Final Fantasy XII: The Zodiac Age

De afgelopen dertig jaar heeft Final Fantasy onze huiskamers opgeluisterd met unieke personages en werelden. Fans steken vaak de loftrompet af voor VI, VII, IX en X - de gouden dagen van de hoofdreeks. Ook al kreeg Final Fantasy XII bij zijn release goede kritieken het slaagde er nooit in om dezelfde reputatie en iconische status te vergaren als zijn voorgangers. Of dit kwam door de late release op de PlayStation 2, de andere aanpak qua verhaalvertelling of vermoeidheid van de reeks is onduidelijk. Nu Final Fantasy XV succesvol de jprg-troon heeft heroverd en de interesse voor Final Fantasy nieuw leven in heeft geblazen lijkt de tijd rijp om terug te keren naar de wereld van Ivalice en zijn complexe personages.

Het vooruitzicht van mijn bezoek aan Square Enix in Londen maakte mij op voorhand al enthousiast. Heeft Final Fantasy XII sinds mijn laatste ontmoeting elf jaar geleden de tand des tijds doorstaan en welke nieuwe aspecten heeft het originele team toegevoegd aan de oorspronkelijke game. Het was toegestaan om drie verschillende gebieden van de game uit te proberen, waarbij de grafische sprong en nieuwe opties mee tentoonstelt werden.

Als eerst op de lijst was Eruyt Village en de Golmore Jungle, een uitgestrekt groen gebied gevuld met ingewikkelde paden tussen reuzenbomen. De missie was simpel, verken de jungle en vecht met de Elder Wyrm aan het einde. Voordat we echter op pad gaan was het noodzakelijk om kennis te maken met het nieuwe vaardigheidsmechanisme, dat vernieuwd is om meer te lijken op de oudere Final Fantasy-games. In plaats van alleen het Sphere Grid-achtige systeem uit het origineel voegt de remaster het Zodiac-syteem toe (vandaar de titel), die zich richt op personageklassen of 'jobs' zoals Black Mage, Machinist en Knight.

Ieder personage kan zich met twee klassen uitrusten, wat zorgt dat personages gemaakt kunnen worden die voor allerlei soorten magie én volledige frontale aanvallen geschikt zijn. Na het kiezen van een klasse ontvang je een vaardigheidstabel waarin je levelpunten moet gebruiken om nieuwe vaardigheden vrij te spelen. De vaardigheidstabel heeft dezelfde basismechanismen als het origineel, weliswaar meer aangepast om bij de jobs te passen. Wat betreft de structurele mechanismen: Final Fantasy XII: The Zodiac Age is noodzakelijkerwijs behoorlijk anders dan de 2006-release.

Tijdens mijn interview met de makers van de game, Hiroaki Kato en Takashi Katano, benadrukken ze ook het belang van het maken van het best mogelijke gevechtssysteem voor de franchise, waarbij ze de invloeden uit oudere games zoals de Final Fantasy Tactics-reeks en Final Fantasy V opsommen. Een hoofddoel bij het terugkeren naar het tweede deel was vooropgesteld en vooral het finetunen van de goede gevestigde mechanismen. Nieuwkomers die in franchise zijn gestapt met nummer XV moeten wellicht wennen aan de meer ingewikkelde en het diepere systeem dan de snelle actie in Noctis' avontuur door Eos.

Terwijl ik een weg baan door het bos, en het opneem tegen de machtige Elder Wyrm, springen de grafische verbeteringen in het oog. In tegenstelling tot de recente remaster van Final Fantasy X/X-2 voelt Square Enix' nieuwste poging om een oud deel te doen herleven meer afgewerkt dan hun vorige werk. Spelers die de vorige hebben gespeeld hebben zondermeer de gaten tussen npc's en de hoofdpersonages gemerkt evenals de vernieuwde watereffecten die niet goed leken te passen.

Final Fantasy XII: The Zodiac Age heeft geen last van dezelfde problemen en biedt een meer samenhangend en scherper geheel dan de X/X-2 remaster. Daarnaast hebben kleine details bij personages extra aandacht gekregen en voor diegenen die het origineel hebben gespeeld: Square Enix heeft eindelijk het wasbordje van het hoofdpersonage Vaan bijgewerkt. Iets wat we ook lieten weten aan Kato, die lachend met "dankjewel" reageerde.

Met name de meeste krachtige spreuken zijn grafische behoorlijk onder handen genomen inclusief de 'limit breaks' of 'quickenings' zoals ze in Final Fantasy XII genoemd worden. De extra deeltjes en visuele aanpassingen maken deze een genot voor het oog. Square Enix heeft overduidelijk veel moeite gestoken om ieder klein details tot in de puntjes af te werken.

Aansluitend vraag ik Kato en Katano welk element het lastigste was om te remasteren, waarop ze lieten weten dat moeilijke was te bepalen hoe ieder gedeelte herzien moest worden en niet zozeer het remasteren zelf. Katano legt uit dat ieder stukje muziek vanaf het begin af aan opnieuw is opgenomen en ze een groot orkest hebben gebruikt om er voor te zorgen dat het niet slechts om een oppoetsbeurt ging, maar daadwerkelijk op een nieuwe opname.

Na de Golmare Jungle ging ik aan de slag met de nieuwe Trial-modus. Net als klassieke vechtgames bestaat deze modus uit een overvloed aan gevechten tussen verschillende vijanden die steeds sterker worden. Bij iedere ontmoeting verandert het gebied, van bloedhete woestijnruïnes tot kolossale arena's. Het is een leuke toevoeging voor een solide pakket en laat je de personages buiten het daadwerkelijk verhaal om testen.

Voor terugkerende fans, wat betreft het verhaal, moest ik vragen waarom ze gekozen hadden om Vaan de hoofdpersoon te maken in de game, aangezien de persoon die centraal staat Ashe is. Alhoewel de eerste reactie was "omdat hij de hoofdpersoon is!" legt Kato uit dat Vaan gekozen werd omdat hij een buitenstaander is en we vanuit dit perspectief het verhaal moeten kunnen begrijpen.

Als laatst speel ik het Phon Coast-level. Dit keer kon ik niet mijn eigen jobs voor de personages kiezen en dit gebied dient om de weelderige omgevingen en de Hunts-zijmissies te tonen. Net als tijdens mijn tocht in de Golmore Jungle, ziet het kustlandschap er prachtig uit, vooral voor een remaster van een PS2-game. Na het spelen van andere remasters van Final Fantasy en Kingdom Hearts, is Final Fantasy XII: The Zodiac Age bij verre de meest afgewerkte remaster.

Na de presentatie verliet ik Square Enix met een erg verzekerd gevoel over de herintroductie van Final Fantasy XII. In star contrast met het succesvolle vijftiende deel voelt Final Fantasy XII: The Zodiac Age als thuiskomen. Het is een turn-based, op job-gerichte jrpg met een volwassen uiterlijk en sfeer. Voor nu ziet het er uit als een frisse nostalgische wind voor spelers die de game de eerste keer nooit uitgeprobeerd hebben en als een unieke klassieke jrpg-ervaring voor nieuwkomers.