Het was misschien een beetje oneerlijk, maar toen Sea of Remnants onlangs werd onthuld tijdens de Not-E3-periode, was ik sceptisch en zag ik het aanvankelijk als een replica van Sea of Thieves. Dat klinkt misschien bevooroordeeld, maar de onthullingstrailer deed niet veel om me van het tegendeel te overtuigen. Dus natuurlijk nam ik een zekere mate van dat vooroordeel mee in de preview-build van Sea of Remnants, in de verwachting een game te zien en te ervaren die, hoewel prima en fundamenteel speelbaar, onmogelijk de geweldige multiplayer-inspanning van Rare kon evenaren. Het is duidelijk, misschien niet verrassend, dat vooroordeel misplaatst was, aangezien Joker Studio een idee in dit spel lijkt te hebben dat een vonk heeft en dat vooral degenen kan vermaken die de volledige multiplayer-focus van Sea of Thieves een afknapper vinden.
Dus wat is Sea of Remnants ? Het is een piraten-avonturen-RPG waarin spelers in een enorme open wereld worden gepropt en in feite worden losgelaten om piratenheren te worden. Het addertje onder het gras is dat het lang niet zo vrij is als Sea of Thieves, aangezien er een verhaal in het hart van dit spel zit, iets dat je losjes zou kunnen omschrijven als Persona -achtig, omdat het draait om verkennen, het vinden van nieuwe metgezellen, vechten in turn-based strategische actie en anderszins helpen om de piratenhaven van Orbtopia te laten groeien terwijl je je verloren geheugen samenvoegt. Zoals je kunt zien, staat er een verhaal centraal in dit spel en het helpt de wereld, de personages en het algehele geheel de lift te geven die het nodig had om zich te onderscheiden van het alternatief van Rare.
Ook is Sea of Remnants singleplayer, ook al beweert het coöperatieve en MMO-functies te hebben. Het is een enorme wereld die Joker Studio hier heeft bekokstoofd, en uiteindelijk zal het worden bevolkt door allerlei soorten piraten, maar ze zijn niet vereist omdat je met je eigen aanpasbare bemanning kunt verkennen, naar het land kunt gaan om schatkisten te ontdekken en om dieren in het wild en dergelijke te bestrijden in tactische actie, of vasthouden aan de zeeën en vechten in real-time zeeoorlogvoering die meer lijkt op wat Skull and Bones levert. Het is een beetje een mash-up van ideeën, maar na slechts een paar uur is het overduidelijk dat Sea of Remnants delen heeft die goed werken en entertainen.
Uit mijn tijd met de preview-build waren enkele van de kernelementen die mijn aandacht trokken, de art direction en de algemene esthetiek van het spel. Het is kleurrijk en rijk en gebruikt een stijl die doet denken aan Sunset Overdrive, behalve dat menselijke personages worden vervangen door marionettenpoppen met meer dan levensgrote, anime-achtige persoonlijkheden. Er is hier charisma en charme, en dat voegt diepte toe aan het verhaal en de karaktervorming, en hoe je je bemanning kiest en beslissingen neemt die de wijdere wereld zullen vormen. Het is niet zo diep als de karakterontwikkeling van Persona, maar de keuzevrijheid die het aan de speler biedt, is welkom. Ook lijkt de tactische turn-based actie vrij vloeiend en goed te werken. Als je enige ervaring hebt met dit soort gameplay, misschien onlangs in Clair Obscur: Expedition 33, zul je meteen begrijpen wat deze game te bieden heeft, met een gevechtssuite waar je aanvallen in één beurt kunt combineren, ze kunt versterken met op geluk gebaseerde systemen, statuseffecten kunt creëren, en dat alles in een gestroomlijnd en pittig systeem waarbij je je hersens niet hoeft te pijnigen voor de meest efficiënte manier om de cijfers te kraken. Het is meer vergevingsgezind en ik denk dat velen dat zullen waarderen.
Toch is het zeker geen wandeling in het park, want je sterft tijdens missies en expedities, en dat is waar de bijna roguelike natuur in het spel komt. In wezen, als je faalt op het land of op zee, spoel je weer aan op de kusten van Orbtopia, behalve zonder buit die je nog niet had verstopt, wat een zekere mate van risico vormt voor de manier waarop je de wereld verovert, een functie die ook een beetje Sea of Thieves in stijl is.
Maar verder vloeit de gameplay redelijk goed, is de visuele en artistieke richting gedenkwaardig, zijn de tactische gevechten spannend en intuïtief, en is de oorlogsvoering op zee plezierig. Dus, waar zit het addertje onder het gras? Uit mijn ervaring zijn er kleine elementen die verbeterd kunnen worden, zoals tonnen laadschermen, zelfs tussen het op of van je schip klimmen, maar ook het feit dat een groot deel van het spel lijkt te draaien om het gaan naar nieuwe eilanden, het vechten tegen een paar vijanden en anderszins rondrennen op zoek naar middelen die nuttig zouden kunnen zijn en zelfs het openen van kisten. Het is geen vreselijke ontwerpfilosofie of een dealbreaker, vooral gezien het feit dat het verband houdt met voedsel- en kookmechanica en dergelijke, maar ik begin me wel af te vragen hoe dit het algehele geheel zal beïnvloeden na tientallen uren gameplay op basis van het verzamelen van goud of bessen, of zelfs edelstenen met een gelaagd en gekleurd buitsysteem... Het voelt alsof het soms meer in de overlevingsstijl ligt dan het avontuurlijke RPG-thema dat het duidelijk probeert te raken.
Maar zelfs met een paar eigenaardigheden, kan ik niet anders dan het gevoel hebben dat Joker Studio hier iets interessants in handen heeft. Er zijn plaatsen voor verbetering in de aanloop naar de lancering volgend jaar, maar zoals het nu is, lijkt dit een behoorlijk interessant en fris piraterijavontuur te zijn, een avontuur dat niet wordt gehinderd door het pure gebrek aan creativiteit en hersenloze sleur van Skull and Bones, noch de bijna overweldigende coöperatieve focus van Sea of Thieves. Sea of Remnants zou voor velen een leegte kunnen vullen, ervan uitgaande dat je het eindeloos verzamelen van grondstoffen of het verdienen van valuta kunt verdragen en turn-based gevechten geen ballenpijn vindt.