Nederlands
Gamereactor
reviews
A Total War Saga: Thrones of Britannia

Total War Saga: Thrones of Britannia

TCA neemt ons mee terug naar de 9e eeuw voor zijn meest gedetailleerde en innemende Total War tot dusver.

HQ
HQ

Total War is aan het opbreken. Het was helemaal niet lang geleden dat de reeks een opeenvolging was van titels in verschillende historische periodes, kriskrassend door het verleden in een willekeurige volgorde. Ontwikkelaar The Creative Assembly sleutelde aan de formule aan de hand van de beperkingen van de technologie uit het desbetreffende tijdperk. Die formule, ondanks alle veranderingen die we door de jaren heen hebben gezien, blijft grotendeels intact; spelers verplaatsen hun legers in een regio, pauzeren alleen om de uitkomst van real-time gevechten te bepalen als twee tegenovergestelde krachten elkaar treffen. Dit was zo voor vele jaren, tot een recente uitbarsting van uitbreiding in de franchise de wereld van Warhammer verkende, mobiele apparaten veroverde en zich zelfs in het rijk van free-to-play online multiplayergames waadde.

Hoewel de algehele merk zich verbreedt valt te betwisten dat de reeks qua historische oorlogsvoering juist inzoomt op sleutelmomenten in de geschiedenis en sinds Rome II hebben we steeds meer gefocuste Total War-games gekregen. Rome II is een uitgebreide strategiegame met een enorme 'campaign-map'; Attila bracht spelers dieper Europa in, waar het West-Romeinse Rijk begon te ploeteren en de bevolking migreerde door klimaatverandering; en nu met Thrones of Britannia gaan we enkele honderden jaren later verder in Brittannië, tijdens een van de bepalende periodes in de geschiedenis van het eiland: de samensmelting van de Angelsaksische koninkrijken.

Thrones of Britannia is een "Saga", wat diens plek in de reeks betreft. Dat is in principe een nieuw label om meer gefocuste delen te beschrijven die een specifieke periode in de geschiedenis van dichtbij bekijken. De Saga-reeks bevat bijvoorbeeld niet titels zoals het aankomende Total War: Three Kingdoms, wat wederom een uitgebreide game is met een enorme map die een lang periode beslaat (China,190 na Christus). Thrones of Britannia aan de andere kant heeft een erg specifiek startpunt - 878 voor Christus - kort nadat Alfred de Grootte terug komt van een adempauze na het grote Vikingleger te hebben bevochten in Zuidwest Brittannië. De game begint met Angelsaksische landen in het Zuiden, de Vikingen in het Noorden en Oosten, waarbij de confrontatie tussen beide wordt omboord door Welse en Gallische koninkrijken in het Noorden en Westen. En zo begint een oorlog die uiteindelijk eindigt in de formatie van Engeland en de identiteit van de Engelse bevolking.

Dit is een ad:
A Total War Saga: Thrones of Britannia
Brittannië heeft misschien een kleine speelruimte vergeleken bij voorgaande wereldkaarten, maar er zijn enorm veel details te vinden.

Zoals bij iedere Total War vergroot je eigen band met de periode het plezier dat je er uit haalt en we moeten daarom nu meldden dat we gefascineerd zijn door dit gedeelte van de Britse geschiedenis. Hoewel we geen experts zijn weten we genoeg om enkele van de eigenaardigheden uit deze periode te herkennen in enkele interessante gameplaymechanismen. Een overduidelijk voorbeeld bij Alfred's factie is de Witan, een raad die samenkwam om staatszaken te bespreken. Door deze optie te gebruiken kan de speler algemene bevelschriften uitgeven die vervolgens invloed hebben op je volledige campaign, zoals het verhogen of verlagen van belasting. Een ander voorbeeld is het werven van nieuwe generaals en gouverneurs voor je factie die je vaak geld moet toestoppen om ze tevreden te houden, iets wat enorm vervelend kan voelen aan het begin. Echter werd de Angelsaksische hiërarchie tijdens dit tijdperk gedomineerd door een cultuur met giften. De machtigste oorlogsheren en koningen moesten deze cadeaus voor lief nemen of een muiterij riskeren onder hun luitenants. Het was immers een tijdperk van huurlingen.

Thrones of Britannia's geconcentreerde focus geeft The Creative Assembly de kans om diep in het tijdperk te duiken, zoals de studio dat nooit eerder heeft kunnen doen. De enorme aandacht voor details werkt enorm goed. De wereldkaart is bijvoorbeeld enorm uitgebreid en, ondanks dat het alleen de Britse eiland bevat, voelt het nog steeds enorm (we hebben Rome II opgestart om het verschil in schaal en details te bekijken, het contrast tussen de twee versies van Brittannië is gigantisch). Elk groot koninkrijk zit in de game, met de grotere steden ondersteund door kleinere nederzettingen en het is werkelijk best wel leuk hoe de Engelse plaatsnamen vertaald zijn in de hedendaagse wereld. Wederom verdien je geld met de gebouwen in je steden en wederom level je deze omhoog terwijl je de productiviteit balanceert voor algehele stabiliteit en het bouwen/onderhouden van een leger. Dit gedeelte van de game is relatief onaangeraakt, afgezien van het verwijderen van enkele krachtige eenheden, en het werkt nog steeds erg goed.

A Total War Saga: Thrones of BritanniaA Total War Saga: Thrones of Britannia
De gevechten zijn even episch als voorheen, met duizenden soldaten die de degens kruisen.
Dit is een ad:
HQ

Een ander deel van de game dat grotendeels intact is gebleven is het vechten. De afgelopen jaren hebben we genoeg verfijning gezien op dit gebied, maar we hebben het voornamelijk over subtiele evolutie in plaats van een grootste revolutie. Dat blijft het geval en als je bekend bent met de standaard steen-papier-schaar-opzet van de real-time gevechten, waar honderden soldaten elkaar treffen op grote slagvelden, voel je je direct thuis met hetgeen dat Thrones of Britannia biedt. Jazeker, er is daadwerkelijk weinig hier dat verfrissend voelt en de eenheden die we besturen zien er niet echt anders uit dan wat we in voorgaande delen hebben gezien. Wat dat betreft, en met betrekking tot de basisstructuur van de strategische laag, wordt het je vergeven om te denken dat dit meer van hetzelfde is. Dankzij enkele verfijningen aan het progressiesysteem en de politiek, vonden we dit een van de meest meeslepende Total War-games die we in jaren hebben gespeeld.

The Creative Assembly heeft de afgelopen tijd gekeken naar manieren om meer smaak te geven aan het turn-base strategiegedeelte van de game. Met Warhammer was dat makkelijk dankzij de fantasiewereld en de asymmetrie van de facties, maar met Rome II en Attila probeerde het meer intrige toe te voegen door de in-game politiek meer pit te geven. Hoewel dit een stap in de juiste richting was wist geen van beide games de spijker echt op de kop te slaan. Echter nu, met de geconcentreerde focus van Thrones of Britannia, kon de studio de persoonlijkheden van de personages die je iedere beurt ontmoet dieper verkennen. Je naaste volgelingen hebben dit keer duidelijke beweegredenen en een nadruk op karaktertrekken en vaardigheden laat bepaalde persoonlijkheden uitblinken en van meer belang zijn in het verhaal. Veel van deze opties waren er al eerder, maar nu zijn deze meer uitgewerkt en aanwezig. Iedere beurt is hierdoor een stuk interessanter.

Thrones of Britannia zit niet op hetzelfde niveau als een Paradox-game wat diepgang van de personages betreft, maar The Creative Assembly heeft desalniettemin een grote stap in de juiste richting gezet en dit gedeelte van de game is veel meer toegankelijker dan ooit tevoren. Terwijl je verder komt level je niet alleen je factieleider omhoog, maar ook al hun onderdanen en balanceer je de behoeftes van je leger naast die van een uitgestrekter koninkrijk. Belangrijk, aangezien je steeds duidelijker kan zien waar al deze statistieken en vaardigheden in de hele campaign van invloed op zijn en hoe de karaktertrekken van ieder personage de gebeurtenissen veranderen. In vorige Total War-games waren de interacties met je onderdanen nooit een verkooppunt, maar er is hier veel meer om je tanden in te zetten - met kleine verhaallijnen die tussen de gevechten ontstaan, waarbij de vele personages om je heen iets beramen.

A Total War Saga: Thrones of BritanniaA Total War Saga: Thrones of Britannia
De vernieuwde gebruikersinterface ziet er geweldig uit en alles is duidelijker en toegankelijker.

Een andere verandering waar we dol op zijn is het afstappen van de 3D-art van de personages ten faveure van meer artistieke personageportretten. De gehele gebruikersinterface heeft geprofiteerd van een subtiele, maar veelbetekenende revisie. De lay-out van de iconen en menu's zijn allemaal makkelijker om onder de knie te krijgen en de notificaties voelen ook meer gestroomlijnd. Er zijn zeker meer details om rekening mee te houden, maar de verbeterde presentatie doet uitstekend werk om de spelers op de hoogte te houden van alles wat er gebeurt, wie wat doet en waarom er bepaalde dingen op de wereldkaart gebeuren.

Er zijn een paar gebieden die wat meer verbetering kunnen gebruiken en Diplomacy zou heel goed het volgende grote systeem zijn dat wordt herzien. Het omgaan met vijanden is niet echt een probleem en je opties zijn meestal erg rechtdoorzee, maar we willen meer controle over onze vazalkoninkrijken. Je kunt een vijand suggereren voor je handlangers om aan te vallen, maar in onze ervaring doen de verschillende factieleiders vooral waar ze zelf zin in hebben. Dit was geen groot probleem (hun veroveringen waren uiteindelijk die van ons), maar we hebben nog steeds niet het gevoel dat we de autoriteit van een koning der koningen hadden. Een breder aanbod van diplomatische opties in de omgang met vrienden en vijanden zou niet hebben misstaan. Misschien iets voor de volgende keer.

Het enige andere wat voor aarzeling kan zorgen is vermoeidheid van de franchise, aangezien we de afgelopen tijd van veel Total War hebben mogen genieten. Als je meer neigt naar geschiedenis heb je genoeg tijd gehad om je op te warmen voor dit volgende deel (afgezien van de eerder genoemde mobiele en free-to-play-games). Voor spelers die iedere Total War-game hebben meegepikt voelt dit misschien niet meer zo verfrissend. Hoewel we deze exacte periode nooit eerder hebben behandeld, is het in het grotere plaatje slechts een steenworp afstand van wat we hebben gezien en gespeeld in Attila en helemaal in de Rome II-dlc. De diepe duik in deze specifieke periode en de nadruk op de progressie van personages onderscheidt Thrones of Britannia, maar uiteindelijk is dat misschien te weinig op dit een verplichte aanschaf te maken.

HQ
08 Gamereactor Netherlands
8 / 10
+
Veel meer persoonlijkheid in de strategische laag; gebruikersinterface ziet er geweldig uit; veel oog voor details; een specifiek tijdperk dieper verkennen doet de reeks goed.
-
Een paar elementen hadden meer innovatie mogen hebben; diplomatiek kan meer naunces gebruiken.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen