Avowed

Dat Obsidian in 2025 Avowed uitkomt, zou wel eens een mooi toeval kunnen zijn, of een mooie wending van het lot. Omdat het nog maar tien jaar geleden was dat de studio een gok waagde met Pillars of Eternity, die het redde van sluiting en daarbij een pionier werd op het gebied van crowdfunding in de industrie. Tien jaar lang tegen de stroom ingaan, op zoek naar productiewaarden die passen bij het verhaal dat ze willen vertellen. En, kortom, om een verhalende, artistieke stijl en techniek te verfijnen die hen ertoe brachten een van de beste RPG's te maken die momenteel in de Xbox-catalogus staan. Misschien wel de beste.

Op het eerste gezicht is het gemakkelijk om de kenmerkende kunststijl van Obsidian te herkennen in Avowed die ze zo goed deden met hun vorige first-person RPG, The Outer Worlds. Kleurrijke omgevingen, verzadigd door chromatische contrasten, met een kleinere uitgestrektheid dan andere genre-benchmarks, maar vol activiteit en leven. Hier, in plaats van een levendig sterrenstelsel waarin we ons een weg banen door facties en laserwapens afvuren, neemt de actie het pad van epische fantasie, zwaard en magie. Daarvoor is er niets beters dan te profiteren van het reeds gecreëerde Pillars of Eternity-universum terwijl je de technische spierkracht naar een nieuw niveau ontwikkelt. Want ja: Avowed is Obsidian's grootste en meest ambitieuze titel tot nu toe, of in ieder geval totdat The Outer Worlds 2 over een paar maanden arriveert. Het behoudt ook enkele van die zwakkere punten, zoals de bijna totale afwezigheid van gezichtsuitdrukkingen bij de personages, maar het is iets dat ik ook al associeer als onderdeel van de "Obsidian-ervaring".

Ondanks dat het zich afspeelt in dezelfde wereld als Pillars of Eternity, hoef je je geen zorgen te maken als je nog nooit van de serie hebt gehoord. Het verhaal van Avowed speelt zich af na de gebeurtenissen van de Pillars-serie, maar zowel de Living Lands-regio als de plot vallen grotendeels buiten de invloed van die verhalen. In feite kan het dienen als een toegangspoort tot hun wereld, zoals het voor mij heeft gedaan. En hoewel het waar is dat er soms zoveel namen van koninkrijken, stammen, dorpen, dorpen, steden en goden overweldigen in de eerste uren van het spel, is het nooit moeilijk om een duidelijk beeld te hebben van onze hoofdrol in de plot. Maar als je wilt genieten van tonnen kennis en worldbuilding, is er hier genoeg.

En nu we het toch over het verhaal hebben, de plot van Avowed neemt veel van de thema's en stijlfiguren van high fantasy om het hoofdconflict en de secundaire conflicten op te bouwen: kolonisatie, religieuze vrijheid, inquisitie, racisme, seksisme, politiek, evenwicht tussen milieubehoud en vooruitgang... Allemaal gekruid met magie en fantastische wezens. De kern van dit conflict is waar we beginnen. Wij zijn een Godlike, een mens wiens ziel werd aangeraakt door een god voordat we werden geboren, en die een zichtbaar stempel op ons uiterlijk achterliet, en enkele unieke krachten. Terwijl een groot deel van de wereld op zijn hoede was voor ons uiterlijk en onze macht, nam de keizer van Aedyr ons in huis en benoemde ons tot zijn gezant op een missie om namens het rijk de levende landen te verkennen. De Living Lands is een vrijwel onontgonnen gebied waarvan de inwoners de komst van de Aedyriërs niet verwelkomen. Het belangrijkste doel van onze expeditie is echter om de bron te vinden van een kwaad dat de wereld begint te verwoesten: een soort plaag die alle levensvormen treft en hun essentie en hun ziel verteert.

Het is aan ons als spelers om te beslissen hoe we onze missie zullen aanpakken: zullen we profiteren van onze bevoorrechte positie als gezant van de keizer van een koloniserende natie, of zullen we ons inleven in de inheemse bewoners? Zullen we de inquisitie van de IJzeren Knuppel steunen, of de Paridische vluchtelingen die de opstand voorbereiden? Er is geen duidelijk zwart of wit (bijna nooit), maar het mooie van al deze keuzes is dat ze altijd van invloed zijn op onze gameplay en dat je kunt voelen dat ze de loop van de gebeurtenissen veranderen. En deze causaliteit zal soms minder voor de hand liggend zijn, met subtiele opmerkingen van NPC's, en op andere momenten zo belangrijk dat het mogelijke uitkomsten van het spel opent of sluit. Als je het leven van een huurmoordenaar spaart, verlies je een uniek wapen, maar je geeft hem misschien een tweede kans op leven, en dat zal een deur openen die anders voor altijd gesloten zou blijven.

Avowed is geen open wereld, maar eerder een open verhaal in een goed gecompartimenteerde wereld. Progressie doe je door quests te voltooien en grote gebieden te verkennen, elk met zijn eigen bioom, flora, fauna, steden en zelfs cultuur. De focus ligt op het onbeproefd laten van geen middel en geen grot onontgonnen, terwijl je je een weg baant door groepen vijanden en monsters die in de bossen, grotten, woestijnen en bergen van Avowed leven. Het is ook een wetteloos gebied, dus bandieten en andere ongewenste personen kunnen je op elk moment overvallen. En dan is er nog de pest. Dus het opruimen van elk klein beetje mist op de kaart is een goed avontuur dat je een tijdje zal vermaken. Om naar de volgende kaart te gaan, moet je door het verhaal gaan, en daarbij kunnen er missies of personages achter je zijn die niet langer beschikbaar zijn, dus zorg ervoor dat je alles hebt gedaan wat je moet doen voordat je verder gaat.

Laat dit laatste deel je niet te veel overweldigen, want ik denk niet dat de beste manier om van Avowed te genieten, is om alle inhoud te voltooien. Aan het begin van mijn spel voltooide ik elke missie in het Auroria -gebied, waar het avontuur begint, maar toen ik door de volgende twee gebieden ging, realiseerde ik me dat als ik dat voltooiingspad bleef volgen, ik last zou krijgen van herhalingsverveling. Het is niet dat de zijmissies niet gevarieerd zijn, maar elk gebied van het spel heeft een reeks "structurele" missies (optioneel, let wel) die unieke voordelen bieden door verkenning te belonen, zoals de zoektocht naar goddelijke totems of schatkaarten. Ze ontgrendelen belangrijke voordelen in de vaardigheidsboom en enkele van de beste wapens en bepantsering in het spel, maar de vele wendingen kunnen na een paar uur vermoeiend zijn.

Misschien is het nadeel hier dat er niet veel variatie is in de vijanden. We worden geconfronteerd met de Kith (de mensachtige rassen van de wereld van Eora), maar ook Xaurips (een stam van hagedissenmensen), gigantische spinnen, skeletten van aarde- of boomelementen, wilde beren... en niet veel anders. Er zijn verschillende soorten van elke vijand, maar ik merkte vaak dat ik iets anders miste om op te schieten met mijn betoverde boog.

Maar wat het mist aan vijandelijke variëteit, maakt Avowed goed met een overweldigend arsenaal aan wapens en magische spreuken. En het beste is dat we verschillende stijlen kunnen combineren, afhankelijk van de vaardigheden die we ontgrendelen uit de drie "klassen" van het spel. Ik koos voor een combinatie van Warrior en Explorer (oude Skyrim stealth en kritieke boogschuttersmanie) en liet de magie meer vallen naarmate het spel vorderde, maar in mijn eerste paar uur speelde ik de hele tijd als een magiër. Het enige dat ik zag, was dat het ontwikkelen van de Mage-vaardigheden meer specifieke vaardigheidspunten vereiste dan het niet maken van een veelzijdige build met mijn personage, die zowel frontaal kon aanvallen als zich kon verstoppen en aanvallen in de schaduw van een afstand.

Uiteindelijk is de andere grote stimulans om alles in Avowed te verkennen, het vinden van upgradematerialen en uitrusting voor je personage. Vaak zijn de beste items verborgen achter kleine omgevingspuzzels (niets te ingewikkeld), maar ze vereisen enige aandacht om ze niet over het hoofd te zien. Dat, samen met de teksten en lore-boeken, de zijmissies en minipuzzels ronden de ervaring af. Ik ben, ik moet toegeven, een beetje teleurgesteld in de avontuurlijke metgezellen. We hebben er vier om te rekruteren en maximaal twee tegelijk, en hun vaardigheden zijn even verschillend als nuttig, maar hun achtergrondverhalen waren behoorlijk vlak. Behalve Kai, gaf ik niet echt om een van hen, maar met hun steun kunnen ze je uit een zwaar gevecht halen, en er zullen er een paar zijn.

Kortom, Avowed is voor mij een meer dan aangename verrassing geweest, en een spel dat me de laatste weken volledig in zijn greep heeft. De wereld en het verhaal behoren tot de beste van het recente RPG-genre, en het vechtsysteem van 60 fps, met een verscheidenheid aan stijlen voor het aanpakken van elk gevecht, verkenning en situatieresolutie, maken het tot nu toe een van de beste ervaringen van het jaar. En ik vermoed dat het nog lang in mijn geheugen zal blijven hangen. Zijn gebreken dragen lang niet hetzelfde gewicht als zijn sterke punten, en ik hoop dat Xbox dit soort werk meer zal waarderen als de weg vooruit (en het zal blijven financieren) in singleplayer-ervaringen. Bravo.