The Dead Space Remake maakt een geweldige survival horror game nog beter

Gezien het originele Dead Space pas in 2008 uitkwam, zou je vrij gemakkelijk het argument kunnen maken dat een remake van diezelfde titel een beetje overbodig is. Maar nogmaals, we bevinden ons in een tijdperk van remakes en remasters, dus waarom zou je een van de meest iconische survival horrorgames ooit zijn tijd in de zon geven ... opnieuw. En dit is precies wat EA Motive heeft gedaan. Het heeft een geliefde titel genomen, het een nieuw likje verf gegeven, een aantal systemen bijgewerkt om het beter te laten passen bij het moderne tijdperk van gaming, en ik weet dit allemaal omdat ik de kans heb gehad om te gaan zitten en de eerste drie hoofdstukken van deze opnieuw gemaakte ervaring te spelen, als onderdeel van een reis naar de kantoren van EA in Londen.

Voordat ik inga op hoe deze remake enigszins afwijkt van het origineel, wil ik het hebben over enkele van de overeenkomsten. Eerst en vooral is dit een remake die wel veel eerbetoon en aandacht besteedt aan de game uit 2008. De sequenties worden aangeboden zoals ze waren, zij het met mooiere graphics, de horror blinkt nog steeds uit en probeert je door en door te laten schrikken, en bovendien blijft het actievolle sci-fi-verhaal over, waarin protagonist Isaac Clarke zich een weg moet banen door het zwaar beschadigde USG Ishimura-schip terwijl hij geconfronteerd wordt met allerlei vreselijke wezens. Die kernervaring is er nog steeds en bijna 15 jaar later werkt het nog steeds ongelooflijk goed.

Maar omdat dit een moderne remake is, heeft EA Motive een aantal creatieve vrijheden genomen om ervoor te zorgen dat de gameplay niet gedateerd aanvoelt en echt past bij de huidige generatie hardware. Natuurlijk, zoals ik al meerdere keren heb aangegeven, zijn de graphics aanzienlijk verbeterd. Isaac's pak ziet er veel gedetailleerder uit, de Ishimura is enger, donkerder en sfeervoller dan het ooit was, en de manier waarop het licht van de oppervlakken van het schip weerkaatst, draagt nu bij aan de terreur op manieren die nooit eerder mogelijk waren. Dan is er de audio, die is verbeterd zodat geluid door de gangen van de Ishimura galmt, waardoor het des te uitdagender wordt om te vertellen waar het gevaar vandaan komt, iets dat wordt verergerd wanneer de stroom uitvalt en je je een weg verlicht met een eenvoudige zaklamp.

Maar audiovisuele verbeteringen zijn niet alles waar EA Motive zich op heeft gericht, omdat deze remake niet zo technologisch beperkt is als zijn voorganger. De Ishimura wordt niet langer belast door laadschermen, wat betekent dat je het hele schip zonder onderbreking kunt reizen en ook het hele verhaal in één naadloze inspanning kunt spelen. Het maakt allemaal deel uit van de extra meeslepende inspanningen die zijn geleverd, iets waar Dead Space altijd in heeft uitgeblonken, maar hier op een heel extra niveau is in combinatie met de in wezen HUD-loze gameplay (omdat alle benodigde informatie te vinden is op Isaac's pak en wapens) en de meer realistische Necromorphs. En wat ik hier bedoel is dat EA Motive heeft geprobeerd dezelfde monsters en ontwerpen te behouden, maar erop heeft voortgebouwd door ze complete skeletten en anatomie te geven die Isaac op verschillende manieren met zijn wapens uit elkaar kan blazen. De plasmasnijder neemt letterlijk brokken van een Necromorph en zal ze uiteenvallen, terwijl de vlammenwerper in plaats daarvan vlees van de botten smelt, waardoor het nog gemakkelijker wordt om ledematen van de romp te verwijderen. Het is ongelooflijk grafisch en bloederig, maar ook een zeer welkome verbetering.

Deze functies maken Dead Space des te angstaanjagender en zorgen ervoor dat dit meer aanvoelt als een nieuwe game dan een remake, en werken allemaal in harmonie met de milieubeïnvloedende sci-fi-vaardigheden (zoals kinesis en stasis) om gevechten bedreigender en boeiender te maken. Maar het is vermeldenswaard dat de monster-AI een beetje plat aanvoelde. Hoewel de pure angst om achtervolgd te worden door een enorm killermonster er nog steeds is, neemt het feit dat je ze gemakkelijk kunt omzeilen of neerhalen zonder veel zweet te breken (ervan uitgaande dat je je schoten raakt) een beetje punch uit de gameplay. Toegegeven, de preview die ik mocht testen was alleen op de Medium moeilijkheidsgraad, maar ik kan me niet voorstellen dat een hogere moeilijkheidsgraad de Necromorphs slimmer zal maken.

Maar al met al, als ik terugkijk op mijn tijd met Dead Space Remake, kan ik niet anders dan uitbarsten in een grote grijns. Dit is nog steeds zo'n fantastische serie, en wat EA Motive met deze remake doet, laat zien dat het team begrijpt dat remakes meer moeten zijn dan exact dezelfde ervaring met betere beelden. De gemoderniseerde functies zorgen ervoor dat dit fris en uniek aanvoelt, en toch denk je op geen enkel moment dat het ontwikkelingsteam te veel vrijheden heeft genomen met de serie en de reputatie van de iconische survival horror-titel heeft bezoedeld. Het heeft misschien stevige concurrentie met The Callisto Protocol die ongeveer zeven weken eerder debuteerde, maar iedereen die van Isaac Clarke's belangrijkste avontuur hield, moet absoluut ook goed op dit avontuur letten.