Velma (HBO Max) - Afleveringen 1-2

"Dit is MIJN verhaal, verteld OP MIJN manier! Mij! Ik, ik, ik!"

Slechts een minuut in de serie klinkt het meer dan duidelijk dat dit een ijdelheidsproject is voor The Office-actrice Mindy Kaling, die zichzelf in de schoenen van Scooby-Doo-personage Velma heeft geplaatst om de franchise een beetje meer attitude te geven. Het is precies wat de gezinsvriendelijke Hanna Barbera-kapper nodig heeft in het pijnlijk cynische humorklimaat van vandaag: seks, naaktheid, hersenloos geweld, vreselijke personages, cynisme en drugs. Kaling lijkt echter niet te hebben begrepen dat geanimeerde volwassen shows meer zijn dan alleen bloed, borsten en brutaliteit, en de spin-offserie Velma is een verlies voor alle betrokkenen.

Velma is een soort oorsprongsverhaal over schoolmoorden dat uiteindelijk zal gaan over de vorming van de iconische mysteriebende - minus Scooby zelf, die vermoedelijk in een schuur werd vermoord om het jokel te sparen van Kalings doelgroep-toegevoegde metahumour. Wie is eigenlijk de doelgroep voor deze onzin? Rick &Morty-fans zullen dit niet aanraken na het bereiken van scherpere methaanniveaus gedurende zes seizoenen, en Scooby-Doo-fans zullen hoogstwaarschijnlijk braken van de misselijkheid die de show veroorzaakt. Mogelijk is de doelgroep sadisten en Mindy Kaling zelf, die een soort zieke kick krijgt van het op alle mogelijke manieren beledigen van haar publiek en fans.

Als show laat Velma vooral zien hoezeer de scenaristen houden van de geur van hun eigen scheten. Elke 30 seconden wordt de kijker gebombardeerd over hoe zelfbewust de schrijvers zijn over popcultuur-tropen, terwijl ze zelf bezig zijn met de meest fantasieloze reboot in de geschiedenis van de wereld. De serie is zich duidelijk bewust van identiteitspolitiek, maar is ook schaamteloos stereotiep, waarbij de hoofdpersoon voortdurend anderen beoordeelt op basis van hun huidskleur en sociale status. De arme Fred, die een van de meest geliefde personages in de franchise was, is veranderd in een verwende brat met een micropenis.

Er zit geen enkele humor in de kleinzielige humor, met sarcasme dat druipt als een met urine doordrenkt matras en personages die worden afgeschilderd als hersenbeschadigd zaagsel of brutale psychopaten. Het is duidelijk dat Velma veel inspiratie heeft gehaald uit de geanimeerde Harley Quinn-show, die erin slaagde om zowel "edgy" als subversief te zijn op precies de juiste manier. De makers van Velma hebben echter niet de gave om iets te vertellen met een twinkeling in hun ogen en wat provocerend zou moeten zijn, voelt nogal wanhopig, moe, verdrietig, onaangepast en zielig.

Velma wil choqueren, maar bevindt zich in een toch al oververzadigde markt van gewelddadige volwassen animaties over cynische klootzakken. Het enige wat ik niet erg vind is de animatie, maar zelfs dat kan soms net zo zielloos aanvoelen als het rotte script. Als je graag een "volwassen" versie van Scooby-Doo wilt zien, kan ik in plaats daarvan de helse Mike Tyson Mysteries met Norm MacDonald als een onbeschofte duif ten zeerste aanbevelen, of waarom niet gewoon de Harley Quinn-show bekijken? Zie gewoon alles wat niet Velma is, want er is hier niets anders te beleven dan platte, kinderlijke shockhumor.