Impressies: Mortal Kombat 1 is een terugkeer naar de kleuren van de jaren 90, maar dan met de mogelijkheden van nu

Het heeft verschillende lezingen, maar je kunt niet ontkennen dat drie van de grote shows op Summer Game Fest Live de respectievelijke terugkeer waren van drie geliefde klassiekers uit de jaren 90: Prince of Persia, Sonic en Mortal Kombat. Games met grotere of kleinere budgetten en ambities, maar die effectief de stijl herstellen die ze destijds op de kaart zette, gewoon met de middelen van nu. Het derde voorbeeld is blijkbaar een AAA-blockbuster, een volledige reboot van de franchise die eindelijk is gebouwd met de kracht van de nieuwere generatie PS5 en Xbox Series in het achterhoofd (dacht zelfs dat het ook wordt geport naar de Nintendo Switch) en dat, voor iemand die de afgelopen jaren afstand heeft genomen van de serie (zoals ondergetekende), betekent een adem van kleur, gladheid en frisse lucht, genoeg reden om er weer op terug te komen.

MK1 ziet er absoluut spectaculair uit. Niet alleen omdat de levels de meest gedetailleerde zijn die ik tot nu toe in een vechtgame heb gezien, met meerdere vliegtuigen op de achtergrond, geanimeerde elementen en personen a la Street Fighter, samen met een diepte en een licht werk dat ongeëvenaard is in de serie, maar ook omdat ze hoog inzetten op twee aspecten die de laatste tijd enigszins verwaarloosd waren: de kleur en de animaties van de vechters.

Thiago Gomes, Art Development Director bij NetherRealm, kon niet anders dan trots zijn toen ik vertelde over deze indruk die ik kreeg tijdens het spelen. Het is een duidelijke intentie die Ed Boon, maker van de serie 30 jaar geleden, me later bevestigde in het interview dat we na mijn speelsessie hadden: ze waren actief op zoek naar de levendige toon van dat decennium, maar zonder het kenmerkende realisme van de serie in de weg te verliezen. Tegelijkertijd kunnen naar mijn mening realisme en getrouwheid niet verbeteren door alleen maar meer polygonen en texturen toe te voegen; het had een volledige herziening nodig van die robotanimaties die er al een beetje gek uitzagen naast games als Killer Instinct of Tekken.

Controller in de hand, dus Mortal Kombat 1 reageert op een meer natuurlijke en vloeiende manier, ook al behoudt het het vechtsysteem dat fans kennen en liefhebben. Het voelt gewoon meer goed. Je krijgt nog steeds je gebruikelijke knopmapping, je overdreven sprongen en de "turn-based" speciale aanvallen. Nu krijg je bovendien drie balken om die meer uitgewerkte bewegingen te verbeteren door op een knop te drukken en dan komt natuurlijk de grote nieuwe functie die het hele spel aanpast of uitbreidt: de Kameos.

In mijn Klassical Towers-game (de traditionele MK-arcademodus, hoewel er nog nieuwe spelmodi moeten worden onthuld) speelde ik de hele tijd met Kitana en haar werpfans, maar ik had ook kunnen kiezen uit Sub-Zero, Kenshi en, natuurlijk, Liu Kang, die verantwoordelijk is voor het creëren van dit nieuwe universum, tijdlijn en verhaal. Maar als Kameo Fighters waren er Kano, Sonya en Jax. In de demoversie was de rest van het 24-karakter en 16-Kameos-rooster vergrendeld, maar spelers kunnen elke gewenste combinatie tussen hen maken. En ja, hun relatie in het verhaal zal worden weerspiegeld met specifieke lijnen tijdens hun kameo's.

Mijn favoriete Kameo-personage was Kano, die elke keer dat ik op R1 drukte op elk moment een geweldige verschijning maakte, zelfs tijdens een lopende kombo of greep. Maar ik ben hier een complete noob, want volgens Gomes en Boon zullen de kameos in andere omstandigheden beschikbaar zijn, zelfs als een defensieve plaats, of om geketende aanvallen langer te maken. Wat ik wel heb uitgeprobeerd, was de Kameo Fatality, waarbij Kitana Kano voor het bloedvergieten liet zorgen. Geweldig als je moe bent geworden van dezelfde "maak ze af".

Deze passen absoluut in het midden van de actie en zorgen zonder twijfel voor wat aanzienlijke creativiteit, maar tegelijkertijd ben ik enigszins bezorgd dat we uiteindelijk specifieke combinaties kunnen zien die het spel kunnen breken, meestal op competitief niveau. Boon gaf toe dat het het ding is dat ze het meest zullen oppoetsen tot de lancering van de game in september.

Mijn spel in gemiddelde moeilijkheidsgraad verliep zoals verwacht als je al een tijdje ver van MK en vechtspellen in het algemeen bent: je bent je spiergeheugen kwijt, maar naarmate het geleidelijk terugkomt en begint, begin je ook wat kont te schoppen. Liu Kang met Sonya, Sub Zero met Jax, een kloon van mijn Kitana-Kano-koppel, en ten slotte Kenshi met Sonya, voltooiden mijn toren in een kollection van zeer gewelddadige en hilarische slagen, in de klassische stijl van de franchise. Terug zijn de kounters, de fatale slagen (L2 + R2), de straffen en nog veel meer, maar nogmaals, het betekent niet dat dit zal spelen als MK10 of MK11: het is veel beter verbonden en het voegt ook nieuwe bewegingen toe aan de mix.

Ik beklom de toren nadat ik hier en daar een paar slagen had gekregen en in mijn eentje een stel had afgeleverd, een paar van de gemakkelijke fatalities had uitgevoerd (die naar beneden, naar beneden, knop zijn, zowel met Kitana op afstand als met Kano in de buurt) en absoluut weggeblazen door de kwaliteit van de modellen, de lichten, en de podia. En ik heb nog steeds geen goede 'ol Jean-Claude Van Damme als Johnny Cage gezien.

We zullen dus moeten zien hoe die lastige balans uitpakt gezien de grote variabele die de Kameo's zijn, maar de animatie, de kleur, de soepelheid en het gevoel voor humor dat dit nieuwe item introduceert, voor het weinige dat ik tot nu toe heb gezien en gespeeld, maken me enthousiast om er op dag '1' te zijn om terug te keren naar de serie op 19 september. En dat is zonder zelfs maar te weten wat voor krazy shit ons te wachten staat met de nieuwe filmachtige verhaalmodus!