Game van het jaar - Beste indiegame van 2017

Het gamejaar komt ten einde en dat betekent dat we rekening opmaken voor 2017. We hebben de nodige hoogte- en dieptepunten gezien dit jaar. Van terugkerende klassiekers, games uit voorgaande jaren die van content werden voorzien, verschijnende en verdwijnende microtransacties en heel veel mooie gamebelevingen. Vandaag trappen van de Game van het jaar-uitreiking af met de eerste categorie: Beste indiegame van 2017.

Eervolle vermeldingen: Pyre, Thimbleweed Park en Hollow Knight.

5. Nex Machina: Death Machine

Het laatste kunststukje van ontwikkelaar Housemarque in het shoot 'em up-genre. Nex Machina: Death Machina was na titels als Resogun en Alienation arcade in zijn puurste vorm. Nex Machina haalt voor de visuele stijl en in het rond spattende voxels inspiratie uit Housemarque's eigen Resogun. In Nex Machina word je in een aantal snelle levels gedropt waar je wederom mensen moet redden terwijl je de vele mechanische vijanden die rond je spawnen moet vernietigen. De studio weet als geen ander hoe je een verslavende puntgave twin-stick shooter moet maken - het is dan ook zonde dat het na het geweldige Nex Machine: Death Machine overstapt naar andere genres.

4. Cuphead

Het was de aansprekende visuele tekenstijl waarmee Cuphead de aandacht op zich wist te richten. Nooit eerder zagen we tekenfilms uit de jaren '30 op deze manier tot leven komen in een game, maar de makers van de game - twee broers - slaagden daar volkomen in. Voeg daarbij de uitdagende 'old school' 'run-and-gun', side-scrolling 'bullet hell'-gameplay aan toe die aan elkaar geregen wordt 'multi-stage' eindbaasgevechten en je hebt bijna een instant klassieker. In de game neem bestuur je Cuphead met de optie voor een vriend om zich bij je te voegen in lokale co-op en dat maakt de game nog leuker én uitdagender.

3. Night in the Woods

Het contrast is zelden zo groot als in Night in the Woods. De kleurrijke poeslieve tekenstijl, die doet denken aan een pop-up kinderboek, dient als sluier voor een zwaarmoedig avontuur. Night in the Woods weet het gevoel van onzekerheid als jong"volwassene" te grijpen, de lastige keuzes die we moeten maken tijdens de periode en de dilemma's die deze met zich meebrengen. Het gaat over de dagelijkse lasten en uitdagingen van de Amerikaanse arbeidersklasse en hoe een klein Amerikaans stadje een langzame dood tegemoet gaat. Het is gelaagd en genuanceerd zonder ooit pretentieus of overdreven kunstzinnig te worden. Dit maakt het simpelweg een verbazingwekkend avontuur.

2. Hellblade: Senua's Sacrifice

Over zwaarmoedige avonturen gesproken. In Hellblade: Senua's Sacrifice spelen we Senua, die leidt aan een psychose. Dit zorgt voor enkele audiovisuele eigenaardigheden voor haar en de speler. Stemmen in haar hoofd blijven tegen haar praten, wat ons enkele lichte hints geeft over wat er in haar verleden heeft plaatsgevonden en hoe uitbeeldt hoe haar geest stukje bij beetje uit elkaar valt met iedere stap die ze richting de hel neemt. De game durft onbewandelde paden te betreden en doet dat op een prachtige wijze.

1. What Remains of Edith Finch

What Remains of Edith Finch is een doordringende, extreem zelfbewuste poging die onderwerpen als familie, angst en de dood op een erg vermakelijke en hartverwarmende manier behandelt. Soms wat luguber en op andere moment ontroerend en dramatisch. Om een of andere reden hebben we altijd onbewust en vraagteken aan het einde van de gametitel, What Remains of Edith Finch, geplaatst. En het blijkt dat dit leesteken met een reden is weggelaten. Er is geen mysterie, dit is een game over de overblijfselen. Het is prachtig, uitstekend in elkaar gezet, ontroerend en is een uiterst memorabele ervaring die je moet spelen.

Wat was jouw favoriete indiegame van 2017?