Darksiders III

De geliefde hack-and-slash franchise Darksiders is na zes lange jaren eindelijk terug. Terwijl fans van de reeks zich verzamelen voor de release voor het nieuwe avontuur met een van de ruiters van de Apocalyps, hebben wij zelf ook iets verzameld, namelijk enkele hoofdzonden.

De derde games in de reeks biedt spelers de mogelijkheid om de krachten te gebruiken van een "nieuwe" ruiter. In het verleden hebben we als War gestreden, gevochten als Death, en dit keer bewegen we behendig over het slagveld als Fury - het eerste en enige vrouwelijke hoofdpersonage onder de ruiters. Fury beweegt als een acrobaat terwijl ze haar vijanden afslacht, gebruikt een zweep van wat lijkt op prikkeldraak en beschikt over enkele toffe magische krachten die haar broers niet hebben, maar daar later meer over.

Aan het begin van de game loopt de speler naar de vurige troon van de Council waar War vastgeketend zit aan een enorme steen voor een misdaad die hij volgens hem niet heeft begaan. Deze misdaad betreft het openen van de zevende zegel waardoor de balans in de wereld is verstoord. Fury krijgt de missie om de zielen van de zeven hoofdzonden die zijn losgelaten te vinden en terug te brengen. Met War in de boeien, Death die nergens is te vinden en Strife die "met andere zaken bezig is" (vager kan het bijna niet), is Fury de enige die kan helpen de balans terug te brengen. Het gevolg van War's acties hebben impact op Fury's avontuur, waardoor ze gedwongen wordt een Watcher (een soort van spion van de Council) mee te nemen terwijl ze de hoofdzonden zoekt. De Watcher zweeft met Fury mee terwijl ze de verstoorde wereld doorkruist en geeft haar onderweg bruikbare tips. Na het verlaten van de troonkamer grijpt War zijn zus aan en waarschuwt haar voor samenzwerende krachten tegen de ruiters, vertelt Fury haar hart te vertrouwen en benadrukt wederom dat hij onschuldig is.

Als je vervolgens wordt losgelaten in een vijandige omgeving maak je kennis met de basisbesturing en gameplaymechanismen. Vrijwel direct komt Fury in een gevecht terecht met enkele demonische 'minions' die door de straten van de stad, die is verwoest door de chaos die Fury probeert te verbannen, dwalen.

Het vechten is vrij eenvoudig, waarbij de X-knop de aanvalsknop is (Y in Fire Form). Deze verschillende keren indrukken, ingedrukt houden en combineren met een sprong (of dubbele sprong) of met ontwijken levert verschillende aanvallen op. Fury ontwijkt vijandelijke aanvallen met de rechterschouderknop en als je deze perfect timet wordt de tijd vertraagd. Hierdoor heeft Fury genoeg tijd om een vijand uit te schakelen, vooral als deze nog met ze rug naar je toe staat (dit bleek de beste aanvalsmethode te zijn in de game, vooral bij eindbaasgevechten - oefening van het begin baart kunst).

Fury's vechtbewegingen zijn erg anders dan die van haar broers in de voorgaande games. Het grote verschil is haar acrobatische aard. Haar zweep past goed bij deze bewegingen door de veelzijdigheid qua afstand en Fury's springaanvallen, evenals het ontwijkmechanisme, maakt het afslachten van de luizige demonen een makkie. Later in de game speel je Fire-krachten vrij voor Fury, waardoor ze een volledig nieuwe aanvallen krijgt, evenals de mogelijkheid om hoger te springen door het gebruiken van vlammen. In deze staat kan ze Y gebruiken om aan te vallen, de kracht krijgen om door lava te lopen en door webben slaan zonder een explosief insect nodig te hebben. Ze krijgt ook de Chains of Scorn als wapens, die minder bereik hebben, maar vijanden in de fik kunnen steken. Naast de Fire Form (en anderen) kan ze ook schakelen naar de Havoc Form, waardoor ze in een gigantische krachtpatser verandert, alhoewel deze vorm aan tijd is gebonden.

De wapens die Fury hanteert voelen, alhoewel je er voor kunt kiezen om deze gaandeweg om te ruilen, als een natuurlijke verleningen van haar lichaam. Ze kunnen verder in de game tevens geüpgraded worden met verbeteringen die in de wereld zijn te vinden (evenals adamantium en andere voorwerpen, afhankelijk van wat je wilt upgraden). De verbeteringen kunnen op hun beurt ook weer worden geüpgraded in twee verschillende vertakkingen. Hiervoor moet je respectievelijk engel- of demoonscherven voor vinden.

De spelwereld biedt genoeg omgevingspuzzels, evenals enkele platformgedeeltes en Metroidvania-achtige stukjes. Hier moet je over gapende hellegaten slingeren, magie gebruiken, je Fire Form gebruiken om verder te springen of ontploffende kevers gebruiken om webben weg te halen. Vaak zijn de puzzels de moeite, aangezien ze upgrades, zielen of 'collectibles' opleveren. Alle collectibles zien er uit als gele, glinsterende 'orbs' en zijn vanaf een afstandje te zien, zelfs al kan je deze nog niet bereiken. Over orbs gesproken de wereld zit vol met vijanden die je zielen jatten en er zijn verschillende kleuren orbs te vinden. Groene orbs vullen je Nephilim's Respite (een voorwerp waardoor je weer volledig tot leven komt, die zich hervult als Fury 'levelt' of doodgaat) aan, blauwe orbs zijn de in-game valuta en gele orbs vullen je Wrath-balkje aan, die gebruikt wordt voor de verschillende Forms of een speciale aanval. Deze orbs verschillen van de collectibles en vliegen vanzelf naar Fury toe nadat ze vijanden heeft afgeslacht.

De hoofdzonden zijn in de game de schurken. De eerste zonde die je treft is Envy, halfvogel halfmens, die alles voor zichzelf wilt hebben en mensen belachelijk maakt evenals de ruiters die ze moeten beschermen. Natuurlijk moet Envy dit met haar leven bekostigen en tijdens dit eindbaasgevecht krijg je te maken met interessante, maar voorspelbare aanvallen. Ze valt Fury met enkele snelle aanvallen aan als ze te dichtbij komt, springt de lucht in en landt weer met een dodelijke schokgolf. Als Fury afstand neemt bestookt ze deze met een lading aam explosieve energie.

Als Fury te vaak wordt geraakt kun je naar boven drukken op de vierpuntsdruktoets om je te genezen met Nephilim's Respite of een andere voorwerp gebruiken door naar links of rechts te drukken om je sterker te maken of te genezen. Als je Envy voldoende hebt geraakt voert ze een aanval uit die de twee door de vloer van het gebouw slaat, om zelf vervolgens naar boven te vliegen. Vervolgens moet je naar boven klimmen en slingeren om Envy weer naar beneden te krijgen. Na het gevecht wordt je getrakteerd op een tussenfilmpje én een nieuw voorwerp.

Dat is een talisman waarmee Fury de ziel van Envy mee kan vangen. Deze talisman gloeit bovendien op als één van de zeven hoofdzondes in de buurt is en toont ook twee icoontjes op je kompas aan de bovenkant van het scherm: een schedel voor de doodszone die het dichtste bij is en stipjes waar de andere hoofdzondes zijn te vinden. Iedere hoofdzonde, evenals enkele andere vijanden, laten hun gekristalliseerde overschot achter die je kunt oppakken met B en vervolgens kan verpulveren. Hiermee krijgt Fury zielen om te verkopen aan Vulgrim Plinth, een handelaar die je aan het begin van de game ontmoet. Het inwisselen van zielen geeft Fury vaardigheidspunten om haar leven, aanval of magie mee te upgraden. Nadat je Vulgrim voor het eerst ontmoet kun je bovendien gebruik maken van de Serpent Holes, een netwerk van paden om mee te 'fast travelen'.

Als je Haven bereikt, een gigantische boom op de wereldkaart, ontmoet je Ulthana, een dwergsmit, evenals zijn familie en enkele menselijke vluchtelingen die je vertellen mensen die je onderweg vindt terug te sturen naar Ulthana (dit zijn gelukkig geen Escort-missies, maar ze worden direct getransporteerd). Deze mensen zijn door heel de spelwereld te vinden en zijn één van de vele collectibles. Ulthane, alhoewel hij veel vraagt, is een bruikbare handlanger en de plek om heen te gaan om je wapens te upgraden.

Er was één ding dat ons wist te verrassen in Darksiders III: de moeilijkheidsgraad. Deze game is ongelofelijk meedogenloos, zelfs als je eerder al veel hack-and-slash games hebt gespeeld. We hebben zelfs de game een stukje op "Story" gespeeld, het meest toegankelijke niveau, en zelfs daarop hadden we nog moeite met de gevechten. Natuurlijk baart oefening kunst, maar nieuwkomers gaat dit gegarandeerd de nodige kopzorgen opleveren, waarbij het 'checkpoint'-systeem vaak oneerlijk kan aanvoelen.

Een ander minpunt (zelfs al is die moeilijkheidsgraad niet voor iedereen iets negatiefs), naast enkele framerate problemen en willekeurige vastlopers, zijn de graphics. Darksiders III is zeker niet de mooiste. De 'textures' en personages zien er gedateerd uit, zelfs 'last-gen' in sommige gevallen. De visuele stijl weet het gelukkig enigszins te redden. De eindbaasgevechten vallen grotendeels ook wat tegen. Sommige zijn fantastisch en hebben veel interessante gameplaymechanismen (het eerste gevecht was onze favoriet), maar veel andere voelen gewoon als eenvoudige vijanden. Dat is enorm teleurstellend, vooral doordat je vaak een behoorlijke zoektocht achter te rug hebt om deze hoofdzonde te vinden.

Afgezien hiervan is Darksiders III echter een puike gevarieerde game met meer dan genoeg om te doen, een goed ontworpen spelwereld en gevarieerde vijanden. Het kent enkele problemen, waarvan de inkakkende framerate en vastlopers misschien nog wel de meest vervelende zijn, maar als Darksiders-fan zijn we zeker niet teleurgesteld in dit derde deel. Voor de toekomst staat er bovendien als de nodige downloadable content in de planning en daar kijken we heel erg naar uit.