Yooka-Laylee

Playtonic is een studie die bestaat uit oud-Rare ontwikkelaars, bekend van (onder andere) hun werk aan Banjo-Kazooie in de dagen van de Nintendo 64. Hun nieuwste game, Yooka-Laylee, begon in 2012 als een idee, om vervolgens in 2015 als Kickstarter-campagne verder te gaan. Nu, twee jaar later, verschijnt de game en zoals verwacht is het een moderne spirituele opvolger van Banjo-Kazooie, iets dat direct vanaf het begin duidelijk merkbaar is.

Laten we eerste even de opzet bespreken voordat we verder gaan. Het plot van Yooka-Laylee draait om Yooka, een hagedis, en Laylee, een vleermuis, waarvan een speciaal magisch boek gestolen wordt door Captital B, een bij, en Dr. Quack, een eend in een pot. Voor dit avontuur moet het duo de Hivory Towers, het hoofdkwartier van Capital B infiltreren, om de pagina's (pagies, vergelijkbaar met Banjo-Kazooie's jiggies) van het magische boek terug te vinden, voordat ze het boek uiteindelijk zelf weer in handen krijgen.

De meest duidelijke link tussen Yooka-Laylee en Banjo-Kazooie is waarschijnlijk de visuele stijl. Waar Banjo-Kazooie bestond uit een berg kleurrijke hoekige polygonen is Yooka-Laylee en heldere en meer gepolijste game, en nog steeds even kleurrijk. Van het weelderige groen in de Tribalstack Tropics tot de glinsterende oppervlakten in Capital Cashino, alles in Yooka-Laylee ziet er geweldig uit, met gedetailleerde personages en voorwerpen die deze omgevingen bevolken. Er zijn momenten waar de kleine details een beetje pixellig zijn, maar je moet echt opzoek gaan om deze te vinden, en het gaat hier slechts om enkele uitzonderingen. Het doet niets af van het feit dat Yooka-Laylee een van de best uitziende 3d-platformgames is die we ooit gespeeld hebben.

De game bevat vijf "boekdelen" om te verkennen (de vijf werelden van de game, elk moet vrijgespeeld worden), evenals een begingebied, en de Hivory Towers hubwereld. Deze werelden kunnen uitgebreid worden met content door het toevoegen van pagies en bieden de mogelijkheid om meer pagies te verzamelen. Een fijne optie, vooral omdat je nu niet meteen als je een boekdeel betreedt wordt overspoelt met dingen om te doen.

Wat betreft de inhoud van deze boekdelen: sommige spelers zullen deze wellicht een beetje leeg vinden. Er zijn grote ruimtes die gevuld zijn met slechts enkele vijanden en quills (de te verzamelen in-game valuta), maar het is nooit het geval dat je dat je ver hoeft te lopen om van een plek naar een andere te geraken. Wij vonden het precies groot genoeg om ons te vermaken en klein genoeg om niet te verdwalen of gefrustreerd te raken bij het zoeken naar pagies. Voor diegene die echter alles in deze boekdelen willen vinden (inclusief de geheime collectibles, zoal Ghost Writers, arcade tokens, en de eerder genoemde quills) is er genoeg om naar op zoek te gaan.

In elke wereld is ook de slang Trowzer te vinden die vaardigheden verkoopt in ruil voor quills, al geeft hij er enkele ook gratis weg. Deze vaardigheden geven je de mogelijkheid om uitdagingen te voltooien, verschillende gebieden te bereiken en zorgen er in het algemeen voor dat de game makkelijker en leuker wordt om te spelen. Het houdt de gameplay fris en divers door regelmatig nieuwe elementen te introduceren, iets wat we behoorlijk konden waarderen. Het zorgt er ook voor dat er een reden is om eerdere gebieden te bezoeken en plekken te bereiken waar je eerst niet bij kon. Deze vaardigheden bestaan onder andere uit een Sonic Boom' waarmee vijanden verdoofd en voorwerpen vernietigd kunnen worden, een Slam Attack en de mogelijkheid dat Yooka zich oprolt om tegen helling op te rollen.

Een puzzelvaardigheid die je in een later gedeelte van de game krijgt is de mogelijkheid om te vliegen. Niet zweven, maar daadwerkelijk vliegen. We vonden dit een vreemde toevoeging, omdat het er voor zorgt dat je sommige platformgedeeltes totaal kan overslaan, wat niet perse een minpunt hoeft t zijn, maar het maakt de game veel makkelijker. De krachtmeter, die leegloopt bij het gebruik van vaardigheden, loopt ook heel langzaam leeg tijdens het vliegen waardoor je bijna overal heen kan vliegen.

In het geheel werken deze vaardigheden echter prima, net als de gameplay, die samen zorgen voor een klassieke 3d-platform ervaring. Het voelt soepel en responsief, waar Banjo-Kazooie een beetje lomp voelde (de hoge sprong was pijnlijk), alles is snel en makkelijk om uit te voeren.

We zouden de game echter niet als makkelijk bestempelen. Het is weliswaar geschikt voor de hele familie, en veel pagies vereisen slechts een klein ding om ze te krijgen, maar naarmate je verder geraakt vereisen sommige uitdagingen behoorlijk wat skills en tijd (vooral de laatste baas). Je zal niet snel door de game heen rushen en gaandeweg pagies verzamelen, het vinden van de pagies is ook een deel van de uitdaging.

Er is nog een andere reden dat je niet snel door Yooka-Laylee heen jaagt. Er zijn 145 pagies in de game te vinden (25 in ieder boekdeel, en 20 in de hubwereld) en als je de eindbaas wilt bereiken moet je minimaal 100 pagies verzameld hebben. Als je van plan bent om met het minimale aantal pagies de game uit te spelen, dan staat er een lange zoektocht voor je te wachten waarbij je terug moet keren naar elke wereld (wij bereikten na 6 uur de eindbaas, en konden deze pas na 15 uur openen). Als je toegewijd bent aan het uitspelen van de game op 100 procent dan moet dit geen probleem zijn.

Technisch presteert Yooka-Laylee voor het grootste gedeelte erg goed, al waren er enkele gevallen waarbij dit niet zo was. Zo gebeurt het bijvoorbeeld af en toe dat de game een luttele seconde niet reageert en de laadschermen hadden vaak ook last van haperingen. Het had voor het grootste gedeelte van ons avontuur geen invloed op de game, maar het is iets om rekening mee te houden.

Waar Yooka-Laylee echt de kop op de spijker slaat is de charme, de humor; een vrijwel alles wat Banjo-Kazooi zo populair maakte. Net als de oude Nintendo 64-games bestaat alle spraak uit gemompel en gebrom, wat een verademing is voor diegenen die game met nostalgische gevoelens spelen. De humor is ook uitstekend. Er zijn overal woordspellingen, de vierde muur wordt veelvuldig doorbroken, en nog veel andere dingen (zoals betaalde dlc) worden op de hak genomen. Het mooie hiervan is dat er zowel grappen zijn voor kinderen als volwassenen. De game probeert dan ook niet alleen maar volwassenen blij te maken met een spiritueel vervolg op Banjo-Kazooie, maar doet ook veel moeite om nieuwe fans te bereiken. De droge humor van Laylee en de verstandige Yooka gaan uitstekend samen en ook de andere personages die je tijdens het avontuur ontmoet zijn goed uitgewerkt.

Het geluid in de game trekt ook weer gelijkenissen met Banjo-Kazooie, daar de deuntjes van Yooka-Laylee net zo pakkend zijn. Iedere wereld heeft zijn eigen deuntje die gegarandeerd in je hoofd blijft hangen, maar dat kan ook een last zijn; als je een tijdje vast zit kunnen de deuntjes als snel een beetje irritant worden. Zelfs het geluid dat de camera maakt als deze in- en uitzoomt raken een nostalgische snaar, en dit wordt zonder meer gewaardeerd.

Er is nog iets dat we moeten noemen waar we ons vaak aan irriteerde. Dat is de afwezigheid van een restart-knop bij bepaalde activiteiten. Bijvoorbeeld bij het spelen van de uitdagingen met de Kartos-mijnwagentjes, zijn er momenten dat je het doel al niet meer kan behalen, maar toch de volledige rit moet uitzitten. Een simpele herstartoptie, zou deze uitdagingen vele malen aangenamer hebben gemaakt en zou ook uitkomst bieden bij enkele lastigere gedeeltes.

Van de voren was de vraag of Yooka-Laylee alleen maar is voor spelers die opzoek zijn naar de nostalgie van 3d-platformgames van 20 jaar geleden. Het is echter veel meer dan dat. Het is een goed afgewerkte titel, die doet ongetwijfeld doet denken aan Banjo-Kazooie, met een volledig pakket dat zowel oude als jonge spelers zal aanspreken. Er is meer dan genoeg te doen, te vinden, genoeg om te lachen, en dat allemaal in een goed ontworpen avontuur. Daarvoor moet het geprezen worden.