Bayonetta 1 + 2 (Switch)

In 2010 werden we getrakteerd op Hideki Kamiya's Bayonetta, afkomstig van de man die ons de Devil May Cry-reeks bracht. Destijds waren we dol op het debuut van de heks met 'attitude'. Alhoewel geïnspireerd op en de gameplay even vloeiend als Devil May Cry, introduceerde het een geweldige nieuw hoofdpersoon. Bayonetta werd uitstekend ontvangen, dus een vervolg was onvermijdelijk. Dat is precies wat we kregen in 2014 met Bayonetta 2 als exclusieve Wii U-game (waar we wederom enorm van hebben genoten). Spoel vooruit naar 2018 en beide games zijn nu te spelen op de Nintendo Switch, terwijl we in afwachting zijn van het derde deel. Bij de fysieke versie van Bayonetta 2 zit een downloadcode voor het eerste deel, dus dit is de perfecte tijd voor nieuwkomers en bestaande fans om de reeks opnieuw te ontdekken.

Het verhaal is in Bayonetta is een unieke. Een vreemde verdraaide Japanse mix van het katholieke christendom met de hemel, de hel en het vagevuur. Voeg daar enkele engelen, demonen, heksen en demoonjagers aan toe. Bayonetta is zelf geboren als een resultaat van verboden liefde tussen een hemels- en een duivelswezen, en dat is vrijwel alles wat we uit het verhaal kunnen opmaken.

We moeten toegeven dat het plot vermakelijk is om te bekijken, alleen al door de manier waarop dit wordt gepresenteerd. Een bizarre cast aan personages zorgt voor een onderscheidend komische sfeer en de actie in tussenfilmpjes is zo adembenemend dat het soms het beste is om even te pauzeren om alles te laten bezinken. Het verhaal zelf gaat verder waar het eerste deel eindigde en, hoewel er knipogen zijn naar het origineel, hoef je deze niet gespeeld te hebben om te genieten van dit vervolg. In kort: een andere heks, genaamd Jeanne, gaat naar de hel en Bayonetta moet haar redden.

Naast ongekende actie en een unieke wereld is hetgene dat mensen meestal herinneren Bayonetta haarzelf, daar ze pistolen gebruikt die vastzitten aan haar hoge hakken en de belichaming is van een alfavrouw. Bayonetta heeft controle over haar eigen toekomst en is voor geen man of beest bang. Ze deelte de nodige schoppen uit, waar ze veelvuldig om een paal heen danst waarbij de camera vooral lijkt te focussen op haar lichaam tijdens intense actiescènes. Dit heeft in de publieke opinie de nodige vraagtekens opgeroepen, maar is in dit geval misschien anders, omdat Bayonetta zelf zo een sterk personage is (plus het wordt zo overdreven, dat het niet echt serieus genomen kan worden).

Structureel is Bayonetta 2 niet even samenhangend als de eerste game. Er waren om te beginnen al niet veel platformgedeeltes, maar hier zijn ze vrijwel volledig verdwenen. De gameplay bestaat voornamelijk uit het rennen van het ene gevecht naar het andere. Het moet gezegd worden dat het verbluffend is hoe gevarieerd deze gevechten zijn, daar er alles kan gebeuren en dat ook vaak gebeurt. Er zijn een handjevol wapens om uit te kiezen en verschillende combo's in overvloed. Op de normale moeilijkheidsgraad kun je overleven door gewoon op de juiste momenten op enkele knoppen te rammen, maar betere spelers zullen een gameplaystijl ontwikkelen die dichter in de buurt komt van een gechoreografeerde dans met vijanden.

Er zijn vrijwel geen rustige gedeeltes, wat langere speelsessies een beetje belastend maakt. Met andere woorden: doordat de game je geen adempauze geeft, moet je op pauze drukken om aan de hectische chaos te ontsnappen. Vergeleken met de eerste Bayonetta ligt het tempo van de gevechten hoger, met bewegingen die gericht zijn op snelle reflexen in plaats van het bekijken van de aanvalspatronen van je tegenstanders en daar op te reageren. Sommige spelers zullen de langzamere gevechten uit het origineel prefereren, vooral doordat hier iets meer strategie bij komt kijken, terwijl andere spelers juist de intense actie hier prefereren. Ieder zijn meug.

Het kost ongeveer tien uur om een Bayonetta-game te voltooien, maar beide titels zijn zo ontworpen dat het onmogelijk is om alles te zien en te gebruiken tijdens je eerste 'playthrough'. Om alles te doen moet je de games minimaal drie keer doorspelen, maar er zijn genoeg moeilijkheidsinstellingen voor spelers die de game nog een keer willen spelen voor extra uitdaging.

Technisch zijn beide games eervol verouderd, maar is het te zien dat het oudere games betreft. Overal zijn onzichtbare muren te vinden, omgevingen missen details en het lineaire avontuur waar je door heen beweegt is vrij beperkt. Aan de andere kant zijn de kleuren levendig, animaties vloeiend en de framerate altijd snel genoeg, met korte laadtijden die het tempo van de actie niet onderbreken. Houd echter in het achterhoofd dat het vrijwel directe overzettingen zijn van de Wii U naar de Switch, dus verwacht minimale grafische verbeteringen.

Het geluid is op gelijke voet met de andere aspecten van de algehele presentatie en een gevarieerde soundtrack past altijd perfect bij datgene wat we zien. Hellena Taylor is ook geweldig als de stem van Bayonetta en haar toon past altijd precies bij de situatie, die even gestoord en wild is als de rest van de game (en soms ook even hilarisch).

We bevelen aan dat je beide Bayonetta-games op een groot scherm met een Pro Controller speelt, omdat dat deze games oorspronkelijk zijn gemaakt om zo gespeeld te worden. Aan de andere kant werken de games evengoed in de handheldmodus, wat enigszins verrassend is gezien de snelheid van de gameplay. Je kunt ook het touchscherm gebruiken door op het scherm te tikken om te bewegen en vijanden aan te tikken om aan te vallen, maar we zien hier het nut eigenlijk niet van in. Natuurlijk is de epische apocalyptische sfeer op het kleine scherm wel veel minder indrukwekkend.

Naast de Story-modus heeft Bayonetta 2 ook een Tag Climax-modus. Dit biedt een soort van korte vechtuitdagingen die lokaal met een vriend of online gespeeld kunnen worden. Er is ook een 'matchmaking'-optie voor spelers die geen Bayonetta-fans hebben als vrienden. Mocht dit nog niet lukken dan is het ook mogelijk om met een bekwame computergestuurde handlanger te spelen. Tag Climax is een fijne toevoeging, maar nergens even aantrekkelijk als de game gewoon voor een tweede of derde keer te spelen. Na het voltooien van het verhaal is er ook een soort gevechtsarena, genaamd Lost Chapters, die steeds lastiger wordt hoe verder je komt.

Gezien de Wii U niet de meest populaire console ter wereld was, lijkt het voorzetten van de franchise op de Switch een geniale beslissing voor Bayonetta 1 + 2, daar het een veel breder publiek de kans geeft te genieten van de heks op hoge hakken. Het vervolg is even iconisch, wild en gestoord als de eerste game. Beide titels hebben weliswaar hun tekortkomingen, maar er een reden dat de heks zoveel harten heeft weten te veroveren en we kunnen niet wachten om meer van Bayonetta te zien.