Battlefield 2042: Drie jaar later

Het valt niet te ontkennen dat Battlefield een paar moeilijke jaren achter de rug heeft. De laatste paar games zijn niet op dezelfde manier ontvangen als Battlefield van weleer, en DICE's andere inspanningen met de Star Wars: Battlefront -serie waren ook niet veel beter. In feite, na de (laten we het noemen wat het was) ramp die de komst en het eerste jaar van Battlefield 2042 was, suggereren velen graag dat Battlefield zich op een beetje een do or die-moment bevindt, iets dat we zullen zien onderzocht wanneer de volgende aflevering volgend jaar volgens geruchten wordt gelanceerd.

Ik ben bijvoorbeeld altijd een groot voorstander en fan geweest van Battlefield, en het is daarom dat het de afgelopen jaren bijzonder moeilijk is geweest om zo positief over de serie te blijven. Battlefield V verbleekte in vergelijking met het nog steeds epische Battlefield 1, en de misstappen die bij de lancering van 2042 werden gemaakt, zorgden er effectief voor dat ik bijna alle interesse in het huidige nieuwste spel verloor. Maar dingen veranderen en vaak ten goede, dus besloot ik mijn vooroordelen van me af te schudden en terug te keren naar de futuristische slagvelden om te zien hoe Battlefield 2042 er drie jaar na de lancering uitziet.

Om te beginnen viel me meteen op hoeveel beter dit spel aanvoelde om te spelen. De gunplay is nu helder en strak en voelt lonend om onder de knie te krijgen, op dezelfde manier als oudere Battlefield -games. De klassen zijn veel beter geïmplementeerd en voelen relevanter en minder rigide aan, ook al landt het personagesysteem nog steeds niet helemaal bij mij. De geluidsmix en het audio-ontwerp schetsen een beeld van een vaak angstaanjagend realistisch gevechtsscenario waarin je echt het gevaar en de omvang van wat er gebeurt voelt op een manier die maar weinig shooters kunnen evenaren. De verscheidenheid aan voertuigen, wapens en spelmodi betekent dat er zoveel inhoud is dat je je praktisch nooit zult vervelen, en de visuele presentatie zorgt voor een ervaring die vaak overweldigend aanvoelt. In wezen is het Battlefield door-en-door, en het is een meer vergelijkbare en vertrouwde ervaring dan wat oorspronkelijk in 2021 werd gepresenteerd. Om die reden kan ik je nu al aanraden om het spel te bekijken als je het oorspronkelijk hebt overgeslagen, maar er zijn toch redenen om op je hoede te zijn.

Allereerst is er de snelheid en het tempo van de actie. De langzamere en meer methodische opzet van een traditionele Battlefield gaat hier verloren voor wat meer lijkt op een Call of Duty titel. Ik geniet van beide shooter-series, dus het is geen enorme afleiding voor mij, maar tegelijkertijd vijanden zien rondsprinten met Mach 10 en glijden en springen met wat alleen kan worden omschreven als budget Omnimovement is niet precies wat je wilt van een Battlefield -ervaring. Wat ooit een meer casual serie was, is overgegaan in een veel zweteriger en veeleisender ervaring, en om die reden zie ik veel ervaren Battlefield -fans worstelen om zich aan deze aflevering aan te passen.

Ten tweede, de kaarten. Er zijn enkele solide kaarten die opvallen en indruk maken, maar er zijn er nog een aantal die veel te wensen overlaten. Ik heb de neiging om te vinden dat het probleem met dit spel is dat het te groot voor zichzelf is geworden, met kaarten die een eeuwigheid duren om te verkennen en actie die in milliseconden wordt afgerond vanwege de lage time-to-kill-waarden. Het doet me in ieder geval meer denken aan hoe battle royales spelen, waar je periodes kunt gaan zonder dat er echt iets wezenlijks gebeurt, voordat je iemand ontmoet in de middle of nowhere, een gevecht aangaat en dat gevecht in vijf seconden eindigt. Toegegeven, dit is minder een probleem, afhankelijk van de spelmodus, daarom raad ik nog steeds aan om alleen de modi Rush en Breakthrough te spelen, omdat ze het speelveld verkleinen en de actie veel gemakkelijker te vinden en vol te houden maken. Natuurlijk, als je van voertuigen houdt, zijn Conquest en dergelijke de plekken waar je moet zijn, maar Battlefield 2042 's boots of the ground-actie is waar het op zijn best is, dus blijf bij de strakkere modi.

Mijn andere ergernis met het spel zijn de echt overdreven deeltjeseffecten. Soms voelt het alsof je geen vijand kunt zien staan die anderhalve meter voor je staat vanwege het enorme aantal rookeffecten, explosieven, vonken en andere onzin die is geïmplementeerd om het spel " echter" te laten aanvoelen. Vanuit een top-down perspectief en als je het spel van een afstand bekijkt, maken deze effecten de actie echt opvallend, maar in de praktijk, vooral tijdens nachtelijke wedstrijden en wanneer grote weerseffecten zoals tornado's lobby's in hun greep houden, kan het zo overweldigend en overdreven worden dat je de focus op de solide vuurgevechtactie verliest.

Maar hier is het ding, verder is dit een veel, veel betere shooter dan degene die we drie jaar geleden ontvingen. Het heeft zeker zijn knikken, en ik kan ook het argument zien (en nog steeds moeite hebben om te betwisten) dat deze game het niet veel beter doet dan Battlefield 1 deed in 2016, bijvoorbeeld. Maar als je het beu bent om gedropshott, no-scoped, Omnimovemented en over het algemeen gehavend te worden door de snelle Call of Duty -gemeenschap, dan is Battlefield 2042 een solide alternatief in 2024, meer dan ooit, aangezien je het spel kunt bemachtigen voor een fractie van de oorspronkelijke prijs of zelfs kunt bekijken via EA Play of Game Pass.