Silent Hill 2 Remake Voorbeschouwing: Voorspelbaar angstaanjagend

Ik ben het survival-horrorgenre van videogames echt gaan waarderen. Waar we een fase doormaakten van hyper-monetisatie, onontdekte aantallen multiplayer-projecten en over het algemeen een abces van singleplayer-edelstenen, was het survival-horrorgenre er om degenen onder ons te voeden die iets anders wilden, of misschien wel traditioneler. Er is iets zo bewonderenswaardig en eerlijk aan een game waarvoor geen vrienden of online metgezellen nodig zijn, een game waarbij je die game koopt en je de mogelijkheid krijgt om hem bij de lancering in zijn geheel te ervaren zonder te hoeven wachten tot gated content is ontgrendeld, bijvoorbeeld. En het is precies dit dat survival-horrors de afgelopen jaren tot een hoofdbestanddeel van mijn gamebibliotheek heeft gemaakt.

Met dit kleine beetje wafel in gedachten, kun je waarschijnlijk concluderen dat Bloober Team 's remake van Konami's beroemde survival-horrorgame Silent Hill 2 vrij hoog op mijn lijst met verwachte titels stond, meer omdat ik nauwelijks een coherente peuter was toen de originele game in 2002 op PS2 verscheen. Dus, met deze remake die in oktober debuteert, had ik onlangs de kans om massaal naar Londen te komen om een groot deel van wat het op tafel zal brengen te ervaren, ongeveer de eerste drie uur om precies te zijn. En laat me dit even verduidelijken voordat ik verder ga: hoewel ik in 2002 als vierjarige niet op een emotionele of mentale plek was om de uitdagingen van de stad Silent Hill aan te gaan, ben ik sindsdien teruggegaan en heb ik meegemaakt wat velen tot op de dag van vandaag nog steeds beschouwen als een tijdloos stukje videogamegeschiedenis. Omdat Silent Hill 2 zo'n goed ontvangen game is, vraag je je misschien af of een remake zowel noodzakelijk als succesvol is, en van wat ik heb getest, zou ik zeggen dat deze remake zal doen voor Silent Hill en Konami wat Resident Evil 2 een paar jaar geleden op gang bracht voor Capcom en de Resident Evil -franchise als geheel.

Nu is er ook een heel reële reden waarom ik de Resident Evil -bom zo vroeg heb laten vallen, en dat is omdat als je een van de recente remakes van Capcom's beroemde serie hebt gespeeld, je heel bekend zult zijn met wat de remake van Silent Hill 2 ook biedt. Er is een vergelijkbaar, zeer lineair verhaal om door te werken, dat zich afspeelt in een verwrongen en sfeervolle stad die wordt overspoeld door verschrikkingen, waar jij als hoofdrolspeler je moet verplaatsen door puzzels en omgevingsuitdagingen te voltooien en tegelijkertijd de gevaren van verschillende helse en meedogenloze monsters te overleven als een slecht uitgeruste held. Dat is geen Silent Hill (of Resident Evil ) valkuil, het is gewoon de manier waarop survival horror als genre is geëvolueerd, aantoonbaar met Silent Hill 2 die meer dan 20 jaar geleden de weg vrijmaakte voor deze styling. Tegenwoordig is er een heel duidelijke blauwdruk voor het maken van dit soort games en de remake van Silent Hill 2 doet niets anders dan we precies zouden verwachten dat het eruit zou zien. Hoewel je misschien gewoon zou kunnen zeggen dat het bonuspunten zou moeten krijgen voor authenticiteit.

Voorspelbaarheid is de naam van het spel in Silent Hill 2. Terwijl je je een weg baant door de mistige stad, in vervallen gebouwen en in spookachtige en met bloed besmeurde gangen, is er zowel het overweldigende gevoel van voorbode als het altijd aanwezige gevoel dat er om elke hoek een vijand wacht om naar je toe te springen. Voeg daarbij puzzels zoals het vinden van sleutels, het draaien van slingerwielen, het verwerven van munten en ze op de juiste manier in een machine plaatsen, het combineren van sleutelitems om een ander sleutelitem te maken, het kraken van kluizen en het onderzoeken van de omgeving om de oplossing voor de zeer lokale puzzel te vinden. Silent Hill 2 doet dit alles met klasse en niveau van uitdaging, waarbij je vaak je hoofd tegen een muur ramt terwijl je probeert om letterlijk elke mogelijke oplossing te vinden.

Bloober Team heeft fantastisch werk geleverd bij het ontwikkelen van een werkelijk angstaanjagende sfeer in Silent Hill 2. In veel opzichten doet het denken aan Layers of Fear en zijn angstaanjagende en griezelige levelstructuur. En het ontwerp van de vijand en hoe de Poolse horrorveteranen een verzameling gedenkwaardige en iconische modellen hebben genomen en ze nog angstaanjagender en verontrustender hebben gemaakt, is een ander hoogtepunt (ja, zelfs het gruwelijke Pyramid Head ), zelfs als de gevechten een beetje te rudimentair en repetitief zijn om gedenkwaardig te zijn. Silent Hill 2 is voorstander van wankele afstandsgevechten met een pistool met beperkte munitie en melee-actie met behulp van een puntige houten plank die de weg vrijmaakt voor lichte en zware aanvallen, en ook voor ontwijkmanoeuvres. Ja, het is authentiek en accuraat voor het originele spel, maar het voelt ook een beetje gedateerd aan en alsof er een paar risico's hadden kunnen worden genomen in een remake uit 2024.

Maar hier is het ding, hoewel Silent Hill 2 aanvoelt als vrijwel elk ander survival-horrorspel dat momenteel op de markt is - nogmaals, deels omdat velen hebben gekopieerd wat het oorspronkelijk deed in 2002 - het is ook aangrijpend en volgepropt met zoveel karakter en aandacht voor detail dat je geboeid raakte en verwikkeld raakte in het mysterieuze en ontrafelende verhaal. Hoewel de originele game gedenkwaardig zal blijven voor wat het meer dan twee decennia geleden deed voor horrorgames, is deze remake de veel toegankelijkere, angstaanjagender en sfeervollere optie dankzij Bloober's grote inspanning om zo'n legendarische setting weer tot leven te brengen.

De beste manier waarop ik mijn ervaring met Silent Hill 2 kan beschrijven, is door het gewoon terug te brengen naar Resident Evil. Als je de recente remakes hebt gespeeld en bekend bent met hoe ze hun originele versies hebben gewijzigd en bijgewerkt, dan ben je absoluut bekend met hoe Bloober Team ook het beroemde vervolg van Konami heeft benaderd. Silent Hill 2 zal je niet verrassen of wegblazen, maar het zal je vermaken en op het puntje van je stoel houden terwijl je doorgaat met het uitpakken van de verwrongen mysteries van dit eens idyllische kleine Amerikaanse stadje. Dit is al een sterke kanshebber voor de winnaar van het spookachtige seizoen in de gameruimte.