Hela Preview: Stuart Little neemt het op tegen de Scandinavische wildernis

De twee Unravel -games, die respectievelijk in 2016 en 2018 zijn uitgebracht, behoren tot de gezelligste games die ik ken, en vooral de laatste verdient veel aandacht voor de briljante coöp die werd aangeboden met verschillende echt slimme puzzels en uitdagingen, evenals voor het hebben van unieke Scandinavische omgevingen. Dus, wat heeft dit te maken met Hela ? Nou, het zijn ook grotendeels dezelfde mensen achter dit avontuur, en het is opnieuw innovatieve coöp die op het menu staat, maar deze keer in drie vrij verkenbare dimensies.

In Hela krijgen we de wereld te zien door de ogen van een kleine muis, samen met maximaal drie andere begeleidende muizen. Ik heb onlangs een presentatie van Hela bijgewoond en veel gameplay bekeken, waardoor ik enthousiast werd om aan de slag te gaan met het avontuur, dat weer een duidelijk Scandinavisch tintje heeft. Het verhaal is slechts oppervlakkig beschreven en draait om een vriendelijke heks die ziek is geworden en hulp nodig heeft. De indruk die ik kreeg is dat dit vooral een excuus is om plezier te hebben met andere spelers in een heel open avontuur.

Het hele spel kan alleen of met maximaal vier personen worden gespeeld en lijkt verschillende uitdagingen te hebben met oplossingen waarvoor meer dan één persoon nodig is. Dit is echter eenvoudig op te lossen door een kloon van jezelf te maken wanneer dat nodig is, wat betekent dat je zware voorwerpen kunt trekken, dingen kunt optillen en elkaar op allerlei manieren kunt helpen.

De geweldige gameplay-functie van Hela is dat je kleine muishoofdpersoon een kikkerrugzak draagt (een tas die eruitziet als een kikker), die zowel zijn tong kan uitstrekken om te werken als de enterhaak in de Just Cause -spellen, of zelfs kan opblazen om je te laten glijden. De game is duidelijk gebaseerd op fysica op een manier die doet denken aan de eerder genoemde Just Cause, en er zijn schijnbaar een veelheid aan manieren om problemen op te lossen en dingen te verkennen.

De ene persoon kan bijvoorbeeld glijden en een tweede persoon kan zich vasthouden via de tong van zijn kikker, en je kunt zelfs de tong van de kikker aan voorwerpen bevestigen en ze naar waar je maar wilt slepen. De tongen kunnen ook worden gebruikt om voorwerpen op te pakken, op dingen te klimmen, te liften met een rennende haas en rond te slingeren als Tarzan in de schijnbaar open spelwereld.

Dit ziet er allemaal echt leuk uit en ik kan me voorstellen dat het tot veel gelach en nieuwsgierigheid zal leiden als je met vrienden samenwerkt om alternatieve oplossingen te vinden, moeilijk bereikbare plaatsen te bereiken of slimme geheimen te vinden. Een ding dat me echter opviel, was dat de ontwikkelaar, Windup, besloot om de kikkertong te ontwerpen als een "transparant" object. De tong heeft dus geen echte botsingsprogrammering en kan door dingen heen glijden, of het nu gaat om de lichamen van dieren waar je op lift, enzovoort. Wat een gameplay-keuze betreft, is het waarschijnlijk de juiste beslissing om flexibeler gebruik mogelijk te maken, maar het is nog steeds het vermelden waard als een klein en onverwacht element.

Hierdoor is er schijnbaar niets om de speelse gameplay te vertragen, waarbij je tussen dichte noordelijke bossen kunt suizen, met elkaar kunt kletsen, door de bomen kunt slingeren, huizen kunt verkennen en plezier kunt hebben met de dingen die je vindt, of het nu een voetbal, een gereedschapskist of iets anders is. De puzzels lijken ook vaak op fysica gebaseerd te zijn, waarbij insecten bijvoorbeeld de weg naar iets kunnen blokkeren. Dit kan worden overwonnen als je wat koffie wegsleept om ze af te leiden. In andere gevallen moet je voorwerpen optillen en kun je je kikkertong op ingenieuze manieren gebruiken om zware voorwerpen te verplaatsen op een manier die kleine muizen anders niet zouden kunnen.

Of er gevochten wordt, weten we nog niet, maar Windup zegt dat niet alle dieren onze vrienden zijn - althans niet in eerste instantie - wat me doet vermoeden dat ze misschien moeten worden verslagen, gered of een gunst voor ze moet worden voltooid voordat je vriendschap kunt sluiten met, laten we zeggen, een ekster.

Wat me opvalt aan Hela is hoe goed Windup de natuur en omgeving van dit deel van de wereld heeft vastgelegd. De muziek komt ook van dezelfde volksmuziekgroep die achter Unravel zat, wat hopelijk betekent dat het een gedenkwaardige soundtrack wordt.

De enige zorg die ik heb van wat we tot nu toe hebben gezien, is dat Hela meer gebaseerd lijkt te zijn op spelers die samen plezier hebben dan dat het avontuur daadwerkelijk een boeiende uitdaging vormt. Het is mogelijk dat het fragment van de game dat we zagen niet helemaal representatief is voor het bredere geheel, maar een duidelijk verhaal en duidelijke doelstellingen om te overwinnen helpen bij het gevoel ergens te komen en betekenis te presenteren, en ik hoop dat dat iets is dat wordt geleverd in de volledige ervaring, die hopelijk niet te ver weg zal zijn, gezien hoe voltooid het eruit zag.