Renfield

De renaissance van Nicolas Cage is prachtig geweest. De terugkeer van de beroemde acteur naar de ware big time heeft lang op zich laten wachten, en zijn nieuwste film is nog een reden waarom we allemaal meer Nic Cage in ons leven nodig hebben.

Renfield, een vampirische komediefilm die begint met bijna buddy-dynamiek en snel overgaat in een volledige studie over narcisme en codependentie, ziet Cage misschien wel het meest iconische horrorpersonage aller tijden, Graaf Dracula, portretteren en onderzoekt hoe de vampier bestaat in de moderne samenleving dankzij de hulp van zijn vaak minder dan gewillige dienaar, Robert Montague Renfield van Nicholas Hoult. Het hele verhaal van deze film draait om Renfield die afstand wil nemen van de wrede en bloeddorstige manieren van zijn meester, maar vindt dit uiteindelijk veel moeilijker dan verwacht, omdat Dracula niet vriendelijk is voor ongehoorzame bekenden. Uiteindelijk slaagt het verhaal erin om een hele misdaadfamilie in New Orleans te weven en dat vervolgens te verbinden met een jonge politieagent die vastbesloten is om die familie neer te halen, en dit is hoe Renfield, Dracula, Awkwafina's Rebecca Quincy en de Lobo-familie allemaal contact maken, en ja, zoals je zou verwachten, worstelt Renfield om een echt meeslepend verhaal te maken in zijn iets meer dan 90 minuten durende duur vanwege al deze onderling verbonden delen.

Maar alleen omdat het verhaal zijn duidelijke knikken heeft, betekent niet dat Renfield een ramp is. De dialogen hebben hilarische momenten en de manier waarop het verhaal wordt verteld biedt de cast volop kansen om te profiteren van komische timing. De actie- en vechtscènes die erin zijn ingebakken zijn ook zo overdreven en belachelijk dat het moeilijk is om er niet echt door ingekapseld te worden (renfield een man tegen een muur zien spietsen met de uiteengereten arm van een andere man zal me de nabije toekomst bijblijven). Maar de echte ster van deze film zijn de momenten waarop Renfield en Dracula de enige focus zijn. Hoult en Cage zijn briljant in deze rollen en stuiteren echt op elkaar om hilarische, boeiende en spannende scènes te creëren die elk ander deel van deze film tweederangs laten voelen. En aangezien de rest van Renfield op zijn best prima is, kom je echt naar deze film om het leidende paar in actie te zien.

Tegelijkertijd voelt het ongelooflijk verfrissend om een actiefilm te gaan zien die in wezen op zichzelf staat en 90 minuten duurt. Ik hou net zoveel van Marvel, Star Wars, John Wick, DC, Avatar, James Bond, Fast and Furious en al die andere enorme franchises als de volgende persoon, maar deze blockbusters gaan ten koste van kleinere projecten zoals Renfield, dus het feit dat deze film bestaat en een aantal geweldige momenten en uitvoeringen bevat, is iets dat meedogenloos moet worden gevierd in het tijdperk van de moderne film.

Dus, zal Renfield je wegblazen? Nee. Maar is het een ideale film voor iedereen die een paar uur naar de bioscoop wil? Zeker weten. Het is gek en heeft een paar briljante momenten, en is vooral leuk. Wat heb je nog meer nodig van een film van 90 minuten?