Nederlands
Gamereactor
reviews
Octopath Traveler

Octopath Traveler

Acht avonturiers. Acht verhalen. Geen correlatie.

HQ

Weten deze acht helden zichzelf een plekje toe te eigenen in de hoogste regionen van het jrpg-genre? Dat is de vraag die we in ons achterhoofd hadden tijdens het spelen van Octopath Traveler voor deze review. Square Enix levert een verhaal af in een fantasiewereld, dit keer op de Nintendo Switch, dat zelfs aan de slag gaat met enkele hedendaagse onderwerpen en dat alles vormgegeven met nostalgische 'sprites' en een vleugje 3D. Het ziet er geweldig uit en doet ons zelfs af en toe vermoeden dat de titel het stokje daadwerkelijk over kan nemen van enkele klassiekers uit het genre.

De acht verhalen waar de titel op zinspeelt wisten ons redelijk koud te laten, maar die warmte is wel terug te vinden in de rest van de game. Octopath Traveler heeft vele positieve punten en nodigt spelers uit om de wereld van Orsterra te verkennen in een rpg met het gestage speltempo waar we zo dol op zijn in het genre. Het grootste probleem van deze game is echter dat het synergie mist tussen de acht verhalen en diens personages. Dat is jammer, vooral gezien de ontwikkelaar de afgelopen tientallen jaren juist hiermee bekend is geworden.

Octopath Traveler

Begrijp ons niet verkeerd. Dit schrijven we omdat we hoge verwachtingen hadden, en al met al is het nog steeds een noemenswaardige titel. De traditionele rpg-mechanismen, zoals het turn-based systeem en de 'jobs' spelen hierbij een belangrijke rol, evenals nieuwe elementen zoals het Boost-systeem. Hiermee verdien je elke beurt punten en deze gebruik je vervolgens om meerdere aanvallen tegelijkertijd uit te voeren of bepaalde vaardigheden te verbeteren. Het is verre van vernieuwend en uniek (we zagen dit al in de Bravely-games), maar het werkt goed genoeg.

Dit is een ad:

De Break- en Defence-systemen zijn zelfs beter in Octopath Traveler. Als je tegen een vijand vecht moet je zoeken naar hun zwakke punten met een combinatie van aanvallen waarbij je zwaarden, bijlen, speren, bogen en spreuken gebruikt. Keer op keer tot je uitvogelt wat het meeste schade doet. Op dat moment moet je deze vijand herhaaldelijk bestoken met deze aanval, ze verbluffen en verzekeren dat ze je de volgende beurt niet meer kunnen aanvallen.

Dat klinkt op papier misschien simpel, maar door de verschillende monsters en bepaalde beperkingen is dit een ingewikkeld systeem dat gevechten veel lastiger maakt om te winnen. Als je naar de volgorde van beurten kijkt (wat aangegeven wordt middels een lijn boven aan het scherm) zie je dat deze door elkaar heen loopt en volgepakt is, en geleidelijk steeds moeilijker wordt doordat vijanden zich verbeteren en voorheen rustige gebieden zich snel vullen met nieuwe tegenstanders om te verslaan.

Octopath TravelerOctopath Traveler

Octopath Traveler wil dan ook niet gemakkelijk zijn, ook al is de volledige spelwereld vanaf het begin aan beschikbaar en kun je gaan waar je heen wilt. Tijdens het avontuur moet je met de verschillende 'classes' van personages spelen om het perfecte team te maken. Er zijn geen gemakkelijke gevechten, vooral als je niet goed voorbereid op pad gaat. Als je echter klaar bent voor actie, is het bevredigend om een groep monsters te vinden en deze af te maken terwijl je 'party' zonder kleurscheuren het gevecht doorkomt.

Dit is een ad:

Er zijn acht hoofdpersonages, waarvan je er per keer slechts met vier op pad kunt gaan (je kunt ze verwisselen in iedere herberg). Ze kunnen ook van 'job' veranderen als je deze vindt in de grotten waar ze verstopt liggen. Er is een progressie bij deze 'jobs', ook al zijn er vaardigheden vrij te spelen met punten die je verdient tijdens gevechten, en om alle verschillende jobs te bemachtigen moet je iedere uithoek van Orsterra bezoeken. Alleen dan kun je een 'thief' van Olberic maken, in plaats van een 'knight' of Primrose een 'hunter' in plaats van een 'dancer'.

Deze hoeveelheid aan variatie maakt het vechten een van de meest vermakelijke gedeeltes van het avontuur. Jammer genoeg, valt dat niet te zeggen over de Path Actions. Met deze acties kunnen spelers in de spelwereld personages uitdagen, onderhandelen en zelfs specifieke niet speelbare personages oproepen. Deze Path Actions zijn echter niet zo breedvoerig als het op het eerste gezicht lijkt. Deze hadden makkelijk tot vier stuks beperkt kunnen worden, aangezien sommige vrijwel hetzelfde zijn (met slechts enkele genuanceerde verschillen). Primrose of Ophilia kunnen bijvoorbeeld allebei een niet speelbaar personage oproepen om ze uit de brand te helpen, maar Primrose doet dit met "allure" en Ophilia met "guide".

Octopath Traveler

Het zijn verschillende aanpakken die tot dezelfde uitkomsten leiden: voorwerpen, informatie, een tijdelijke personage of een gevecht opleveren. Er zit verschil in het goed en fout uitvoeren van iets, maar er zit geen daadwerkelijk verschil in de keuzes die je maakt. Datzelfde kan gezegd worden over de zijmissies, deze verschillende in moeilijkheid, maar voelen meestal gewoon als bezigheidstherapie.

Het is een schande dat een game met zoveel potentie blijft struikelen over kreukels die hadden platgestreken moeten worden. Echter zijn er enkele gebieden waarin Octopath Traveler geweldig is en uitblinkt in stijl, zoals de algemene gameplay en de audiovisuele kant van de productie. Deze slaagt erin het gevoel van onvervulde potentie te verzachten die je wellicht besluipt bij ieder gespeeld uur.

We hoeven de 2D HD-stijl niet uitgebreid te bespreken, aangezien ieder screenshot of video voor zich spreekt. Het is een unieke techniek die het mogelijk maakt om de anderzijds 'gepixelde' personages er nog beter uit te laten zien met de nodige persoonlijkheid. Trucjes voor het licht- en schaduwgebruik zijn overal terug te vinden, samen met scherptediepte-effecten en obstakels die voor de cameraperspectief. Het geeft het gevoel alsof je naar een klein poppentheater kijkt, waar je personages vrijelijk in kunt bewegen en tijdens ieder gevecht sprake is van vuurwerk.

De muziek is ook briljant. We moeten hierbij Yasunori Nishiki bij naam noemen. Ook al zijn de meeste nummers behoorlijk melancholisch, verdienen de meeste het om ook buiten de game om met volle aandacht geluisterd te worden. Zo goed zijn deze. We zijn er zeker van dat we vanaf nu aan veel meer gaan horen van deze opkomende componist.

Octopath TravelerOctopath TravelerOctopath Traveler
Octopath Traveler

Dat we veel positieve elementen hebben opgemerkt komt doordat Octopath Traveler, wederom, een erg goede game is. Dit is echter tegelijkertijd ook frustrerend aangezien zo dichtbij een echt fantastische titel komt. Sommige spelers zien het wellicht als een spiritueel vervolg op Final Fantasy VI, vooral door de visuele stijl en de uitdaging, maar het komt echt bij lange na niet in de buurt van dat niveau. Het verhaal van de klassieker uit 1996 was erg traditioneel: met een schurk en een team dat hem moet verslaan. Het was daarbij erg makkelijk om je in te leven in de personages, hun onderlinge relaties en groei - zowel individueel en als een team. In Octopath Traveler ontstaat die band gewoonweg nooit.

De interactie tussen de helden zijn beperkt tot wat gebabbel dat tussendoor geactiveerd kan worden. Ieder verhaal staat los van de rest en de geringe verbindingen tussen de personages is lang niet genoeg om een groter overkoepelend verhaal op te zetten - wat aan na het voltooien van de acht individuele hoofdstukken wellicht had kunnen onthuld. Er is dan ook geen sprake van een epische reünie of een grootste finale, noch een hint naar iets wat de personages aan elkaar bindt. Het zijn 'travellers' die elkaar bij toeval hebben gevonden en besluiten als een team samen te werken. Niets meer en niets minder. Het gevoel dat je kameraadschap opbouwt gaat hierdoor verloren en de nadruk wordt keer op keer gelegd op de individualiteit.

Gelukkig is het verhaal van ieder afzonderlijk personage goed genoeg om het interessant te houden en het durft ook enkele lastige onderwerpen te behandelen, zoals prostitutie en mensenhandel. De individualiteit van de verhalen geeft de spelers een kans om zijn eigen pad te kiezen met enorm veel vrijheid. Je kunt de hoofdstukken die je het leukst vindt volgen door de steden te bezoeken waar deze zich afspelen. Er is een standaardpatroon in alle verhalen, maar het feit dat je kunt kiezen waar je heengaat en met wie is vrij ongewoon voor een rpg als deze en die flexibiliteit is meer dan welkom.

Octopath Traveler heeft genoeg te bieden, maar er zijn enkele minpunten die we niet kunnen wegwuiven. Het combineert de traditionele aspecten van het genre met zijn eigen persoonlijkheid om een hedendaags gevoel op te leveren, ondanks het klassieke uiterlijk. De game is gevuld met veeleisende gevechten, magie en de nodige geheimen om te ontdekken. Het blijft dicht bij het nalatenschap van de grootste namen uit het genre met een verhaal dat bestaat uit acht verschillende verhalen. Het is een lange reis met een pad dat het bereizen waard is, maar niet het onvergefelijk avontuur waar we eigenlijk op gehoopt hadden.

HQ
Octopath Traveler
08 Gamereactor Netherlands
8 / 10
+
Verslavende gevechtmechanismen; goed gebalanceerde moeilijkheidsgraad; enkele verhalen zijn goed en gedurfd; geweldige presentatie en soundtrack.
-
Acht verhalen die nauwelijks een band hebben; personages zijn slechts metgezellen; weinig variatie dan het lijkt in Path Actions.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen