Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition

Er zijn tien jaar verstreken sinds Xenoblade Chronicles X werd uitgebracht op de Wii U. Acht jaar geleden kwam de Nintendo Switch in ons leven en breidde de franchise van Monolith Soft nog verder uit met nog twee hoofdafleveringen, een op zichzelf staande uitbreiding van het tweede spel en een definitieve editie van het Wii U-origineel. Sommigen zouden beweren dat fans van de JRPG's van de Japanse studio gedurende de hele levenscyclus van de Switch goed zijn bediend, en ze zouden gelijk hebben. Maar er zal altijd die kleine bittere nasmaak zijn, die lichte leegte in het hart die, naarmate de jaren verstreken, leek te blijven als een vervelend litteken om aan te krabben. Want al die tijd was het overgrote deel van de verzoeken aan Nintendo om Xenoblade Chronicles X terug te brengen van de Wii U, zodat het enorme huidige publiek van de hybride ervan kon genieten. En bijna bij het laatste fluitsignaal van het spel, en met Nintendo Switch 2 praktisch voor de deur, levert Nintendo het voor iedereen. Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition, de beste manier om van de klassieker te genieten - of toch niet?

Het eerste dat ik duidelijk zal maken, is dat deze recensie niet te veel gericht zal zijn op het beoordelen van Xenoblade Chronicles X, omdat we die beoordeling tien jaar geleden hebben gemaakt en de woorden ervan zijn toen net zo geldig als nu. Het verhaal van het spel, Mira's wereld, de verkenning, de Skells, de personages, het plot.... Alles is toen net zo geldig als nu. Het zou gemakkelijk zijn om je opnieuw te verbazen over hoe Monolith Soft in hemelsnaam is. erin geslaagd om zo'n geweldig spel te maken en de hardware niet te laten ontploffen in de poging (hoewel ze zichzelf sindsdien alleen maar hebben verbeterd). Als je een kort citaat nodig hebt dat ik zelf zou toevoegen aan de originele recensie (die ik je aanraad te lezen in combinatie met deze), zou ik zeggen dat Xenoblade Chronicles X misschien wel de beste "echte" open-wereld JRPG blijft die ik ooit op het scherm heb genoten en een onbetwist juweeltje is dat de lat in zijn generatie hoger heeft gelegd en hier opnieuw zijn plaats markeert als een van de koningen van het genre. Bijna perfect in 2015. Maar hoe juweel het ook is, zelfs een diamant kan worden gepolijst om hem dichter bij perfectie te brengen, en het is nu waar die Definitive Edition-ondertitel om de hoek komt waar we ons op gaan concentreren.

Ik wil graag een correctie aanbrengen in mijn eigen woorden. In mijn eerste indrukken, die beperkt waren tot een klein percentage van het verhaal en de uitbreiding door Mira's wereld, was ik niet zo veel aan het verkennen en ook niet aan het profiteren van het ware potentieel van de toevoegingen aan deze nieuwe versie. Maar nu kan ik vrijuit beoordelen en praten over 99% van wat je over een paar dagen zult vinden. Ik wil het niet laten bij "Ik had het mis, het zal niet meer gebeuren", maar de eerste paar uur van Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition zijn dik. Veel ervan is gebaseerd op voorbijgaande tutorials en gesprekken (die niet kunnen worden ingekort of overgeslagen) en enigszins overbodige uitleg over het gebruik van de verschillende systemen en locaties in New Los Angeles, de kern van de mensheid in Mira. Maar eenmaal voorbij die barrière, bloeit de game prachtig op tot een explosie van avontuurlijke verkenning, personageverhalen en eindeloze jachten op buitenaardse dieren. Ik denk dat het niet meer dan eerlijk is om die kleine waarschuwing te geven aan nieuwe spelers, zodat ze niet ontmoedigd raken en echt het potentieel van het spel ontdekken.

In feite verbetert deze Definitive Edition sommige elementen van het origineel aanzienlijk. Sommige toevoegingen waren te verwachten, zoals de aanpassingsopties voor je avatar of het transmog-systeem, dat nu een eigen menu heeft, los van het uitrustingsmenu, zodat je zowel je avatar als je wapens naar wens kunt "aankleden". Het was een goede zaak in Xenoblade Chronicles: Definitive Edition, en het is een goede zaak hier. Wat nog belangrijker is, er is nu een optie om de optimale selectie van wapens en bepantsering automatisch uit te rusten met een enkele knop. Het lijkt een goed idee in 2025, maar in dit spel is het een beestachtige verbetering van de kwaliteit van leven. Er zijn hier en daar nog veel meer kleine aanpassingen aan de menu's en bedieningselementen die meer dan welkom zijn. De camera in gevechten is er slechts één van. We zullen nu meer en beter uitgelegde tutorials hebben over het gebruik van NLA-faciliteiten, Skells en wereldactiviteiten en missies.

Er zijn andere verbeteringen die, hoewel welkom, misschien wat diepere veranderingen zouden hebben vereist die het team niet wilde ondernemen. Zo is de tijdsverandering, die vroeger vanaf terminals werd gedaan, nu een optie die altijd beschikbaar is via het menu. Maar de terminals zijn er nog steeds, ze laten nog steeds de tijd toe om te worden gewijzigd, alleen zijn ze nu overbodig geworden. En het gebeurt een beetje met bepaalde dialogen en situaties met het BLADE Reward System en de verschillende werkverdelingen. Het kiezen van een divisie is nu niet langer relevant, je kunt de missies doen en de beloningen van elk van hen krijgen, en ze zijn overgelaten als een louter decoratief element. Ja, door deze "barrières" weg te nemen, voorkom je dat je inhoud in het spel zelf misloopt, maar er is een deel van het verhaal over hoe de mensheid is gestructureerd in Mira en hoe BLADE zijn doel dient in dat klassensysteem. Ik klaag niet over het eindresultaat, maar misschien had ik geprobeerd om wat subtiele veranderingen aan de presentatie van de organisatie toe te voegen om het logisch te maken.

Verkennen is nu gemakkelijker, dankzij de minimap die in het spelscherm is geïntegreerd en een duidelijkere indicatie van waar je heen moet voor het missiedoel. Het versnelt de voortgang van het spel enorm, wat ook meer lonend is voor de speler, van 60 niveaus naar 99. Het skelet van de gevechten is voor het grootste deel niet al te veel veranderd, maar er zijn belangrijke details. Om te beginnen zijn er een heleboel nieuwe wapens, bepantsering, uitrusting en personages om aan je team toe te voegen. Meer aanpassingsmogelijkheden voor je Skell, en een verbeterd en dynamischer turbosysteem (de ultieme combinatie als je je bondgenoten in de strijd helpt met je uitrusting door naar hun "zielsstemmen" te luisteren).

Al met al is de meer repetitieve last van het naar specifieke locaties of personages gaan om wijzigingen aan je uitrusting aan te brengen aanzienlijk verlicht, maar ik denk dat het een meer welkome aanvulling zou zijn geweest om een optie te hebben om snel door scènes en dialogen te spoelen, of ze zelfs helemaal over te slaan. Aan de andere kant, denk niet dat de tijd (wat best veel is, als je het in het perspectief van het hele spel plaatst) die met de upgrades wordt bespaard, de ongeveer 120 uur zal verminderen die nodig zijn om Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition te voltooien. Nu maak je het goed door dichter bij de nieuwe inhoud te komen of door te proberen de nieuwe apparatuur te krijgen.

Monoliet Zacht. heeft opnieuw geleverd voor zijn fans en biedt een uitgebreide versie die de klassieker opfrist en samen met de rest van de serie op de Nintendo Switch zal voortleven. Laten we hopen dat dit kleine geschenk dat Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition is, er niet al te lang over heeft gedaan om ons in de nabije toekomst het volgende deel van de serie te laten zien.