Civilization VII

Civilization is een heel vreemde serie om te beoordelen, want ondanks dat elke game de formule van eerdere titels herhaalt, hebben mensen gewoon hun favorieten met Civ. Een spel dat ze accepteren, met wratten en al. Geen enkele Civilization-game is perfect, maar een favoriet is meer waard dan perfectie voor Civ-fans. Voor mij is het Civ V, een game die tot op de dag van vandaag nog steeds buggy multiplayer heeft, maar een titel die me gewoon keer op keer laat terugkomen ondanks zijn leeftijd en tal van andere strategiespellen die om mijn aandacht strijden.

Civilization VI was een stap in een meer toegankelijke richting, een die ik niet echt onder de knie kon krijgen. Vreemd genoeg, terwijl Civilization VII die stap verandert in een sprong in het stroomlijnen van het hele proces, merkte ik dat ik er veel meer van genoot dan het vorige deel van de serie. Er is veel nieuws in Civilization VII, zoveel dat ik echt moeite had om het allemaal in mijn preview te stoppen, en toch is het vanwege de manier waarop het voor je is uitgespreid, gemakkelijk om het in meer hapklare brokken te nemen.

Dat is grotendeels te danken aan het feit dat een game niet één lange marathon is, maar in plaats daarvan drie kortere joggen dankzij de Ages-monteur. In plaats van slechts één leider te kiezen die vanaf het begin aan één beschaving is gebonden, kun je bij elk voorbijgaand tijdperk van beschaving wisselen, terwijl je je leider de hele tijd behoudt. Bij elke Age die verstrijkt, is er een behoorlijke pauze in het spel. Sommige van je eenheden worden geüpgraded, andere blijven achter. Je steden keren terug naar steden, met de upgrades die van tijdperk naar tijdperk kunnen gaan. Als je niet slechts voor één tijdperk speelt - wat je kunt doen als jij en je vrienden geen 10 uur over hebben - dan bouw je gedurende het hele spel een erfenis op, die in wezen je overwinningspad bepaalt, of het nu gaat om wetenschap, cultuur, oorlogsvoering, enz.

Met The Legacy kun je over Ages plannen, maar grotendeels speel je van Age to Age, aangezien de Antiquity, Exploration en Modern Age elk een andere focus hebben. Dit geeft je in zekere zin af en toe een nieuwe start, maar het kan tegelijkertijd nogal schokkend zijn en gaat niet echt om met het feit dat spelers van tijdperk naar tijdperk kunnen sneeuwballen. Als je sterk bent in de oudheid, zul je niet zwak zijn in exploratie. Dat hangt natuurlijk af van je eigen vaardigheden als speler, maar tegen de AI is het zeldzaam om iemand terug te zien komen nadat hij in het begin van het spel is gestampt. Over de AI gesproken, een van de grootste veranderingen in Civilization VII draait om diplomatie en het gebruik van invloed, een nieuwe hulpbron waarmee je diplomatieke acties kunt ondernemen, zoals het ondersteunen van de oorlogsinspanningen van een bondgenoot of het bespioneren van een vijandelijk rijk. Het idee in concept is geweldig, maar als je je invloed bundelt, is het veel te gemakkelijk om de aardige man te zijn of het frivool uit te geven zonder je zorgen te maken over de gevolgen.

Het zal honderden, zo niet duizenden uren kosten om de tijdperken echt te begrijpen en te beslissen of ze een goede of slechte aanvulling op de formule zijn. Het lijkt echter een vreemde keuze om een kortere ervaring te platformen en te prijzen, terwijl Civilization-fans meer dan blij zijn om eindeloze uren door hun steden te brengen en de volgende afslagknop te spammen totdat ze bij hun volgende stukje imperiumorganisatie kunnen komen. Naast Ages zijn veel van de nieuwe mechanica duidelijke successen in het stroomlijnen en opfrissen van de Civ-ervaring.

In staat zijn om je Civ gedurende elk tijdperk te veranderen, klonk in eerste instantie als een overcomplicatie, omdat het betekent dat je veel meer over elke beschaving moet leren voordat je aan een game begint, maar in werkelijkheid kun je dankzij andere gestroomlijnde elementen graven in de diepte die Civilization VII biedt. Het voorkomt ook dat bepaalde Civs eerder of later in het spel stroompieken hebben. Je hoeft niet meer rond je piek te spelen, want elke nieuwe beschaving is ontworpen om sterk te zijn in zijn eigen tijdperk.

Legercommandanten vielen me op toen ik het spel voor het eerst speelde, en ik geloof echt dat ze stiekem misschien wel de grootste verandering in de franchise tot nu toe zijn, het kunnen bevatten van meerdere eenheden in één tegel lost een van de grootste problemen op met oorlogen in Civ, waar het voelde alsof wie de meeste tegels kon vasthouden, gewoon zou winnen. Legercommandanten, gecombineerd met de nieuwe gevechtsanimaties en prachtig ogende eenheden, maken gevechten echt leuk in Civilization VII, wat me aangenaam verrast was, aangezien ik meestal pas veel later in het spel deelneem aan oorlogvoeren.

De omgevingen en algehele visuals hebben deze keer een duidelijke upgrade gekregen, en het is de eerste keer dat ik het gevoel heb dat we een Civ-game echt mooi kunnen noemen. In het verleden zagen de graphics er ofwel te oud uit of - zoals in het geval van Civilization VI - te cartoonachtig en maf. Civilization VII combineert het uiterlijk van Civ V en Civ VI, waardoor een spel ontstaat dat je niet alleen in detail kunt bekijken, terwijl je je rijk overspoelt om al je kleine gebouwen en eenheden te bekijken. Het lijkt erop dat Civilization VII weet dat het er ook goed uitziet, omdat het vaak pronkt met zijn visuals wanneer je een wonder bouwt of een natuurramp onder ogen ziet.

Het beheren van je steden is nog nooit zo gestroomlijnd geweest, want elke keer dat je een nederzetting laat groeien, verbeter je automatisch de tegel die je kiest, en breid je je grenzen uit als je kunt. Districten zijn terug, waardoor je stedelijke en landelijke gebieden van een nederzetting kunt creëren, en de focus op steden als je secundaire nederzettingen neemt opnieuw een aantal elementen uit de handen van de speler, zodat je je kunt concentreren op de leuke dingen van het bouwen in je grootste stad. Natuurlijk kun je van een stad een stad maken, maar daar heb je goud voor nodig, waarbij de kosten oplopen met elke andere stad die je hebt. Deze veranderingen klinken misschien controversieel voor een hardcore Civ-speler, maar ze zijn een geweldige manier om alle nieuwigheid van het spel onder de knie te krijgen zonder te verzanden in het micromanagement dat je eerder had. Er is nog genoeg ruimte om je imperium efficiënter te maken, maar ik moet zeggen dat ik de arbeiders erg mis. Hun afwezigheid legt de focus van het spel veel meer op je militaire eenheden en de productie van nederzettingen, in plaats van je af te vragen wat je burgers van plan zijn.

Al met al is Civilization VII een meer dan waardige opname in deze historische franchise. Zoals bij elke Civilization-game, zullen niet alle veranderingen door elke fan worden verwelkomd, maar grotendeels is dit een gestroomlijnde 4X-strategie die net zo eindeloos speelbaar is als zijn voorgangers, en een titel waar ik van heb genoten, wratten en zo.