Man" Randy Savage. Net als voorgaande jaren in de Showcase spelen we met doelstellingen en nadat we dit hebben bereikt, gaat de wedstrijd naadloos over in daadwerkelijke beelden van de wedstrijd. Ik had graag wat meer audio van de wedstrijden gehad tijdens het spelen in plaats van generieke muziek, maar de spelmodus is hoe dan ook een mooi eerbetoon.

De MyRise-verhaalmodus is terug met dezelfde focus als vorig jaar. Er zijn twee verschillende verhalen, een voor een aangepast mannelijk personage en een voor een vrouw. 2K lijkt nu een soort universum (WWE-universum?!) te willen creëren, aangezien veel nevenpersonages uit de editie van vorig jaar hier in verschillende vormen terugkeren. Ook de speelbare personages van vorig jaar komen aan bod. Het verhaal van het mannelijke personage is dat Roman Reigns onverslaanbaar is, maar moe is geworden en de riem heeft verlaten om naar Hollywood te gaan. Dit geeft je personage, die al twee jaar zonder succes in WWE zit, een kans in een klein toernooi. De Dark Horse, zoals hij wordt genoemd, probeert dan zijn eigen kleine dynastie te stichten. De vrouwelijke tegenhanger begint als de eigenaar van een indieshow genaamd TBD. Ze krijgt dan met tegenzin haar kans in de WWE en heeft te maken met het feit dat ze niet zoveel creatieve vrijheid heeft als in haar eigen show. Beide verhalen zijn leuk om door te spelen en zijn een geweldige setting om als solospeler je tanden in te zetten. Er is ook de klassieke sandbox-modus, Universe Mode, waarin je in wezen een god bent en shows tot in het kleinste detail kunt plannen en in principe kunt doen wat je wilt. Ik zie spelers hier gemakkelijk honderden uren doorbrengen.

Dat kan zeker ook in MyGM, een spelmodus die een paar jaar geleden terugkwam. Nogmaals, je moet shows plannen en ze zo goed mogelijk maken, maar hier neem je het op tegen ten minste één andere persoon (computergestuurd of een vriend), door de beste wedstrijden te boeken en de meeste fans te krijgen. Er zijn dit jaar enkele kleine toevoegingen. Het is nu mogelijk om worstelaars te ruilen met een andere show, plus er zijn meer wedstrijdtypes, meer titels, enkele extra shows en GM's en talentscouts om nieuw talent te vinden. Een van mijn favoriete dingen elk jaar is om een computergegenereerde vrije agent te nemen die waardeloos is, van wie velen op de een of andere manier op MyRise zitten, en ze in supersterren te veranderen. De modus is natuurlijk leuker met een vriend, maar werkt prima op zichzelf. Het online gedeelte bestaat uit het creëren van een lobby en het spelen van verschillende wedstrijdtypes, met een maximum van acht spelers, zelfs in Royal Rumble met 30 deelnemers, waarvan er 22 computergestuurd zullen zijn.

Dat laat ons achter met wat waarschijnlijk de meest controversiële spelmodus van de game is: MyFaction. Dit is een Ultimate Team -achtige spelmodus waarin kaartpakketten worden gekocht. Er is duidelijk een markt voor en het geld zal binnenstromen, maar tegelijkertijd voelt het niet alsof worstelen een genre is dat dit nodig heeft. Toen het een paar jaar geleden werd geïntroduceerd, was het niet eens mogelijk om online te spelen, wat nu gelukkig is veranderd. De spelmodus is goed voor wat het is, maar zoals ik al zei, het is niet nodig.

WWE 2K24 gaat verder op hetzelfde mooie spoor waar de trein al een paar jaar op zit sinds WWE 2K20 ontspoorde. Het is leuk om te spelen, ziet er geweldig uit, heeft veel gevarieerde spelmodi en wedstrijdtypes, en een mooi eerbetoon aan de 40-jarige geschiedenis van Wrestlemania. Er blijven een paar kleine ergernissen over, maar niet genoeg om afbreuk te doen aan de algehele game-ervaring.