Rise of the Ronin

Rise of the Ronin begon officieel met de ontwikkeling in 2015 als een passieproject voor de Japanse ontwikkelaar Team Ninja, waarbij de geschiedenis van het land tot leven werd gebracht met een aantal snelle gevechten, een ingewikkeld verhaal en meer. De visie voor het spel zou echter al daarvoor zijn begonnen. Andere projecten zoals Nioh stonden in de weg, maar nu is het eindelijk zover.

Rise of the Ronin staat voor de deur, en wij zijn de ronin die inderdaad opkomt. Door de rol van de Blade of the Veiled Edge op ons te nemen, herpakken we onszelf van een tragische gebeurtenis in het begin van het verhaal en smeden we onze eigen toekomst, terwijl we door een van de meest tumultueuze tijden in de Japanse geschiedenis slingeren.

In tegenstelling tot Nioh en Wo Long: Fallen Dynasty, die beide geïnspireerd zijn op de geschiedenis, maar in de kern fantasiespellen zijn, heeft Team Ninja hier alles uit de kast gehaald om spelers te verrijken in de geschiedenis van het 19e-eeuwse Japan. We spelen niet alleen de videogameversie van een leerboek, omdat we nog steeds invloed hebben op de loop van de geschiedenis als we dat willen, maar er is een indrukwekkend niveau van detail en zorg om je in dit revolutionaire tijdperk voor Japan te plaatsen en sleutelfiguren uit de geschiedenis nieuw leven in te blazen als goed uitgewerkte personages. Het helpt waarschijnlijk dat er in deze periode natuurlijk veel conflicten waren, dus er zijn veel geweldige momenten voor ons om ons zwaard te laten zien en wat koppen te laten rollen, maar de nadruk van Team Ninja op de setting en het verhaal mag hier niet onopgemerkt blijven.

Rise of the Ronin voelt als een hoogtepunt van Team Ninja's eerdere werk als het gaat om het verhaal. Vooral de bijpersonages helpen het verhaal echt te laten stromen, en wat op het eerste gezicht een vrij duidelijk geval van goodies vs baddies lijkt, ontwikkelt zich tot een punt waarop je niet zeker weet of elke kant die je had kunnen kiezen echt de juiste kan worden genoemd.

Veel van de sterke punten in de NPC's komen voort uit het obligatiesysteem van Rise of the Ronin. Wanneer je een belangrijk persoon ontmoet in Rise of the Ronin, zul je ze niet alleen af en toe benaderen voor een missie en ze zien opduiken in tussenfilmpjes. U kunt uw relatie met hen verder ontwikkelen door middel van geschenken en praten. Verhaalscènes kunnen ook helpen bij het opbouwen van je band, afhankelijk van de beslissingen die je kiest, vergelijkbaar met het goedkeuringssysteem in Baldur's Gate III. Hoe sterker je band met je bondgenoten, hoe groter de kans dat ze je gunsten verlenen en hoe sterker ze zijn in de strijd.

Tijdens bepaalde missies kun je maximaal twee NPC-bondgenoten (of gewone andere spelers) meenemen om de last van het uitschakelen van vijanden te delen. Dit is een enorme hulp als het gaat om lastigere gevechten, omdat taaie vijanden en bazen in Rise of the Ronin op je zullen zijn als vliegen op honing als je niet oppast. Een moment krijgen om te genezen kan zeldzaam zijn in deze ademloze vechtpartijen, en dus is het hebben van een bondgenoot of twee om de hitte van je af te krijgen een letterlijke redder in nood.

De echte sadisten zullen dit niet graag horen, maar gelukkig kunnen ze de moeilijkheidsgraad gewoon opvoeren en zelfs bondgenoten uit deze missies verwijderen als ze dat willen. Anders zijn de gevechten van Rise of the Ronin een genot om te spelen. Het loont de moeite om je echt in de strijd te storten, want hoe verder je komt, hoe meer je toegang krijgt tot verschillende vechtstijlen en je voelt je over het algemeen meer een legendarische zwaardvechter of -vrouw. De Counterspark-monteur is bijzonder effectief om je het gevoel te geven dat je een absolute gevechtsgod bent, want als je de timing van het pareren van een vijand onder de knie krijgt, word je bijna niet te stoppen.

De gevechten van Rise of the Ronin zijn niet de meest uitdagende die ik heb gespeeld, maar in plaats van je te concentreren op het belonen van je door je een baas op het nippertje te laten verslaan, blijf je terugkomen op de gevechten van Ronin omdat het gewoon leuk is om mee te spelen. Het kiezen van een nieuwe vechtstijl, wapen en subwapen kan de manier waarop je je duels benadert volledig veranderen. Er is veel variatie, maar Team Ninja heeft niet gekozen voor kwantiteit boven kwaliteit, want elk van de wapens waarmee je jezelf kunt uitrusten heeft een bevredigende diepte.

Zelfs als de gevechten leuk zijn om in Rise of the Ronin te spelen, kan het zijn dat je ze in sommige gevallen wilt vermijden. Als je in een hinderlaag wordt gelokt door zelfs twee vijanden, kun je gemakkelijk gehavend raken. Stealth komt vaak van pas in Rise of the Ronin, en hoewel de game niet zoveel nadruk legt op rondsluipen, voelt het nog steeds ongelooflijk lonend om een route te plannen, een vijand van een dak te grijpen voordat je hun nek breekt, van je zweefvliegtuig naar beneden te zweven om de volgende aan te pakken, en krijg een groot deel van de schade op een baas door ze in de rug te gooien.

Afgezien van de bloederige kanten van het spel, is er ook een hele mooie wereld om te verkennen. De game is niet de meest adembenemend gedetailleerde die je ooit zult zien, maar Rise of the Ronin is meestal behoorlijk mooi, vooral als je je bovenop een heuvel bevindt, uitkijkend op een veld met kersenbloesems of Mt. Fuji in de verte. In tegenstelling tot de diepe gevechten van de game, voelt de open wereld echter grotendeels oppervlakkig en behoorlijk vaag aan. Het doet erg denken aan een recente Assassin's Creed-game, waar veel te doen is - katten om te aaien, bandietenkampen om op te ruimen, foto's om te maken, meer katten om te aaien - maar je vraagt je vaak af wat het voor zin heeft om er iets van te doen, behalve XP krijgen en je grote lijst met dingen invullen om te verzamelen. Sommigen zullen genieten van deze stijl van open wereld, maar het is iets dat nu tot het verleden behoort, vooral als we open-wereldervaringen hebben gehad zoals Elden Ring en The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom. De wereld is gewoon de wereld in Rise of the Ronin, een achtergrond in plaats van een personage op zich waar je constant meer over wilt weten. Wanneer het verhaal, de bijpersonages en hun missies zo uitnodigend zijn, voelt dit als een schande.

Hoewel Rise of the Ronin een natuurlijke evolutie is van Team Ninja's eerdere werk, is het er niet in geslaagd om al het vet van zijn vorige games kwijt te raken. Het buitsysteem is namelijk een beetje een puinhoop. Na bijna elk gevecht krijg je een stuk uitrusting dat meestal gewoon in je inventaris blijft zitten totdat het wordt verkocht of gedemonteerd. Wanneer elk stuk buit dat geen goud gloeit behoorlijk onnodig aanvoelt, is het gemakkelijk om gefrustreerd te raken door de rommel naarmate het spel vordert. Echt, het enige wat je hoeft te doen is het item te kiezen met het grootste aantal en de hoogste zeldzaamheid, aangezien de rest van de buffs die je krijgt vaak vrij verwaarloosbaar zijn. Als de buit schaarser was en er meer toe deed, zou ik het misschien niet erg vinden om wat inventaris te rommelen, maar de manier waarop Rise of the Ronin zijn buit implementeert, zorgt ervoor dat ik vermijd om items van vijanden op te pakken, tenzij ik wat genezing nodig heb.

Rise of the Ronin zal veel vergelijkingen trekken naarmate meer mensen het in handen krijgen, en hoewel het inspiratie haalt uit veel succesvolle games, mag het werk van Team Ninja bij het creëren van een geweldige actie-RPG vol verslavende gevechten, uitstekende traversal en een verhaal dat je de hele tijd verslaafd houdt, niet worden verminderd. Er zijn enkele misstappen die voorkomen dat Rise of the Ronin buitengewone hoogten bereikt, maar toch is het nog steeds een titel die gemakkelijk aan te bevelen is.