The Elder Scrolls III: Morrowind - Houdt het stand?

Water! Ik vond het geweldig dat mijn mooie 3DFX-kaart water kon laten zien waar het oppervlak daadwerkelijk bewoog toen je er doorheen liep. Het was heel chique. Over het algemeen was The Elder Scrolls III: Morrowind een compleet nieuwe ervaring toen ik het aan het begin van het nieuwe millennium speelde. Ik was niet zo goed in Engels als ik werd na zes jaar school, met als hoofdvak het vak, dus ik had het moeilijk om bij te blijven. De wereld was echter geweldig om te verkennen en ik hield van het vreemde eiland Vvardenfell. Ik slaagde er uiteindelijk in om door het lange verhaal heen te komen en hield van het grootste deel van het spel, ook al waren de mechanica moeilijk te begrijpen en ontbrak de graphics, zelfs toen al, enigszins. Vandaag de dag wordt het nog steeds beschouwd als een van Bethesda's absolute klassiekers en zal het altijd een plaats in mijn hart hebben. Maar de vraag blijft hoe het zou voelen om er vandaag aan te beginnen als je het nog nooit eerder hebt gespeeld.

Omwille van de transparantie zal ik alleen maar zeggen dat ik Morrowind met veel mods heb gespeeld, en ik heb dit gedaan om het een beetje gemakkelijker te benaderen te maken, wat Bethesda-games meestal missen in de originele versie. Dit is ook hoe ik anderen zou aanraden om Morrowind te benaderen.

Het verhaal in Morrowind is voor een moderne game niet zo makkelijk te volgen. Er wordt veel gelezen in gespreksmenu's die niet helemaal logisch zijn. Het is net zo ondoorzichtig als toen. Er zijn verschillende mods die dit aanpakken, maar ik vind het systeem nog steeds erg onbeheersbaar en het belemmert nog steeds mijn positieve ervaring met het spel. Er komen door fans gemaakte mods naar de game waar ik echt naar uitkijk, omdat de gesprekken veel meer worden ingesproken dan in het origineel, wat de game toegankelijker zal maken.

Als je door de vele conversatieboxen graaft, ligt er een fascinerend verhaal onder de oppervlakte. Je speelt als een onbekende gevangene die aankomt in de stad Seyda Neen, waar je wordt verteld dat je contact moet opnemen met Caius Cossades nadat de keizer je heeft vrijgelaten op verdenking van de legendarische Nerevarine te zijn. Hij is in Balomora, een grote stad in het zuiden van Morrowind. Hij gaat er vervolgens op uit om je te vertellen over de kwaadaardige Dagoth Ur en zijn plan om het eiland te infecteren met de Corprus-ziekte. Er zit veel meer in het verhaal en het is naar mijn mening het beste verhaal van alle vijf Elder Scrolls-games. Het is mysterieus, spannend en je hebt echt het gevoel dat er belangrijke dingen op het spel staan. Het verhaal is nu net zo spannend als toen, ook al was het best lastig navigeren, maar net als begin jaren 00 was het de moeite waard. Naast het hoofdverhaal zijn er ook twee zeer grote uitbreidingen voor de game, genaamd Tribunal en Bloodmoon, dus er is genoeg om te bemachtigen als je verhalen op Bethesda's best wilt ervaren.

De grootste kracht van The Elder Scroll III: Morrowind is echter, zoals alle Bethesda-games, de open wereld. Morrowind is een vreemde plek met gigantische paddenstoelen, interessante architectuur en wezens die je nergens anders in de Elder Scrolls-wereld ziet. Het eiland heeft kale gebieden die eenzaam aanvoelen, maar tegelijkertijd chaotisch omdat er altijd wel iets te doen is. Er is altijd een ruïne die er intrigerend uitziet, een grot waar een mysterie moet worden opgelost, of de zeer mysterieuze Dwemer die zijn verdwenen en robots hebben achtergelaten die erg raadselachtig en behoorlijk gewelddadig zijn. Ik hou van Morrowind in termen van verkenning, en dat doe ik in alle rollenspellen van Bethesda. Morrowind is gewoon iets speciaals, vooral omdat het zo ongepolijst is en verschilt van de vervolgen, wat de game een heel speciaal gevoel geeft dat steeds meer verdwijnt naarmate de serie en Bethesda's games meer gestroomlijnd worden. Ik hoop dat Starfield iets van deze waanzin vastlegt, want het is nieuw onbekend terrein voor Bethesda. Het wordt spannend.

Als ik zeg ongepolijst, dan meen ik het. Morrowind is lelijk! Dat is altijd zo geweest. De personages zien er hoekig en onhandig uit, de steden zijn bruin en saai en veel van de gebieden zijn niet bijzonder weelderig, bestaande uit zwarte rotsen en grijze grond. Sommige gebieden hebben zandstormen, dat zijn bruine tapijten die het zicht verminderen. Het is allemaal een beetje saai, maar het zorgt er ook voor dat de kleuren die er zijn meer opvallen. Er zijn echter ook gebieden die weelderiger zijn en waar je deze blauwe kwalachtige wezens ontmoet die Netch's worden genoemd en ze zien er nog steeds geweldig uit. Er zijn dus ups en downs bij het reizen rond het vulkanische land.

Als je, zoals ik, ervoor kiest om naar Nexus Mods te gaan om de graphics bij te werken, kun je het uiterlijk van het spel enorm veranderen. Er zijn duizenden mods die zijn gemaakt in de 20 jaar dat het spel bestaat. Ik vond een totale conversie die 200 mods toevoegde en het spel kleurrijker en zachter maakte om naar te kijken. De game is echter nog steeds 20 jaar oud en je kunt een deel van de rotzooi niet wegpoetsen, maar het kan het gevoel van de game behoorlijk veranderen. Ik heb deze mods niet gebruikt, maar ging eerder voor aanpassingen die het spel minder edgy maakten, en deze kunnen veel dingen oplossen die me irriteerden. Het magische systeem is bijvoorbeeld niet eenvoudig en met mods wordt het een beetje beter beheersbaar. Betoverend en Alchemie kan ook een beetje gemakkelijker worden gemaakt met mods, en alle dingen waar ik persoonlijk mee worstelde, heb ik gestroomlijnd, en het maakt het spel beter voor mij, met het plezier van de sterke punten van het spel meer in focus.

Een van de beste dingen aan Morrowind is de muziek, die is gecomponeerd door Jeremy Soule. Er zit niet veel muziek in de game en terwijl je door de wereld rent, zal de muziek erg minimalistisch zijn, maar ook erg sfeervol. Dan is er het thema voor Morrowind, waarvan je versies kunt vinden in de volgende games in de serie, en Morrowind heeft naar mijn mening de beste versie. Ik hou van de rustige en later bombastische intro van de game, die gewoon fantastisch is, maar er zijn ook veel composities in de game die je bijblijven na het spelen van Morrowind. 20 jaar later vind ik het nog steeds heerlijk om met deze muziekstukken in mijn oren rond te rennen.

Dus houdt Morrowind stand? Ja, dat denk ik wel. Het spel toont zijn leeftijd en heeft een aantal echt scherpe randjes, maar als je het de tijd geeft, zal het zich openen en het legendarische spel worden dat het is. Er kunnen dan mods worden toegevoegd om die randen een beetje af te schuren.