Sniper Elite: Resistance Hands-On Preview: Geduld is een schone zaak

Nadat ik mijn best heb gedaan om volledig onopvallend te blijven, bewakers met een pistool te laten knallen en geheime routes naar mijn doelen te vinden, ben ik natuurlijk gedoemd te mislukken. Er is geen realiteit waarin ik niet word opgemerkt door een scherpzinnige Gestapo-agent en gedwongen word een stapel lichamen buiten een flatgebouw achter te laten terwijl ik mijn sluipschutter bij een nabijgelegen raam zet en mijnen leg voor iedereen die het geniale idee heeft om me te bespringen.

In die zin is Sniper Elite: Resistance precies hetzelfde als de Sniper Elite-spellen die je eerder hebt gespeeld. Genoeg nazi's om neer te schieten, genoeg manieren om je doel te bereiken. Na 90 minuten van het spel te hebben gespeeld tijdens een recente demosessie, lijkt het klaar om in te passen bij de rest van de inzendingen in deze geliefde shooter-serie.

In deze game speel je als Harry Hawker, een Britse sluipschutter die fans van de serie zullen kennen van zijn stints als de secundaire hoofdpersoon in eerdere titels. Meestal is Hawker een sluipschutter die zich aansluit bij de vaste hoofdrolspeler Karl Fairburne als je iemand krijgt die je een handje helpt in coöp. Dit is echter Harry's eerste echte uitstapje in de schijnwerpers, aangezien hij deze keer de primaire hoofdpersoon is, met Fairburne op de hoofdmissie van Sniper Elite 5.

Sniper Elite: Resistance loopt parallel aan Sniper Elite 5, wat verklaart waarom het nummer 6 er niet op is geplakt. In dit spel ga je als Harry naar vijandelijk gebied en ontmantel je de nazi-bezetting van binnenuit. Het is niet per se een uniek verhaal, maar het is wat fans van de serie zullen weten en waarderen, omdat ze meteen weer in de stealth- en sluipschuttersmechanica kunnen duiken die met elke iteratie van de Sniper Elite-serie is verbeterd.

De missie die we mochten spelen was de derde missie in de campagne van de game, en het bleek een behoorlijk lange missie te zijn, vooral vanwege het gebrek aan opslagpunten in de huidige build (maak je geen zorgen, ze zullen er zijn voor release). Je sterft, waar je ook bent, en je wordt teruggestuurd naar af. Het hielp me de opening van het level erg te waarderen, en de verschillende routes die je kon nemen. Hoewel je geen John Rambo bent, en een vuurgevecht van dichtbij zeker slecht zal aflopen met je beperkte gezondheid, zijn er genoeg opties waaruit je kunt kiezen bij het benaderen van situaties, en zoals ik in het begin al zei, hoewel stealth de voorkeurskoers is, kun je maar beter klaar zijn om je aan te passen als de dingen niet gaan zoals je wilt.

Maar het is duidelijk dat stealth van vitaal belang is voor elke succesvolle operatie in Sniper Elite: Resistance, en de tools die je tot je beschikking hebt zijn perfect geschikt om het veld vrij te maken zonder dat iemand weet dat je er was. De kaart is ook bezaaid met handige pick-ups, zoals gedempte sluipschuttersgeweren en betonscharen om te voorkomen dat een alarm versterkingen binnenbrengt. De aandacht voor detail in de kaart gaat verder dan eenvoudige visuele assistentie en verborgen routes, hoewel je die ook in overvloed zult vinden in Sniper Elite: Resistance.

Hoezeer Sniper Elite: Resistance ook aanvoelt als een zeer solide stealth-ervaring, je draagt niet voor niets dat grote geweer op je rug. Snipen in dit spel is gewoon een genot en voelt soepel aan zodra je het onder de knie hebt. Je kunt niet van dekking naar dekking sprinten en snipen, omdat je je adem moet kunnen inhouden om perfecte schoten te maken. Zelfs dan zul je moeite hebben om je eerste paar bewegende doelen te raken. Als je echter een geweldige foto maakt en de camera naar een vijand draait vlak voordat hun ribbenkast of schedel ontploft, krijg je meteen een high waardoor je gewoon de hoogste toren wilt vinden en blijft schieten totdat de straten vrij zijn. Het enige probleem dat ik in mijn korte tijd met het spel tegenkwam, was dat de omslag soms een beetje dubieus kan zijn. Als je schuin staat of door iets met openingen zoals de balustrade van een balkon probeert te fotograferen, is het moeilijk voor de camera om erachter te komen waar je op probeert te richten, en dus moest ik in sommige gevallen uit dekking opstaan om een foto te maken. Maar verder was ik bijna blij als een vijand me ontdekte, omdat het betekende dat ik meer kon zien van wat deze serie in de eerste plaats zo beroemd maakte.

Met extra gereedschap zoals mijnen en explosieven kun je het leven van elke nazi tot een hel maken die denkt dat ze je ook van dichtbij kunnen neerschieten. Het levelontwerp lijkt erop gebaseerd te zijn dat je zo lang mogelijk in stealth blijft, voordat het je een positie geeft die zo sappig is dat je niet anders kunt dan eruit sluipen. Zoals gezegd voegen verborgen paden en de algehele lay-out een enorme hoeveelheid herspeelbaarheid toe, waardoor ik het niet erg vond om dood te gaan, ook al betekende het dat ik weer terug bij af was. Het enige dat ik echt kan zeggen dat afbreuk kan doen aan het spel, is dat het niet voelt alsof Rebellion hier iets totaal nieuws probeert. Er is de Propaganda-modus, een nieuwe spelmodus die je ontgrendelt door het basisspel te spelen, maar daar hebben we niets van te zien gekregen, dus ik kan geen commentaar geven op hoe revolutionair het is.

Het is echter de moeite waard om te zeggen dat ik niet denk dat Sniper Elite een revolutie nodig heeft. Je bouwt geen franchise op die zo geliefd is als Sniper Elite door de formule die zo goed heeft gewerkt weg te gooien. Het is leuk om de kleinere, stapsgewijze veranderingen te zien, zoals de frisse Harry Hawker die voor het eerst het hoofdpodium betreedt. Combineer dat met de stealth en sniping die zo goed bij de setting en het verhaal passen, en het lijkt erop dat Rebellion weer een winnaar te pakken heeft.