Adrien Brody, de veelgeprezen acteur achter de Oscar-winnende uitvoering van The Pianist, heeft de emotionele tol onthuld die de rol van hem heeft geëist. In een recent interview met Vulture reflecteerde Brody op zijn extreme dieet en de moeite die hij deed om de rol van Władysław Szpilman, een overlevende van de Holocaust en pianist, te belichamen. Zijn toewijding aan het personage was zo intens dat het leidde tot een posttraumatische stressstoornis (PTSS), een bijwerking die volgens hem voortkwam uit de diepgaande emotionele en fysieke transformatie die hij onderging.
Brody legde uit hoe zijn gewichtsverlies en de emotionele diepgang die nodig was voor de rol "een diepgaand begrip van leegte en honger" openden dat een blijvende impact achterliet. Hij zei te worstelen met een eetstoornis en depressie, die na het filmen nog lang aanhielden. Zijn opmerkingen werpen licht op de donkere kant van method acting, waarbij acteurs zich vaak zo in hun rol moeten onderdompelen dat het hun mentale en emotionele gezondheid beïnvloedt.
De acteur, die een reputatie heeft opgebouwd voor zijn toewijding aan zijn vak, besprak ook zijn eerdere rollen met method acting. Van het eten van mieren in Wrecked tot het dragen van een dwangbuis in The Jacket, Brody is nooit teruggeschrokken voor het verleggen van grenzen. Ondanks zijn tegenslagen in zijn carrière na The Pianist, blijft Brody een gerespecteerde figuur in Hollywood, met zijn recente optreden in The Brutalist dat al tot Oscar-buzz leidde. Zijn reis van het trauma van The Pianist naar het succes van zijn nieuwste rol laat zien hoe ver hij is gekomen, hoewel de littekens van zijn vorige rol moeilijk te negeren zijn.
Terwijl Brody zich opmaakt voor meer potentiële glorie in het prijzenseizoen, denk je dat de emotionele tol van zijn eerdere rollen de kosten waard is? Zou je bereid zijn zo ver te gaan om je doelen te bereiken?